Gérald Papy

‘Over de democratische ontnuchtering en verbittering in Europa’

Gérald Papy Adjunct-hoofdredacteur van LeVif/L'Express

Verbittering doordringt volgens Gérald Papy, adjunct-hoofdredacteur van LeVif/L’Express, vandaag de Europese democratieën.

Ondanks het positieve perspectief op een economisch herstel, heerst er in verschillende Europese landen zoals Frankrijk, Nederland en België een gevoel van verbittering en argwaan tegenover de politiek.

Over de democratische ontnuchtering en verbittering in Europa.

Zonder veel enthousiasme wordt er verwacht dat Angela Merkel regeringshoofd blijft van de Duitse regering, heerst er een stille ongerustheid over de Italiaanse verkiezingen tegen een achtergrond van de verkiezingshervormingen, blijven in Spanje de separatistische tendensen onverzadigd, is er een diepe kloof tussen twee Europese modellen over de kwestie van de gedetacheerde werknemers… Het uur van de democratische oprisping heeft beslist nog niet geslagen. De voorbeelden van België en haar noord- en zuiderburen illustreren dat perfect.

We zijn dus weer bij de opening van het politieke jaar. En onze Nederlandse buren wachten nog altijd op een nieuwe regering na de verkiezingen van… 17 maart 2017. Zelfs Prinsjesdag, waarop de opening van de parlementaire zitting met een toespraak van de koning gevierd wordt, zal de uitweg uit de crisis niet dichterbij brengen.

De versnippering van de stemmen en het gewicht van de onfatsoenlijke islamofobe partij van Geert Wilders bemoeilijken de samenstelling van de centrumrechtse regering met vier partijen die uittredend premier Mark Rutte (VVD) voor ogen had.

We zijn nog ver van de 541 dagen die nodig waren voor de totstandkoming van de Belgische regering van Elio Di Rupo in 2010-2011. Maar Nederland zal waarschijnlijk de kaap van de 200 dagen zonder vernieuwde uitvoerende macht overschrijden.

Daarbij vergeleken lijkt een andere liberale premier, onze eigen Charles Michel, op een roze wolk te zweven, gezegend als hij is met zijn partij die de opbrengst van de breuk van de cdH met de PS in het Waalse gewest verzilverde.

Het kan echter dat de redenen tot vreugde kortstondig blijken. Het schouwspel van de Franstalige politici dreigt het algemeen wantrouwen tegenover de politieke klasse te verergeren. Ze voeden bij de bevolking de tendens die de Amerikaanse geschiedkundige Mark Lilla identificeerde in zijn laatste werk: de toenemende verbittering, voortaan de grootste passie van ons tijdperk.

Het schouwspel van de Franstalige politici dreigt het algemeen wantrouwen tegenover de politieke klasse te verergeren.

De Franse politiek illustreert op flagrante wijze die hevige neiging tot wrok. Bij het begin van de zomer werd de nieuwe president Emmanuel Macron nog bewonderd voor de nieuwe wind die hij in de Franse politiek blies, en tegelijkertijd voor zijn vermogen om het presidentieel kostuum aan te trekken, een eigenschap die zijn twee voorgangers misten.

Twee maanden later hebben het amateurisme, de vernieuwing en de arrogantie de aanpassing aan zijn functie onmogelijk gemaakt. En dat terwijl de nieuwe Franse macht voor één keer probeert te doen wat ze beloofd had…

Politicologen, sociologen, en filosofen zullen in de toekomst de onbedwingbare nood om een plotse ontevredenheid uit te drukken, die onweerstaanbare opkomst van de permanente verbittering, keer op keer analyseren. En die verbittering zal het politici die hervormingen nastreven nog moeilijker maken.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content