In vele gebieden waar de Republikeinen dinsdag met vlag en wimpel de verkiezing wonnen, hebben de kiezers ook met de Democraten gestemd bij volksraadplegingen, voor hoger minimumloon, en tegen de inperking van abortusrechten.
De Amerikaanse website The Daily Beast geeft een overzicht van de stembusparadoxen.
In Arkansas stemde plusminus 57 procent van de kiezers voor de Senaat op de Republikeinse uitdager Tom Cotton. 69 procent van (valt aan te nemen) dezelfde kiezers stemde voor verhoging van het minimumloon, iets waar de Republikeinen van Arkansas tegen gekant zijn. In South Dakota en Nebraska waren er gelijke resultaten: de Republikeinen werden verkozen, maar de verhoging van het minimumloon, waar de Republikeinen tegen zijn, werd dat ook. In Alaska heeft de Republikeinse Senaatskandidaat zich achter een voorstel voor minimumloon geschaard.
Abortus? Tegen, maar met mate
In de staat Colorado werd de Republikein Cory Gardner met comfortabele meerderheid voor de Senaat verkozen. Gardner is officieel voorstander van een statuut van persoon voor embryo’s, en is anti-abortus (maar hij is er wel voor dat anticonceptiemiddelen makkelijk verkrijgbaar zijn). Zijn Democratische tegenstander, Mark Udall (Mark Uterus, in de persiflages) had een prominent campagnepunt gemaakt van het foetus- en abortusstandpunt van zijn uitdager, maar dat werkte averechts: Udall werd zelf weggestemd. Maar bij volksraadpleging werd het voorstel om foetussen in Colorado een statuut te geven, en daardoor abortus te bemoeilijken weggestemd met 63 procent van de stemmen.
Uit exitpolls blijkt dat 16 procent van degenen die onder alle omstandigheden voorstander zijn van abortusrechten en 42 procent van de kiezers die vinden dat abortus in de meeste gevallen moet kunnen tcch voor de Republikeinse kandidaat hebben gestemd. Gardner had zijn officieel standpunt tijdens de campagne gerelativeerd. Hij was wel tegen abortus, maar hij zou geen initiatief nemen om een verandering in gang te zetten.
Schaduw
In andere staten, aldus The Daily Beast, omarmen Republikeinen voorstellen en retoriek die de Democraten maar moeilijk durven te hanteren. Ze stellen zich schappelijk op, ook al zijn hun standpunten radicaal, of waren ze dat ooit. Ze gaan te keer tegen armoede en inkomensongelijkheid, waar Democraten zich niet over durven uit te spreken.
Meer en meer komt er kritiek op de houding van Democratische kandidaten om zich ver van de president te houden, om zich op vele punten hem te distantiëren en om hem zeker niet op meetings uit te nodigen. Van de weinige kandidaten die de president wel lieten overkomen, zijn er enkeln verkozen.
Uit exitpolls blijkt dat de kiezers (bijna) even kwaad zijn op Republikeinen als op Democraten. De Democraten hadden het bijkomend nadeel dat ze bang leken voor hun eigen schaduw, plus voor de schaduw van de president. Zelfs in gebieden waar bij voorbeeld Obamacare, het nieuw systeem van ziekteverzekering, tot tevredenheid werkt, waagden ze het niet dat systeem te verdedigen of als een overwinning op te eisen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier