In een boek dat hij niet zelf geschreven heeft en dat hij volgens de Duitse pers probeert tegen te houden, maar dat wel vol van zijn eigen uitspraken staat, haalt de gewezen Duitse kanselier Helmut Kohl uit naar ongeveer iedereen. Partijgenoten, andere tegenstanders, binnenlanders, buitenlanders. Het zijn verraders, nietsnutten, nullen. En Angela Merkel, zijn opvolgster: ze wist niet eens hoe met mes en vork om te gaan.
De citaten werden gepubliceerd in het weekblad Der Spiegel en in het boek “Vermächtnis – die Kohl-Protokolle“.
Helmut Kohl, intussen 84 en na een val in een rolstoel, had vanaf 2001 uitvoerig samengezeten met tv-journalist Heribert Schwann. Schwann zou de biografie schrijven van de politicus, en nam daartoe 600 uur interviews op. In de loop van de jaren begonnen de twee te ruziën en in 2009 werd het project afgeblazen. Kohl liet via gerechtelijke weg de banden terugvorderen. Hij kreeg gelijk hoewel Schwanns beroep hieromtrent nog niet is afgehandeld.
Schwann heeft nu, samen met co-auteur Tilman Jens, een boek geschreven waarin hij, ondanks de gerechtelijke uitspraak, toch uitgebreid put uit de opnames. Kohl probeert het boek uit de handel te laten nemen, zo schrijft een ander Duits weekblad, Focus.
‘Grote verrader’
Kohl komt uit het boek naar voor als een nare, zure man, die niemand een zonnestraal gunt. Angela Merkel, ooit zijn poulain, doet hij nu af als ergens een kruising tussen adoptiedochter en vadermoordenares. Ze” kon niet met mes en vork eten. Tijdens staatsbanketten lummelde ze maar wat aan. Ik heb haar herhaaldelijk moeten aanmanen zichzelf beter in de hand te houden”. Zijn partijgenoot en ooit voorzitter Friedrich Merz is volgens Kohl “een politiek kleinkind”, Bondspresident Wulff, nog een partijgenoot, is “een heel grote verrader, en tegelijk een nul”.
De vroegere Sovjetpresident Gorbatsjov komt iets beter uit het boek te voorschijn. Nu niet dat hij de adoratie verdiende die hem bij een bepaald deel van de Duitsers te beurt viel. “Het is fout te denken dat de Heilige Geest nederdaalde over de pleinen van Leipzig en de wereld veranderde”. Neen. En het was ook niet dat Gorbatsjov visionair was en die hele omwenteling wenste. Of hijzelf, want Kohl was kanselier tijdens die periode toen de twee Duitslanden onder zijn impuls herenigd werden. Neen, Gorbi bekeek de boekhouding van de Sovjetunie en besefte dat hij “am Arsch des Propheten war”, aan het eind van zijn latijn, maar dan plastischer uitgedrukt, “en dat zijn regime niet kon overleven”. Al dat geleuter over visie – het waren de boeken die niet klopten.
(RR)
