Wereld

Inheemse volken in beeld: ‘We wilen niet langer onzichtbaar zijn’

Redactie Knack

09-08-2015, 09:58 Bijgewerkt op: 04-12-2020, 18:22

Afgevaardigden van inheemse volkeren vinden dat de specifieke noden van hun mensen niet voldoende worden gezien in de Duurzame Ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties, de opvolgers van de Millenniumdoelstellingen. Naar aanleiding van de Internationale Dag van de Inheemse Volkeren, doen ze een oproep: ze willen niet langer onzichtbaar zijn.

Wereldwijd zijn ze met 370 miljoen: mensen die onder de noemer inheems vallen. Samen leven ze in meer dan zeventig verschillende landen.

Naar aanleiding van de Internationale Dag zegt de Indigenous Peoples Major Group, een organisatie die de inheemse volkeren vertegenwoordigt, dat er in de Millenniumdoelstellingen (MDG’s) een gebrek aan aandacht was voor de inheemse volkeren als aparte groepen. Die “cultureel blinde implementatie van de MDG’s” resulteerde in te weinig gerichte maatregelen rond de specifieke noden van elke groep.

Geen dialoog

“Elk project dat de participatie van inheemse volkeren uitsluit, maakt hun noden onzichtbaar”, zegt Sandra del Pino, regionaal adviseur Culturele Diversiteit bij de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). “Het gebrek aan dialoog met inheemsen is een groot obstakel.”

Volgens de WHO zijn inheemse volkeren bij de meest gemarginaliseerde bevolkingsgroepen ter wereld.

Als hoofdthema van de Internationale Dag van de Inheemse Volkeren werd dit jaar gekozen voor gezondheid. De algemene gezondheidstoestand van inheemse volkeren verschilt immers aanzienlijk van die van niet-inheemsen.

“We willen de toegang van inheemse mensen tot erkende gezondheidscentra analyseren, net zoals de redenen waarom ze daar worden uitgesloten en wat er gedaan kan worden om bestaande hiaten in de gezondheidszorg voor inheemsen te dichten”, zegt del Pino.

“Kinderen die geboren worden in inheemse families leven vaak in afgelegen gebieden waar overheden weinig investeren in gezondheid, onderwijs, recht en participatie. Veel inheemse kinderen lopen zo het risico om niet geregistreerd te worden bij hun geboorte en dus niet over identiteitsdocumenten te beschikken.”

Culturele barrière

Ook factoren zoals de afgelegen woonplaats, de taal en het gebrek aan onderwijs bepalen waarom inheemse volkeren achterblijven op gezondheidsvlak. “Maar van al deze barrières is het wellicht de culturele die het grootste obstakel vormt”, zegt del Pino. “Er is weinig kennis over de sociale en culturele gebruiken van inheemse volkeren op het vlak van gezondheidswerking.”

Roberto Mukaro Borrero, een leider van de Taíno en vertegenwoordiger van de United Confederation of Taíno People zegt dat meer begrip nodig is door te focussen op samenwerking tussen traditionele genezers, niet-traditionele gezondheidswerkers en gezondheidscentra. “Deze samenwerkingsverbanden moeten vooral de nadelen wegwerken waarmee inheemse mensen nu te maken hebben, nadelen die versterkt worden door onteigeningen en armoede.” (IPS/AVE)