Dylann Roof na racistische moorden: ‘Ik heb geen traan gelaten voor de onschuldigen die ik doodde’

Dylann Roof © Reuters
Rudi Rotthier

Zes weken nadat hij 9 mensen vermoordde in een zwarte kerk in Charleston noteerde Dylann Roof in zijn dagboek: “Ik wil dit glashelder maken. Ik betreur niet wat ik gedaan heb. Ik heb geen spijt”. Hij betreurde wel dat hij niet langer films kan bekijken. De openbare aanklager gebruikt de dagboekfragmenten om de doodstraf te bepleiten.

De dagboekfragmenten stonden centraal in het openingspleidooi rond de strafmaat. Dylann Roof (22), die zichzelf verdedigt en die voor het eerst kortstondig aan het woord kwam, leek vooral te willen beklemtonen dat “psychologisch niets mis is” met hem. heeft.

Midden december oordeelde een jury met 9 witte en 3 zwarte leden dat Roof op alle fronten schuldig was: hij werd veroordeeld voor 9 moorden die hij op 17 juni 2015 pleegde tijdens een bijbelklas in een zwarte kerk in Charleston, en voor in totaal 33 aantijgingen, onder meer het plegen van een haatmisdrijf.

Diezelfde jury moet nu uitmaken of Roof een dodelijke injectie krijgt, dan wel levenslang in de gevangenis belandt.

Op de eerste dag van de straffase van het proces kwamen zowel Roof zelf, in zijn eigen verdediging, als de openbare aanklager aan het woord.

Bij openbare aanklager Nathan Williams lag de nadruk op het gebrek aan inkeer bij Roof en op een misdaad “die gruwelijk genoeg is om de ultieme straf” op te leveren.

“Hij doodde niet één maar negen mensen, en hij doodde hen omwille van hun huidskleur”. Hij zocht een gemakkelijk, kwetsbaar doelwit uit, en hij voerde zijn aanval uit “om geweld in anderen op te hitsen en uit te lokken”. Roof verklaarde dat hij met zijn moordpartij een rassenoorlog wilde ontketenen.

‘Medelijden met witte kinderen’

Williams citeerde in zijn opmerkingen uitvoerig uit een dagboek dat Roof in de gevangenis bijhield en dat werd aangeslagen.

“Ik wil dit glashelder maken”, schreef Roof zes weken na de moorden. “Ik betreur niet wat ik gedaan heb. Ik heb geen spijt. Ik heb geen traan gelaten voor de onschuldige mensen die ik doodde”. Zijn medelijden, ging hij verder, was gereserveerd voor “witte kinderen die gedwongen worden in dit zieke land te leven”, waar witte mensen “op dagelijkse basis” gedood worden door “de lagere rassen”. Dat soort overtuigingen en termen vond Roof op racistische internetsites. Met materiaal van die site had hij volgens de politie “zichzelf geradicaliseerd” in de maanden voor hij zijn aanslag pleegde.

Hij voelt, schreef hij verder in zijn gevangenisdagboek, ook medelijden voor zichzelf omdat hij nu zijn tijd in een cel moet doorbrengen, en hij niet langer in staat is om een film te bekijken, een goed maal te eten of met zijn auto rond te rijden. “Het was het waard”. “Ik voel medelijden omdat ik moest doen wat ik deed. Ik voel medelijden omdat ik mijn leven moest opgeven in een situatie die nooit had mogen bestaan”.

Het komt erop neer, zei Williams, geciteerd op de site van The Post and Courier, dat Roof ook na de feiten het gedachtegoed bleef hanteren dat hij voordien had gehad. Hij verhardde zijn taal zelfs nog en deed ook in zijn dagboek een oproep tot een rassenoorlog. “Ik heb alles gedaan wat ik kon, nu is het in de handen van mijn broeders”.

‘Geen verzachtende omstandigheden’

Roofs eigen advocaten hadden willen argumenteren dat iemand die dit soort ideeën koestert, tegen alle feiten in – iemand die er geen graten in ziet 9 mensen dood te schieten, niet als “rationeel” of “mentaal volledig in orde” kan worden beschouwd.

Maar dat soort argumentatie zag Roof niet zitten. Hij besloot die advocaten wel als adviseurs in dienst te houden, terwijl hij zijn eigen verdediging verzorgt.

Zijn inleidende opmerkingen waren veel korter dan die van de openbare aanklager.

Hij klaagde erover dat hij tegen zijn zin aan twee psychische evaluaties was onderworpen, en dat de rapporten erover uiteindelijk zullen worden vrijgegeven.

“Er is psychologisch niets mis met mij”.

Roof vroeg de jury om het pleidooi van zijn advocaat tijdens de eerdere fase van het proces, en met name diens verwijzingen naar de geestelijke toestand van de beklaagde, te vergeten. Het is “absoluut waar”, aldus Roof, dat hij zichzelf wilde verdedigen omdat hij niet wou dat mentale of andere verzachtende omstandigheden werden ingeroepen.

Wat hij deed “was niet omwille van een geestesziekte, die ik voor jullie verborgen wil houden. Er is niets mis met mij”.

Voor de jury was het de eerste keer dat Roof hen toesprak.

De aanklager roept voor de straffase 38 getuigen op. Roof heeft geen enkele getuige opgeroepen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content