Vader doodgeschoten journalist: ‘Ik vecht tot mijn laatste snik tegen wapengeweld’

Het tv-team dat live in de uitzending werd gedood © EPA
Rudi Rotthier

Sinds woensdag de 24-jarige tv-journalist Alison Parker en haar 27-jarige cameraman Adam Ward tijdens een uitzending door een 41-jarige ex-werknemer werden doodgeschoten, is vader Andy Parker niet van de tv-schermen verdwenen. Hij wil tot zijn laatste snik strijden tegen wapengeweld, zegt hij zelf.

Al op de dag van de tragedie werd hij op vele zenders geïnterviewd. Hij zag het als zijn “plicht”, zei Andy Parker, omdat zijn dochter zelf journalist was, en omdat hij “weet hoe het werkt. Over een week is zij vergeten”. Hij wil er alles aan doen om ten minste het onderwerp van buitensporig wapengeweld in de VS niet naar de achtergrond te laten verdwijnen.

Hij maakt zijn strijd nu concreter met een

This is odd!!! I think it’s strange to pick up this agenda in the wake of your child’s death. Who are they? One… http://t.co/yiQdf584Nv

— Courtney Artiste (@Pastor_CAM) August 30, 2015
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
” target=”_blank”> opiniestuk in The Washington Post.

Hij wil politici achter hun veren zitten, en wetgeving ondersteunen die de aankoop van wapens bemoeilijkt, vooral voor mensen met mentale problemen.

Hij is niet tegen het tweede amendement bij de grondwet (dat Amerikanen het recht geeft om wapens te dragen).

‘Whatever it takes’

“Maar”, schrijft hij, “We hebben vele gelijkaardige tragedies in de VS gezien. We moeten onszelf afvragen: wat moeten we doen om een eind te stellen aan deze waanzin? In mijn geval is het antwoord: wat er ook nodig is”. (whatever it takes)

“Ik treed met open ogen in de arena. Ik weet welke krachten er tegen zinvolle, redelijke beperkingen gekant zijn op wapens die maar één doel hebben: te doden. Dat betekent dat we onze aandacht moeten richten op de wetgevers die verantwoordelijk zijn voor misdadig lakse wapenwetten – wetten die gevaarlijke individuen op dagdagelijkse basis toegang geven tot vuurwapens.”

En pa Parker noemt namen. In Roanoke, Virginia, waar de dodelijke schietpartij plaatsvond, is de Republikein Bob Goodlatte volksvertegenwoordiger. Hij heeft als voorzitter van de commissie justitie “niets ondernomen” om wapengeweld te bemoeilijken, aldus Parker. “Daar stond tegenover dat hij er geen probleem mee had een check te incasseren van The National Rifle Association voor zijn herverkiezingscampagne in 2014. Schande”. The National Rifle Association is uitermate actief als lobbygroep tegen beperkingen op wapenverkoop.

Crisismaatregel

Op regionaal niveau, aldus Parker, is er bijvoorbeeld staatssenator John S. Edwards, een Democraat, die een district vertegenwoordigt waar eerder een bloedbad werd aangericht (op de campus van Virginia Tech) en die dus de problematiek hoort te kennen, waarbij rrn gevaarlijk mentaal gestoord persoon een wapen kan kopen.

Toch blijft hij volgens Parker koppig wetswijzigingen tegenhouden. Hij kantte zich zelfs tegen een wet die zou toelaten om vuurwapens tijdelijk weg te halen bij mensen die een individuele crisis doormaken.

Het voorstel tot wetswijziging kwam nadat een vader in Isla Vista, Californië, vorig jaar de politie had gesmeekt om de wapens bij zijn 22-jarige zoon weg te halen. Hij vreesde dat de zoon een tikkende tijdbom was. De politie ging ter plekke, zag dat er tekenen waren om ongerust te zijn, maar had geen wettelijke ondersteuning om de wapens te verwijderen. De zoon richtte even later inderdaad een bloedbad aan, met 6 doden en ettelijke gewonden tot gevolg.

In Californië werd de wet aangepast, in Virginia werd de wetswijzing verworpen. “Schande”.

Achtergrondinformatie

Een dergelijke wet zou misschien geen verschil gemaakt hebben voor zijn dochter, geeft Andy Parker toe.

“We weten niet of de familie van de schutter, Vester Flanagan, zich bewust was van diens problemen. We weten evenmin of hij zonder vuurwapens niet naar een ander middel zou gegrepen hebben.”

“In het weekend voor ze stierf, ging Alison met haar moeder, met haar vriend Chris, haar vriendin Katy en mij, raften op de Nantahala rivier in North Carolina. Ze was een begenadigd kayaker. We herinnerden elkaar aan het mantra dat alle kayakers in woelig water in gedachten houden: stop niet met peddelen. Je moet doorgaan met peddelen.”

En zo, besluit hij, gaat hij nu door met zijn actie.”Whatever it takes“.

Een van de eisen van Andy Parker is het sluitender maken van het onderzoek naar de achtergronden van de persoon die een wapen wil kopen. Dat onderzoek is nu allesbehalve sluitend.

Zoals hijzelf aangeeft, het is niet zeker dat Flanagan, die alle tekenen van overspanning gaf, en mogelijk mentaal gestoord was, die strengere achtergrondtest niet zou hebben doorstaan. Eerder kon Dylann Roof zijn bloedbad aanrichten in een zwarte kerk in Charleston, nadat een beambte, die over zijn wapenaankoop moest oordelen, had nagelaten een naburige databank te raadplegen. In Roofs verleden zaten voldoende redenen om hem geen wapen te laten kopen. Alleen: die redenen werden over het hoofd gezien.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content