Komt er een andere, meer open, Kerk met het aftreden van paus Benedictus XVI? Drie vragen aan kerkhistoricus Jürgen Mettepenningen.
De Kerk kent veel critici die oproepen tot meer openheid, een andere houding ten opzichte van de gelovigen en een frissere communicatiestijl. Kerkhistoricus Jürgen Mettepenningen is zo’n pleitbezorger van een meer open Kerk, die vasthoudt aan haar identiteit, zonder daarbij krampachtig te zijn. Drie vragen aan Jürgen Mettepenningen over het aftreden van paus Benedictus XVI.In uw boek ‘Kan een nieuw concilie de kerk redden?‘ pleit u voor een andere, meer open Kerk. Was Benedictus XVI daarvoor een belemmering?
Jürgen Mettepenningen: “Laat me stellen dat paus Benedictus XVI alleszins geen promotor was van een kerk die meer aangepast zou moeten zijn aan de tijd van vandaag. Voor hem stond de eigen identiteit van de kerk voorop, waarop mensen zich dienen te richten, in plaats van de dialoog en wisselwerking tussen kerk en samenleving. In die zin hanteerde hij een conflictmodel, terwijl er volgens mij meer nood is aan een dialoogmodel.”
“De grote verdienste van paus Benedictus XVI ligt voor mij in zijn nadruk op de eigenheid van de kerk: van bij zijn aantreden stelde hij dat we binnen de kerk meer de kern van het kerkgebeuren moesten beklemtonen, met name het geloof. Zelf gaf hij daar gestalte aan door bijvoorbeeld een boek over Jezus te schrijven (in drie delen) en een Jaar van het Geloof af te kondigen (bezig sinds oktober 2012). Het is immers waar dat je pas geloofwaardig in dialoog kan gaan wanneer je je eigen identiteit voor ogen hebt. Daar heeft hij een bijdrage aan geleverd, zij het zonder de stap naar een volwaardige dialoog te zetten. Integendeel, hij gaf de indruk voor de kerk een toekomst te kunnen garanderen door de klok terug te draaien. Getuige daarvan zijn toenadering tot de oerconservatieve strekking van de Pius X-broederschap.”
Welke kandidaten ziet u in staat de nieuwe kerk waar u voor pleit, te vormen en te leiden?
Jürgen Mettepenningen: “Ik doe niet mee aan ‘namedropping‘. Belangrijker is het feit dat een pausverkiezing altijd samengaat met de vraag ‘welke kerk willen we?’ Ik meen dat die vraag centraal dient te staan. Op grond van de reflectie daarover dient dan een profiel opgesteld te worden van ‘wat voor soort paus willen we daarvoor?’ Om dan tenslotte een naam er op te kleven, bij wijze van spreken.”
Wat maakt van een paus een goede paus?
Jürgen Mettepenningen: “Wie ben ik om een paus goed of niet goed te noemen, laat staan er voorwaarden of criteria aan te verbinden? In ieder geval denk ik dat een ‘goede paus’ een luisterend oor moet hebben, zich moet dienen te omringen met wijze raadgevers die midden kerk en wereld staan, mensen een warm hart toedraagt en hen bemoedigt in het goede dat ze doen. Een ‘goede paus’ is rechtvaardig en barmhartig, een mens met een visie en met veel liefde voor God en degenen die maatschappelijk gelden als de minsten onder ons.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier