Europese hervorming uitstootrechten zwaar teruggeschroefd: ‘Hier lacht het klimaat mee’

© Reuters
Lukas De Vos
Lukas De Vos Europakenner

De hervorming van de Europese emissiehandel heeft een muis gebaard. Volgens Groen is de christendemocratische EVP geplooid voor de cementlobby. ‘Gevoelige sectoren verdienen bescherming’, klinkt het antwoord.

Dinsdag keurde het Europees Parlement een bescheiden hervorming van de handel in uitstootcertificaten goed. Die handel werd in 2005 opgezet om de CO2-uitstoot fors te beperken en zo de klimaatopwarming tegen te gaan. Sektoren die meer CO2 uitbraakten dan toegelaten, konden certificaten overkopen van wie niet aan zijn limiet kwam. Op die manier wilde de Europese Unie een schonere energie- en industriesector.

Maar niets was minder waar. Er onstond een overaanbod van 2 tot 3 miljard aan ‘schoneluchtbonnen’ dat de prijs dramatisch kelderde. Op dit ogenblik betaalt een bedrijf voor een ton CO2-uitstoot hooguit 5 euro.

Staes is de Taliban van de alternatieve feiten

Ivo Belet (CDu0026amp;V)

“De emissiehandel werkt erg slecht tot helemaal niet”, stelt Mark Demesmaeker (N-VA) van de conservatieve ECH-fractie vast. Om weer in lijn te komen met de afspraken van Parijs in 2015 om toch aan de gestelde normen te geraken, moest de EU wil ingrijpen. ‘De industrie moet 43 % minder kooldioxide uitstoten tegen 2030 willen we onze klimaatbeloftes houden.’ Na China, dat forse inspanningen levert, en de VS, die onder Trump de kraan weer helemaal openzetten, is de EU de grootste vervuiler ter wereld.

En daar begint het dispuut. Jos Delbeke, sinds 2010 algemeen directeur bij de Europese Kommissie voor de klimaatakties, heeft berekend dat de EU jaarlijks 2,2 % van zijn uitstoot moet afbouwen, wil men de doelstellingen halen. “De EVP gaat daarin mee”, zegt Ivo Belet (CD&V). “We willen eerst de markt schoonmaken. Het overaanbod van emissiecertifikaten moet drastisch omlaag. Er is al een akkoord voor 800 miljoen euro, en nog eens 245 miljoen voorwaardelijk. Dat is een halvering van het overaanbod”.

“Geloof ik niks van”, werpt Bart Staes van Groen op, in Europa lid van De Groenen/Vrije Europese Alliantie. “Met 2,2 % per jaar halen we het niet. Groen eist 3 % vermindering per jaar”.

‘Staalindustrie wel inschikkelijk’

Belet en Demesmaeker schudden het hoofd. “We moeten onszelf niet de das omdoen door katholieker te zijn dan de paus. Gevoelige sectoren dienen bescherming te krijgen. Het staal krijgt concurrentie van de goedkope productie in China. Ook de meststoffen- en de cementindustrie krijgt klappen van de buurlanden, Turkije, Wit-Rusland, Oekraine. Daarom is de invoering van een grensheffing voor de invoer aangewezen”.

“Vreemd”, zegt Staes. “De staalindustrie heeft zich inschikkelijk opgesteld. De cementnijverheid daarentegen heeft 5 miljard extra winst gemaakt en de uitvoer opgedreven met zijn vervuilende methodes. Waarom hebben die nog gratis certificaten nodig ? Omdat ze behoren tot de tien procent best presterende sectoren ? Daar lacht het klimaat mee. En ik ook”. Staes noemt de rol van Belet “hemeltergend”: “Het akkoord over de uitstootrechten wordt ondergraven door Belet en zijn vrienden van de Europese Vervuilingspartij EVP om de cementindustrie ter wille te zijn”.

De lucht stopt niet aan de taalgrens

Bart Staes (Groen)

Belet sloeg onmiddellijk terug. “Staes kent daar niks van. Hij heeft geen enkele vergadering, laat staan onderhandeling kunnen bijwonen. Groenen kunnen geen compromissen sluiten. Staes is de Taliban van de alternatieve feiten”.

De cementindustrie in België is een vrijwel geheel Waalse aangelegenheid. Behalve in Gent (I en II) zit CBR in Lixhe (Luik) en Antoing (Doornik). CCB zit ook al in die buurt, in Gaurain-Ramecroix. De andere groten zitten in Nijvel (Lafarge-Holcim), Louvain-la-Neuve (Carmeuse), en Limelette (Lhoist). De koepel van de Europese cementindustrie Cembureau heeft zijn zetel in Brussel.

“De lucht stopt niet aan de taalgrens”, besluit Staes. “Er is een pot opgebouwd met overtollige certificaten, die moet zo snel mogelijk leeg, zeker als we tegen 2050 willen komen tot nul komma nul uitstoot. Er is maar één oplossing: géén uitzonderingen, voor geen enkele sector. De prijs per ton koolstofdioxide moet naar 35-40 euro. Dan pas maken we het verschil”. Belet knikt. “We gaan onze ambities aanscherpen”.

Partner Content