De bomaanslagen tijdens de marathon in Boston veranderden een vreugdevolle dag in een nachtmerrie. Duizenden deelnemers en toeschouwers zagen het gebeuren.
“De Boston marathon zal nooit meer hetzelfde zijn”, zegt John Tlumacki, fotograaf van de krant Boston Globe. “De vreugde van de race, mensen die vieren. En dan opeens stilte na de explosie. De bomaanslag schudde alles en iedereen door elkaar. Een uur daarvoor kwamen de winnaar van de mannen- en vrouwenrace nog over de eindmeet gelopen. Na de explosie waren het gewonden die over de finish rolden.”
Verschrikkelijk tafereel
Rond 14.50 uur plaatselijke tijd, 21.00 uur onze tijd, ontplofte een eerste bom in Boylon Street in Boston. Enkele seconden later ontplofte een 90-tal meter verder op een tweede bom. CBS News reporter Kylie Atwood stond op dat moment aan de finishlijn. “We hoorden een luide explosie en zagen rook. Mensen begonnen te gillen en in alle richtingen te lopen. Jonge kinderen werden gedragen door hun ouders en politie. Overal lagen mensen op de grond. Overal lag bloed. Het was een verschrikkelijk tafereel.”
“Er was een explosie en iedereen viel gewoon omver. Al dat bloed en al die ledematen… een meisje haar ledematen waren gewoon weggeblazen”, vertelt een geschokte ooggetuige.
Oorlogszone uit rampenfilms
“Een van de meest aangrijpende beelden vond ik een man die zich over een zwaargewonde vrouw op de grond boog en haar toefluisterde dat alles in orde zou komen. Terwijl je op de achtergrond mensen hoorde gillen en rennen in een wolk van rook. Het had iets surreëel. Het is gewoon onbeschrijfelijk om mensen te zien die hun benen en voeten kwijt zijn en aan het sterven zijn voor je eigen ogen”, verklaart Tlumacki.
Serge Withofs (46), een opticien uit Puurs was op het slagveld aanwezig en vindt het moeilijk om de hele situatie te vatten. “De beelden van die oorlogszone blijven door je hoofd spoken. Als ik iets later over de meet was gekomen, had ik bij de slachtoffers kunnen zijn”, luidt het. “Mensen die op de grond liggen en om hulp roepen. Politie en hulpdiensten die in paniek zijn. Het is iets dat je als Belg niet kent. Iets wat je enkel in rampenfilms voorkomt.”
Hulpdiensten zijn de helden De politie en hulpdiensten hebben gedaan wat ze konden. Zij liepen naar de slachtoffers om hen naar de dichtstbijzijnde medische tenten te dragen, vertellen verschillende ooggetuigen. “Het medische personeel zijn de helden van vandaag”, klinkt het bij Atwood. “Ondanks dat zij het niet makkelijk hadden om de slachtoffers te bereiken door de hoge metalen afsluiting die er stonden om de lopers en toeschouwers te scheidden, hebben zij vele levens gered.”
Niet iedereen had echter even veel geluk. Een achtjarige jongen, die zijn papa stond aan te moedigen, kwam om het leven. “Ik voel me ziek,” zegt de moeder Liz Norden, “ik zou wel kunnen flauwvallen. Zelfs in mijn ergste nachtmerrie kon ik mij zulke gebeurtenissen niet voorstellen.
“Een marathon is een feest van verbroedering. Alle nationaliteiten nemen deel. Alle religies komen samen. En dan zoiets. Onbegrijpelijk” zegt Wilfried Silon (73) van de Vlaamse Managers Marathonclub uit Aalst, die ook deelnam aan de marathon.
De marathon in het Amerikaanse Boston is een van de grootste jaarlijkse sportevenementen die georganiseerd worden in de Verenigde Staten. Voor meer dan 20.000 lopers en tienduizenden toeschouwers is het een vreugdevolle manier om de nationale feestdag te vieren. (LS)
