Correspondent Jorn De Cock en zijn Syrisch-Libische vrouw Reem Maghribi zitten in Beiroet met de neus op de omwentelingen in de Arabische wereld: ‘Het is nogal belachelijk om na nauwelijks twee jaar het protest tegen veertig jaar dictatuur te willen beoordelen.’
De Standaard-correspondent Jorn De Cock is getrouwd met de Syrisch-Libische journaliste Reem Maghribi. Vanuit Beiroet zitten ze met de neus op de omwentelingen in de Arabische wereld: ‘Het is nogal belachelijk om na nauwelijks twee jaar het protest tegen veertig jaar dictatuur te willen beoordelen.’
Als we sommige buitenlandse kranten moeten geloven, staan Vlaanderen en Wallonië op de rand van een burgeroorlog. Hoe weten we dat wat u schrijft over het Midden-Oosten geen onzin is?
Jorn De Cock: Omdat ik hier leef. Zo simpel is het.
Maken de culturele verschillen het niet lastig om te begrijpen wat echt speelt?
De Cock: Dat ik een vreemdeling ben, is net een voordeel. Ze vergeven me meer en zijn ongeremder over bepaalde taboes. In die mate zelfs dat ik het beu werd op mijn reizen door het Midden-Oosten verhalen over mensen hun seksleven en overspelige avonturen aan te moeten horen.
De Arabische wereld is geen andere planeet, ze is integendeel vaak heel herkenbaar. In mijn boek ‘Arabische dageraad’ maakte ik de vergelijking met het Vlaanderen van de jaren vijftig en zestig: dezelfde regels en hypocrisie, dezelfde rol van de familie en de pater familias…
Er wordt gewaarschuwd dat bij de Syrische rebellen de islamisten terrein winnen. Hebben jullie daar een verklaring voor?
De Cock: Veel strijders van het Vrije Syrische Leger die ik heb ontmoet, dronken vroeger alcohol en deden hun gebeden niet. Ik vroeg hen waarom ze veranderd waren. ‘Wij moeten vechten tegen Assad, die gesteund wordt door Iran, Rusland en China. En wij krijgen steun van niemand.’ Wanneer je alleen staat tegenover zo’n angstaanjagend blok, is het niet onlogisch dat je de blik omhoog richt voor steun.
Reem Maghribi: Deze mensen zijn decennialang gekoloniseerd, bezet of getiranniseerd en voelen zich steeds meer op God aangewezen voor steun. Ik geloof er sterk in dat de revolutie gaat over welvaart, niet over religie of politiek.
En wat met de kritiek dat de Arabische Lente snel een Arabische winter is geworden?
Maghribi: Het is nogal belachelijk om na nauwelijks twee jaar het protest tegen veertig jaar dictatuur te willen beoordelen. We staan niet zo ver achter op Europa. Wat vrouwenrechten betreft een decennium of drie, vier: dat is een generatie.
Het volledige interview met Jorn De Cock en Reem Maghribi leest u in de Knack van 2 januari.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier