Obama en Clinton trekken andere lessen uit Libië (en waarom dat belangrijk is)

Hoewel Hillary Clinton benadrukt dat ze de lijn van het buitenlands beleid van Barack Obama wil verderzetten, tonen de naweeën van de interventie in Libië dat beide politici er andere ideeën op nahouden.

Na Super Tuesday lijkt het steeds realistischer dat Hillary Clinton de volgende Democratische presidentskandidaat wordt in de Verenigde Staten. Hoewel Clinton tot nu toe in haar campagne benadrukte dat ze de lijn van het buitenlands beleid van Obama wil verderzetten, tonen de naweeën van de interventie in Libië dat beide leiders er verschillende ideeën op nahouden. Dat schrijft de Amerikaanse nieuwswebsite VOX.

Libië ligt in puin. Sinds de val van het regime van kolonel Khaddaffi heerst er chaos. Het machtsvacuüm ontstaan na de NAVO-interventie in 2011 gaf ruimte aan gewapende milities, twee concurrerende regeringen en mensensmokkelaars. ‘Het westen is deels verantwoordelijk voor de huidige chaos’, vertelde professor politieke wetenschappen Dirk Vandewalle (universiteit van Dartmouth) eerder aan Knack.be.

Welke lessen werden er getrokken uit deze ervaring? Volgens de Amerikaanse nieuwswebsite VOX, kan die vraag op twee manieren beantwoord worden, afhankelijk aan wie je het vraagt: de huidige president Barack Obama of de voormalige minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton (en volgende Democratische president?)

Beiden zijn ze het er alleszins over eens dat het grondig misging in Libië. De VS had geen opvolgscenario in gedachte. Volgens Obama toont dit aan dat ook de Amerikaanse macht haar grenzen heeft. Clinton daarentegen ziet het anders. Voor haar is dit een voorbeeld van een ‘niet daadkrachtig genoeg Amerika’. Dit verschil in opvatting zou wel eens een voorbode kunnen zijn van haar buitenlands beleid, schrijft VOX dat zich baseert op interviews gepubliceerd in de New York Times.

Uit een interview van 2014 blijkt dat Obama geen spijt heeft van de interventie in Libië. ‘Er zouden nog meer doden zijn gevallen als we niet hadden ingegrepen’, klonk het. ‘Maar wij en onze Europese partners onderschatten het werk dat nadien zou volgen. Voortaan stel ik me de vraag bij buitenlandse kwesties: “Moeten we militair tussenkomen? Hebben we een scenario klaar voor nadien?”

In 2015 voegde Obama daaraan toe: ‘soms moeten we ons bescheiden opstellen en toegeven dat we niet overal kunnen interveniëren waar chaos uitbreekt. Tot op een bepaald niveau zullen mensen in hun eigen land met een oplossing moeten komen.’

‘De VS is soms te ongeduldig. Ok, we hebben een dictator verdreven, maar onmiddellijk weerklinkt de vraag: waarom gedraagt het land zich niet als een democratie? Wel, zoiets vraagt tijd en gebeurt niet van vandaag op morgen.’

Terwijl de Libische ervaring bij Obama de twijfels over de wereldmacht van de VS heeft aangewakkerd, vindt Clinton in Libië het bewijs dat een Amerikaanse aanwezigheid nog steeds cruciaal en relevant kan zijn.

(AVE)