Meer dan vier jaar na de start van de grootste vredesoperatie ter wereld blijft vrede veraf in Darfoer.
Daardoor beginnen steeds meer vragen te rijzen over de meerwaarde van de dure missie met een budget van 1,4 miljard dollar voor 2012-2013. Volgens critici zouden de blauwhelmen te dicht aanleunen bij het regime in Khartoem, vooral gefocust zijn op hun eigen bescherming en te weinig op die van de noodlijdende bevolking.
1,7 miljoen mensen leven nog in kampen
Dit jaar zijn al meer dan 700 mensen omgekomen bij stammentwisten of gevechten tussen rebellen en overheidstroepen. Dat is meer dan in heel 2011, leren cijfers van de VN-missie UNAMID. Sinds begin 2011 zijn weliswaar 178.000 vluchtelingen naar hun huizen kunnen terugkeren, toch leven ruim 1,7 miljoen anderen nog steeds in kampen, waar regelmatig berichten opduiken van misbruik, plunderingen en geweld.
“Ze hebben wel wapens, maar gebruiken die niet”, hekelt een humanitair werker die liever anoniem blijft. “In feite doen ze zelfs helemaal niets. Ze zorgen enkel voor transport.” Volgens de betrokkene dreigt UNAMID eerder deel te worden van het probleem, niet in het minst door de “erg nauwe banden” met het regime van president Omar al-Bashir.
Hoge verwachtingenMaar luitenant-generaal Patrick Nyamvumba blijft de missie verdedigen. “Onze aanwezigheid op het terrein is op zich al een goed afschrikmiddel”, argumenteert hij. Dat er al 38 blauwhelmen omkwamen, bewijst voor hem ook dat UNAMID wel degelijk zijn werk doet, en dat ook in de grootste onpartijdigheid probeert te doen. “Maar wanneer je dit soort missie ontplooit, zijn de verwachtingen meteen hoog. Ik kan u verzekeren dat we doen wat nodig is en wat we kunnen om de missie tot een goed einde te brengen.”
VN erkent dat er problemen zijn
Niettemin erkent men ook binnen de VN dat niet alles op rolletjes loopt. Zo drukte de Veiligheidsraad eind vorige maand nog zijn “diepe bezorgdheid uit over de stijgende beperkingen en bureaucratische drempels die de Soedanese overheid opwerpt om de bewegingsvrijheid van UNAMID te beperken, met name in de conflictgebieden.” (Belga/INM)
