Amerika wil de Palestijnen laten buigen of barsten. Dat vindt ook Alexander De Croo te grof.
Nog voor hij de eed als president van de Verenigde Staten aflegde, dacht de ervaren dealmaker Donald Trump dat hij het conflict tussen Israël en de Palestijnen snel de baas zou kunnen. Maar sinds hij in december liet weten dat de VS hun ambassade in Israël van Tel Aviv naar Jeruzalem overbrengen, staat het hele kruitvat weer op springen. Toen vicepresident Mike Pence vorige week in Israël vertelde dat de verhuizing al volgend jaar wordt georganiseerd, weigerde de Palestijnse president Mahmoud Abbas hem te ontvangen. Vervolgens besloot Washington de helft van zijn bijdrage aan het United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East (UNRWA) op te schorten zolang de Palestijnen niet willen praten.
De Croo gelooft niet in de Amerikaanse strategie, die de Palestijnen aan tafel wil dwingen door ze op droog zaad te zetten.
UNRWA werd in 1949 opgericht om de 750.000 Palestijnen te helpen, die na de stichting van de staat Israël op de vlucht waren. Dat vluchtelingenprobleem raakte nooit opgelost, en dus bleef de organisatie ook bestaan. Ze zorgt voor voedselhulp, onderwijs en gezondheidszorg in de Gazastrook en in de kampen in vooral Libanon en Jordanië, waar de gevluchte Palestijnen in vaak abominabele omstandigheden een onderkomen vonden. Ze zijn, bijna zeventig jaar later, met zo’n vijf miljoen en velen hopen nog altijd dat ze op een dag naar hun oude dorpen terug kunnen.
De terugkeer van de vluchtelingen is een heikel punt bij alle gesprekken tussen Israël en de Palestijnen. Ook de Palestijnen snappen dat er, als het erop aankomt, voor het probleem niet meer dan een symbolische oplossing is. Israël van zijn kant vindt dat de hulp aan de vluchtelingen de hoop op een terugkeer in leven houdt en een oplossing voor het conflict bemoeilijkt. Dat neemt niet weg dat de Amerikaanse beslissing drastisch is. Washington was in 2016 goed voor meer dan een derde van de werkingsmiddelen van UNRWA. Geld waarmee de organisatie letterlijk miljoenen mensen in leven houdt. Ze verstrekt onderwijs aan een half miljoen kinderen, die anders op straat gemakkelijk in de val van extremistische groepen lopen.
Het kleine België besliste moedig om zijn bijdrage aan UNRWA versneld te betalen. Minister van Ontwikkelingssamenwerking Alexander De Croo gelooft niet in de strategie die de Palestijnen aan tafel wil dwingen door ze op droog zaad te zetten. Het kan de kloof tussen de kampen alleen dieper maken. Mensen met het mes op de keel tot toegevingen dwingen, werkt misschien in de zakenwereld van Donald Trump. In een conflict zoals dat in het Midden-Oosten leidt het alleen tot meer ellende. Voor de Palestijnen, maar uiteindelijk ook voor de Israëliërs.
