Louis Ide (N-VA)

‘Europeanen zijn nog nooit zo eensgezind geweest: ze zijn het kotsbeu’

Louis Ide (N-VA) Algemeen Secretaris van N-VA en arts.

Er is wel degelijk voldoende humus aanwezig om het Europees project gestalte te geven, mits aan een aantal essentiële voorwaarden voldaan is, zo schrijft Louis Ide (N-VA)

Europa is nog nooit zo eensgezind geweest. Tenminste als je naar haar bevolking luistert en niet naar haar instellingen of degenen die de instellingen vertegenwoordigen. Er is dus wel degelijk voldoende humus aanwezig om het Europees project gestalte te geven, mits aan een aantal essentiële voorwaarden voldaan is. Zo moet het project bottom-up werken en moet het subsidiair zijn (Europa moet geen regels opleggen met betrekking tot materie die beter op regionaal of nationaal niveau wordt uitgewerkt). Momenteel slaagt de Europese Unie hier niet in. Getuige hiervan onder andere de totale ‘mismeestering’ van de migratiecrisis in Europa door de grote leiders van de Europese Unie. Willen we de Unie redden, dan moeten er enkele drastische beslissingen genomen worden. Alleen op die manier kan de geloofwaardigheid van de Unie herwonnen worden.

Kotsbeu

Het is dus niet met de aankoop van nieuwe dure limousines – die de belastingbetaler drie miljoen euro extra kosten – dat de socialistische voorzitter van het Europees Parlement Martin Schulz de harten van de Europeanen voor zich zal winnen. Integendeel, de Europeanen keren zich collectief af van dergelijke verspillingen. De bevolking is het kotsbeu. Op dat vlak is er geen gebrek aan eensgezindheid. Ook het maandelijks wederkerend verhuiscircus naar Straatsburg -wat de belastingbetaler om en bij de 200 miljoen euro per jaar kost – en terug maakt dat mensen zich afzetten tegen de Europese Unie. Europa keert zich af van de Unie en dat beperkt zich blijkbaar niet tot een Brexit. Volgens de Franse krant Le Monde is een meerderheid van de Fransen voor een Frexit. Ook het Fins Parlement gaat debatteren over een vertrek uit de eurozone. Het liberaal Europees parlementslid Väyrynen, lid van de ALDE groep van Guy Verhofstadt, verzamelde met een petitie voldoende handtekeningen om het debat op de agenda te zetten. De Finnen stellen namelijk vast dat de Zweden, die de Zweedse Kroon bleven gebruiken, het economische beter doen dan zij zelf met de Euro.

Voor de gewone man in de Europese straten is het ook niet meer te begrijpen dat een Grexit ten allen tijde moest verhinderd worden, terwijl een Brexit door de eurocraten als niet eens zo problematisch wordt ervaren. Griekenland is een economische dwerg in vergelijking met Groot-Brittannië. De realiteit is nochtans dat we met het VK een bijzonder goede handelspartner dreigen te verliezen. Tegelijkertijd zitten we vanwege Griekenland met een deloyale partner op vlak van economie en migratie opgezadeld. Vraag het de man in de straat en die begrijpen de Britten wel. De Europeanen zijn nog nooit zo eensgezind geweest. Ze willen af van de geldverslindende machine, ze willen transparantie, ze willen hun eigenheid, zeg maar hun identiteit bewaren. Ze willen een bottom-up Europa dat de regels van de subsidiariteit respecteert. Ze willen op zijn minst een hervormde Europese Unie waar ze zich mee kunnen identificeren.

Het failliet van Europa

Als de asielcrisis ons één ding heeft aangetoond, is het wel de onmacht van de Unie om op korte termijn daadkrachtig op te treden. Tegelijkertijd verhindert de EU dat lidstaten het heft zelf in handen nemen. Niet dat de Vysegrad-landen (Hongarije, Polen, Slovakije en Tsjechië) zich daar ook maar iets van aangetrokken hebben: ze hebben eigenhandig de grenzen gesloten. Ze hadden er Europa niet voor nodig en kunnen zich beroepen op een precedent: ook Angela Merkel ging in de Europese Unie (en in eigen land) tekeer als een einzelgänger. Ze betaalde de voorlopige rekening in drie Duitse deelstaten bij de laatste regionale verkiezingen. Wil de EU dus de dissidente lidstaten overtuigen zich in een EU-logica in te schakelen dan zal de EU eerst en vooral haar eigen verantwoordelijkheid moeten nemen om bijvoorbeeld de gezamenlijke grenzen te versterken.

Het lijkt er dus op dat de Europese Unie de facto aan het desintegreren is, terwijl paradoxaal genoeg de Europeanen meer dan ooit op één lijn zitten. Mocht er bijvoorbeeld -hypothetisch- een referendum komen over het lidmaatschap van Turkije bij de Europese unie, dan zou je een overduidelijk antwoord krijgen. Dit zou bovendien mobiliserend werken in het voordeel van het Europees gevoel. Het failliet van Europa speelt zich dus niet af tussen de Europeanen, maar vis-a-vis de eurocraten, de ‘grote’ Europese politieke leiders, de Europese instellingen, etc. Wil men dus de Unie redden dat zal men moeten terugkeren naar de kern. Eenheid in verscheidenheid. Ik ben er zeker van dat hiervoor een grote eensgezindheid bestaat tussen Europeanen.

Partner Content