Hillary’s slecht weekend: ‘Medicijnen genezen longontsteking, maar wat is de remedie tegen geheimdoenerij?’

Hillary Clinton verlaat het appartement van haar dochter: op dat moment was de officiële versie dat ze last had van de hitte © REUTERS
Rudi Rotthier

Twee evenementen leverden Hillary Clinton tijdens het afgelopen weekend kritiek op. Voor het ene koos ze, het andere overviel haar. “Ik dacht niet dat het een grote zaak zou zijn”, verklaart ze zelf over een van de twee, haar niet bekendgemaakte longontsteking.

Tot ze zondag van de herdenking van de vijftiende verjaardag van elf september verdween, stond Hillary Clinton in een mediastormpje omdat ze vrijdagavond had verklaard dat “de helft” van de aanhangers van Donald Trump in “wat ik noem de mand van de betreurenswaardigen” thuishoren. “Ze zijn racistisch, seksistisch, homofoob, xenofoob, islamofoob, noem maar op”, ging ze verder. Ze zei wel dat ze “in schromelijk algemene termen” sprak.

Ook de context was van belang. Ze sprak voor een rijk publiek in New York, dat was samengebracht door zangeres Barbra Streisand, tijdens een evenement waar Clinton geld inzamelde voor haar campagne.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Clinton wist dat ze gefilmd werd. Als iemand al zou denken dat ze ter plekke de “mand van de betreurenswaardigen” had uitgevonden – ze gebruikte de frase eerder in een interview met een Israëlische tv-zender, toen zonder de toevoeging dat “de helft” van Trumps aanhangers in die mand kunnen geplaatst worden.

Dat was dan ook het enige punt waar haar campagne geneigd was gas terug te nemen: ‘de veralgemening’. “Dat is nooit een goed idee”, aldus Clinton. “Het spijt me dat ik ‘half’ gezegd heb. Dat was verkeerd”.

Maar vele van Trumps acties zijn “betreurenswaard”, zei ze.

Waarna ze Trump hekelde omdat hij Steve Bannon, “een belangrijke pleitbezorger van de alt-right beweging”, tot zijn campagneleider heeft gemaakt “en dat David Duke (leider van de Ku Klux Klan, red.) en andere witte racisten hem zien als hun voorvechter”.

‘Hillary kijkt neer op de trotse burgers van het land’

Republikeinen en sommige strategen binnen de Democratische partij vochten de uitspraak aan. Als je president van de VS wilt worden, kun je het niet maken om miljoenen landgenoten “in een afvalmand” te gooien. Je kunt beter ideeën en politici bekampen dan aanhangers.

Trump hamerde er maandag tijdens meetings op – tegenwoordig leest hij vrij gedisciplineerd zijn telepromptertekst voor – dat de rijke Amerikanen die Hillary steunen, hoorbaar lachten met de “mand van betreurenswaardigen”, terwijl degenen die volgens haar in die mand thuishoren, “hardwerkende, patriottische Amerikanen zijn”.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

“Dat was wat ze echt dacht”, aldus Trump, “Ze toont dat ze een persoon is die neerkijkt op de trotse burgers van dit land als onderdanen van haar regime. Ze verdeelt mensen in manden alsof ze objecten zijn”.

“Als ze haar uitspraken niet terugneemt, zie ik niet in hoe ze haar campagne kan verderzetten”.

“Onze aanhang komt uit alle delen van de VS, en uit alle groepen. We hebben de steun van politiemensen, soldaten, schrijnwerkers, lassers, jongeren en ouderen, en van miljoenen families van werkende mensen die gewoon een betere toekomst en een goede baan willen hebben. Dit zijn de mensen die Hillary zo gruwelijk demoniseert”.

Kandidaat vicepresident Mike Pence formuleerde het zo: “Wie een dermate lage dunk heeft van de mensen verdient het hoogste ambt niet”.

‘Vastklampen aan geweren’

Het gebeurt wel vaker dat presidentskandidaten in moeilijkheden komen terwijl ze toespraken houden voor gelijkgestemden tijdens fundraisers.

Barack Obama probeerde in 2008 in San Francisco te verklaren waarom hij weinig aanhangers vond in delen van de staat Pennsylvania, waar de fabrieken (toen) 25 jaar eerder waren vertrokken, en waar de presidenten Bill Clinton en George W. Bush geen verbetering in de situatie hadden gebracht. “Dan verwondert het niet”, aldus Obama, “dat ze bitter worden, en zich vastklampen aan geweren of religie of antipathie voor mensen die niet zoals hen zijn of anti-migrant-gevoelens of anti-vrijhandelsgevoelens als een manier om hun frustraties te verklaren”.

Het “vastklampen aan geweren en religie” definieerde een tijd de als “hautain” omschreven Obama.

Vier jaar later was het aan de Republikeinse genomineerde Mitt Romney om tijdens een sessie van geldinzameling een “hautaine” opmerking te maken. “47 procent van mensen zullen wat er ook gebeurt voor de president stemmen. 47 procent zijn met hem. Ze hangen af van de overheid, geloven dat ze slachtoffers zijn, en dat de overheid de verantwoordelijkheid heeft zorg voor hen te dragen, ze geloven dat ze het recht hebben op gezondheidszorg, voedsel, huisvesting, noem maar op”.

In tegenstelling tot Clinton wist hij niet dat zijn uitspraak op video vastgelegd werd. De rest van de campagne werd de 47 procent in herinnering gebracht als teken dat Romney ver van de gewone Amerikanen leefde.

PR-problemen

Het probleem met de “mand van betreurenswaardigen” was helemaal van Clintons makelij.

Twee dagen later was het zeker niet de bedoeling dat ze voortijdig een 11 septemberceremonie verliet. Integendeel: tijdens de aanslag van 11 september was ze senator voor de staat New York, en volgens medewerkers vond ze het heel belangrijk om op de herdenking aanwezig te zijn.

Wat volgde wat geen toonvoorbeeld van public relation. Na anderhalf uur maar ruim voor het einde vertrok ze. Anderhalf uur nadat ze was verdwenen, kondigde haar campagneteam aan dat ze last had van de hitte en tekenen van uitdroging vertoonde en dat ze even was gaan recupereren in het appartement van haar dochter.

Ongeveer tegelijk met die mededeling dook een filmpje van een omstander op, waaruit bleek dat het erger was dan dat. Hillary wankelde en werd in de auto geholpen/gedragen.

“Ik duizelde, ik heb mijn evenwicht even verloren”, verklaarde ze intussen, maar ze heeft naar eigen eigen zeggen het bewustzijn niet verloren.

Hillary verliet het appartement van haar dochter en deed alsof alles opperbest was.

Weer vele uren later – zondagavond intussen – maakte haar campagne bekend dat ze kampte met de gevolgen van een longontsteking en dat ze daarom onwel was geworden en vroegtijdig van de ceremonie was vertrokken. Ze zou enkele dagen rust houden om te recuperen, liet haar kamp weten.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Die longontsteking was vrijdagochtend in alle vroegte door haar arts vastgesteld. De dokter had haar antibiotica en vijf dagen rust voorgeschreven.

Clinton besloot in weerwil van dat advies haar geplande schema af te werken. En dat begon vrijdag om 8 uur in de ochtend met een persontmoeting, en eindigde na 22 uur met de fundraiser bij Barbra Streisand.

Zo is ze al maanden in de weer. Ze is dan wel bijna 69 maar al lange maanden volgt ze een superdruk programma, met bijvoorbeeld in augustus 37 fundraisers. Een flauwte in de relatief vochtige warmte van New York is dan ook niet verwonderen – en al helemaal niet voor iemand die een longontsteking heeft.

Maar de traagheid om toe te geven wat de oorzaak was – allicht in de hand gewerkt door suggesties van het Trumpkamp dat ze niet “de uithouding” heeft om president te zijn – bracht zelfkritiek van haar campagne en kritiek van andere Democraten. Het deed ook twijfel ontstaan over de voorbije hoestbuien van Clinton, die tot dusver door haar campagne aan allergieën werden toegeschreven. Was het eerder vorige week allergie of longontsteking? En zouden we geweten hebben dat er een longontsteking was als het filmpje met de wankelende Clinton niet was opgedoken?

Dat alles past in het imago van onbetrouwbaarheid dat Clinton juist probeert te weerleggen.

Meest cassant was David Axelrod, de campagneleider van Obama in 2008 en 2012. “Antibiotica kunnen de longontsteking genezen. Maar welke remedie is er voor een ongezonde neiging tot privacy, die herhaaldelijk onnodige problemen oplevert?”

Enkele journalisten, onder wie Maggie Haberman van The New York Times, vonden dat het niet alleen een kwestie van openheid was. Clinton was allicht besmettelijk (in ieder geval tot de kuur aanslaat). Journalisten reizen mee in het vliegtuig van de kandidaat, en keren daarna terug naar bijvoorbeeld kleine kinderen. Het is dan geen luxe om te weten dat er een geval van longontsteking aan boord was, vindt Haberman.

‘Je blijft voortdoen’

Hillary Clinton zelf kwam maandagavond even telefonisch tussen op CNN. Ze verklaarde onder meer dat ze kortstondig duizelig was geweest. Waarom ze vrijdag niet bekendgemaakt had dat ze ziek was, blijkbaar zelfs niet aan sommige van haar naaste medewerkers? “Ik dacht gewoon niet dat het een belangrijke zaak zou zijn”, vertelde ze aan journalist Anderson Cooper. “Dat is gewoon iets wat gebeurt als je een druk, actief leven leidt. Je blijft voortdoen”. Haar echtgenoot Bill getuigde op een andere zender dat uitdroging “meer dan eens” geleid had tot perioden dat ze flauwviel of duizelde. Meest bekend was dat eind 2012 toen ze haar hoofd stootte, en geopereerd werd van een bloedklonter in het hoofd.

Aan CNN verklaarde Hillary dat het “voor zover ze zich kon herinneren” maar 2 keer was gebeurd, zondag inbegrepen.

Het goede nieuws: zowel Clinton als Trump, die tot dusver alleen heeft bekendgemaakt dat hij op weg is om de gezondste president in de geschiedenis te worden, hebben aangeduid dat ze meer gedetailleerde medische informatie zullen bekendmaken.

Als Trump president wordt, is hij op zijn 70ste de oudste nieuwkomer in het Witte Huis. Hij zou enkele maanden ouder zijn dan Ronald Reagan, toen die in 1981 president werd. Clinton zou bij verkiezing als dan 69-jarige de tweede oudste nieuwkomer worden, na Reagan.

Partner Content