De Verenigde Naties denken niet dat het verwachte klimaatakkoord in Parijs de opwarming van de aarde tot 2 graden zal kunnen beperken. De organisatie gaat eerder uit van een beperking tot 3 graden. Dat zegt Christiana Figueres, topvrouw van het VN-Klimaatpanel (UNFCCC), dinsdag in Brussel.
De grens van 2 graden wordt al langer gehanteerd door wetenschappers. Als de aarde nog met meer dan 2 graden opwarmt zijn de resultaten niet meer te overzien, luidt de redenering. Daarom wordt eind dit jaar een belangrijke Klimaatconferentie gehouden in Parijs, die het debacle van de conferentie in Kopenhagen, zes jaar geleden, moet doen vergeten.
De Verenigde Naties houden echter geen rekening meer met een akkoord dat de opwarming tot 2 graden kan beperken. “Van een opwarming van 4 tot 5 graden kan absoluut geen sprake zijn”, zegt Christiana Figueres in een voorbeschouwing. “Is 3 graden aanvaardbaar? Neen. Maar met wat er nu op tafel ligt, vormt dat de basis. De eerste collectieve inspanning om, land per land, de eerste steen te leggen.”
In Parijs moet midden december een akkoord worden gesloten tussen 195 landen. Bindende engagementen zijn onmogelijk. Er wordt van elk land een engagement verwacht, ook van de ontwikkelingslanden, maar elke regering moet zelf op tafel leggen wat ze mogelijk acht voor haar land. Binnen Europa is er overeenstemming om tegen 2030 40 procent minder CO2 uit te stoten dan in 1990. België heeft echter nog niet uitgemaakt hoe het dat precies zal doen, omdat er geen overeenstemming is tussen de deelstaten.
De VN heeft goede hoop dat de overeenkomst van Parijs slechts een opstapje zal zijn naar een doorgedreven strijd tegen de klimaatopwarming. “De technologie evolueert zo snel dat die strijd in de toekomst niet meer zoveel inspanning zal vragen”, maakt Figueres zich sterk. “Landen beseffen bovendien steeds meer dat hun nationaal belang overlapt met de strijd tegen klimaatopwarming. Dat is een ontwikkeling van de laatste twee à drie jaar. Regeringen zien in dat minder uitstoot ook meer bevoorradingszekerheid, meer voedselzekerheid, betere gezondheid en beter transport inhoudt.”
Bij de klimaattop in Kopenhagen, in 2009, was dat besef er nog niet, concludeert een hoopvolle Figueres.
