Dodelijke brand in pakhuis legt huurproblemen in de VS bloot

Een agent en een vrouw tijdens een herdenkingsceremonie in Oakland © REUTERS
Rudi Rotthier

Bij een brand in een pakhuis in Oakland, Californië, kwamen het voorbije weekend 36 mensen om het leven. Sindsdien zijn in vele steden onderzoeken en zelfs vervolgingen gestart tegen gelijkaardige ex-fabrieken, die zonder vergunning en zonder voorzieningen als woongelegenheid worden gebruikt. Het probleem ligt echter ook elders.

Elke zaterdag brengt Rudi Rotthier, onze correspondent in Canada en de VS, u met een boeiend achtergrondverhaal een unieke inkijk in de stad of streek waar hij op dat moment resideert.

De ravage was eerst niet te overzien. Men sprak van een doolhof. Het gebouw van goed 900 vierkante meter hing via een krakkemikkige leiding vast aan elektriciteitsvoorziening die van elders kwam. Leidingen lagen open en bloot. Bewoners getuigden dat toen het nog niet brandde de leidingen al knetterden of spetterden. De kunstenaars die het pakhuis bewoonden, hadden houten voorwerpen gestockeerd, meubels, woonwagens, sculpturen. Alles brandbaar en dicht op elkaar gestapeld, zo dicht dat je je een weg moest banen, en dat je licht nodig had om dat te doen. Sommigen woonden in trailers die ze in het pakhuis hadden binnengereden. Anderen woonden op de verdieping tussen de rommel, met nauwelijks voorzieningen. Er was geen brandbeveiliging, geen nooduitgang, geen noodverlichting, er was tijdens de brand geen alarm te horen. Iemand opperde later dat hij had voorgesteld om brandblusapparaten te installeren. Het was bij een voorstel gebleven.

Het gebouw, dat door de bewoners tot Ghost Ship was omgedoopt, had veel weg van een werf, zei een vroegere bewoner. De bewoners en de kunstenaars met een atelier werkten af en toe wel aan de voorzieningen in het gebouw, maar ze waren soms stoned terwijl ze het deden. Ze lieten smeulende sigaretten achter. Nagels priemden uit de vloer, terwijl heel jonge kinderen op blote voeten rondliepen. Dat was de realiteit, zegden ze. Ze zegden het toen het te laat was.

Hoe de brand is uitgebroken, is nog altijd niet duidelijk. Midden in de week werd de hypothese gelanceerd dat een kortsluiting aan een frigo de vonk had gegeven, maar dat werd gauw tegengesproken, of het is in ieder geval niet bewezen.

Wat er overblijft van het pakhuis
Wat er overblijft van het pakhuis© REUTERS

Er was op het moment van de ramp een concert van elektronische muziek aan de gang, want het pakhuis was, zoals de hoofdhuurder in een van zijn advertenties schreef, “een 24 uur creatieve ruimte” voor alle mogelijke kunsten. Die hoofdhuurder, Derick Ion Almena, zijn vrouw en hun drie kinderen hadden een hotelkamer geboekt om de nacht ver van het gewoel te kunnen doorbrengen.

De brand maakte 36 dodelijke slachtoffers. Vier aanwezigen zijn volgens de sheriff in omhelzing gestorven, mogelijk omdat ze mekaar tegen de vuurzee probeerden te beschutten. Anderen stuurden ultieme sms’jes, zoals de boodschap van een vrouw aan haar moeder: “Ik hou van je. Ik ga sterven mams.”

Het was de dodelijkste brand in de VS sinds in 2003 een nachtclub in Rhode Island in vlammen opging.

Er waren volgens de medische teams bijna geen gewonden – wie niet gevangen zat in de vuurzee kon doorgaans ongedeerd ontsnappen.

Er is veel om aan te klagen, in de eerste plaats het verlies van 36 veelal jonge mensenlevens: plastische kunstenaars, een goth-gitarist, een specialist van Kurt Vonnegut, een dichteres-zangeres die veganistisch ijs serveerde om de kost te verdienen, een therapeut voor kinderen met sociale stoornissen, een beginnend filmmaker, een 29-jarige transgender-vrouw die net, zegden nabestaanden, haar draai in het leven gevonden had, zelfs een kind van een politiecommissaris – in progressief Oakland is de grens tussen politie en alternatieve scene wellicht minder groot dan elders in de wereld.

Bij de slachtoffers zaten concertgangers, optredende muzikanten zowel als bewoners.

Dertig jaar zonder inspecties

De klachten gingen in de eerste plaats over de stadsdiensten. Omwonenden hadden geklaagd over het gebouw. Over lawaai, over afval dat illegaal werd gedumpt, over illegale bewoning zelfs. De stadsdiensten hadden voor het laatst in november op zo’n klacht gereageerd. Maar ze waren door de metalen deur geraakt. Of ze hadden zich laten afschepen.

Naarmate de week vorderde werd het plaatje steeds slechter voor Oakland. Libby Schaaf, de burgemeester, probeerde een informatiestop in te stellen tot alles is uitgeklaard, maar uit lekken bleek dat zowel de bouwinspectie als de brandweer de voorbije 30 jaar het pakhuis niet heeft gecontroleerd. Dat er zonder vergunning woonvertrekken waren ingericht, is zo nooit officieel vastgesteld, en evenmin dat die woonvertrekken volkomen brandonveilig waren.

Libby Schaaf, burgemeester van Oakland
Libby Schaaf, burgemeester van Oakland© REUTERS

Het gebouw is op de een of andere manier door de mazen van het controlenet geglipt, verklaarde een insider aan de Los Angeles Times. Maar de vakbondsvertegenwoordiger van de brandweer, Zac Unger, was niet zo welwillend: Oakland heeft bespaard op brandcontrole van gebouwen, verklaarde hij. Het wettelijk kader is beperkt en dan nog niet werd het niet volledig ingevuld. Voor hem bestond er geen twijfel: als er was geïnspecteerd, zou het Ghost Ship zeker onbewoonbaar zijn verklaard, en zouden levens zijn gered. Hij verwees ook naar een rapport van twee jaar geleden waaruit was gebleken dat de brandweer had nagelaten een derde van de 11.000 “commerciële gebouwen” in de stad te controleren. Daarmee was de stad in overtreding van staatsregels.

De tweede serie van verwijten trof de eigenares van het pand, Chor N. Ng, die zelf in Oakland woont en meerdere gebouwen bezit, en de opperhuurder Derick Ion Almena (47), die samen met zijn echtgenote Micah Allison (40) en hun jonge kinderen in het gebouw woonde.

Het pakhuis is vergund voor industrieel of commercieel gebruik. Almena had het gehuurd als kunstenaars(werk)ruimte, maar leidde verbouwingswerken, en incasseerde (onder)huur voor bewoning. Alle verrichtingen gingen cash, en wie van de onderhuurders achterstal van betaling had werd fors door hem beboet.

Ng heeft nooit de inbreuken aangeklaagd, mogelijk omdat ze die nooit heeft vastgesteld. Almena liet volgens getuigen zijn onderhuurders tekenen van bewoning weghalen op het moment dat de eigenares een bezoek aankondigde.

Ng heeft nog niet met de buitenwereld gesproken. Almena had dat misschien beter ook niet gedaan, maar hij verscheen, vier dagen na de ramp, duidelijk overstuur, verwaaid, via satellietverbinding in de Today-show, het veelbekeken ochtendprogramma van NBC.

“Goede morgen”, begon hij. Hij corrigeerde zichzelf terstond: “Het is geen goede morgen. Het is geen goede morgen. Wat doe ik hier? Kan ik gewoon zeggen dat het me spijt. De enige reden waarom ik hier ben is om mijn gezicht en mijn lichaam te…”

Interviewer Matt Lauer onderbrak hem: de nabestaanden willen weten wie aansprakelijk moet gehouden worden voor het verlies van hun geliefden, zei hij. “Ben jij de man die aansprakelijk is?”

Almena wierp de vraag terug: “Ben ik de man die rekenschap moet afleggen? Heb ik iets gebouwd dat…? Wat zal ik daarop zeggen? Moet ik rekenschap afleggen? Ik kan op dit ogenblik nauwelijks op mijn benen staan…”

“We legden onze kinderen daar elke nacht te slapen. We maakten muziek, creëerden kunst, we stelden ons huis open”.

“We creëerden samen iets. Dit hield op over mij te gaan. Het hield ongeveer drie jaar geleden op over mij te gaan. Ik tekende het contract en kreeg een gebouw dat naar ik aannam aan de normen van de stad voldeed. En ik werd meegetroond in iets dat ik permanent…”

Maar, bracht een interviewster te berde, hij streek de huur op en investeerde geen cent van zijn winst in veiligheid, volgens wat een ex-bewoonster beweerde. Terwijl hij besefte dat het onveilig was, investeerde hij in feesten.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Almena: “Ik wil het er niet over hebben. Ik wil niet over mij praten. Ik wil niet over winst maken praten. Wat is winst?”

“Dit is geen winst. Dit is verlies. Dit is een massagraf. Ik ben hier alleen om één ding te zeggen: dat het me ongelofelijk spijt en dat alles wat ik deed tot bedoeling had dit een sterke, mooiere gemeenschap te maken, om mensen samen te brengen. Mensen bezochten ons niet omdat het een gruwelijke plek was. Mensen traden niet op omdat het een gruwelijke plek was. Ik ben 47 jaar oud en ik ben de vader van deze ruimte”.

“Op de nacht van de brand – wist ik dat het zou branden? Haalde ik mijn kinderen weg en boekte ik een hotel omdat ik dit wilde vermijden, omdat ik de schuld bij anderen wilde leggen? Neen. Ik wilde samen met mijn kinderen een goede nachtrust hebben. Ik wilde de jonge mensen hun dingen laten doen. Ik ga de vragen niet beantwoorden zoals jullie ze stellen. Ik ben een eerbaar man. Ik ben een trots man. Neen, ik ga vragen op dit niveau niet beantwoorden”.

Ben je bang dat je wordt aangeklaagd? vroeg Lauer.

“Ik ga liever op de vloer liggen om door de ouders vertrappeld te worden. Ik laat hen liever mijn vlees verscheuren dan deze ridicule vragen te beantwoorden. Ik heb zo’n spijt. Ik heb zo’n ongelofelijke spijt. Wat wil je dat ik zeg?”

“Als je mijn ziel verantwoordelijk moet houden, als je mijn ziel verantwoordelijk moet houden omdat ze in iets geloofde en er andere artiesten en mooie mensen bij betrok, die samen met mij geloofden…”

“Ik heb in mijn leven nooit iets gedaan dat me naar dit moment zou leiden”, zei hij ook nog.

‘Een sekteleider, een dictator’

Almena bleek verre van een aantrekkelijk uithangbord voor het uitgebrande pand. Hij vond enkele verdedigers, onder meer, zij het in algemene termen, Billie Joe Armstrong van Green Day, zelf afkomstig uit Oakland.

“Het is vele jaren geleden dat ik in pakhuizen en gemeenschappelijke ruimtes als Ghost Ship leefde”, liet hij via Instagram weten. “Dat waren de beste en meest bevredigende tijden in mijn leven: leven met andere weirdo’s, kunstenaars, activisten en muzikanten. Ruimtes als deze stellen de vreemde eenden in staat te gedijen, om dat ze zijn wat de normale maatschappij verwerpt”.

Sommigen noemden Almena “een gekke oom”, “kinderlijk”, een “excentriekeling”, die “niets kwaad in de bedoeling had”.

Maar de meeste reacties op Almena waren ronduit negatief. Veel mensen hadden nog rekeningen met hem te vereffenen.

Hij wordt onder meer door zijn schoonvader en ex-huurders een manipulator genoemd. “Hij charmeert mensen”, aldus zijn schoonvader, “maar als ze niet meegaand zijn, dan bedreigt hij hen. Ik heb hem nooit fysiek gewelddadig gezien, maar intimideren doet hij des te meer”.

Rouwen aan het Ghost Ship
Rouwen aan het Ghost Ship© REUTERS

Sommigen gewagen van een sekteleider, van een dictator. Zijn echtgenote noemde zichzelf “moeder-overste” van het Ghost Ship. Almena heeft een teen gedipt in oosterse filosofie, laat af en toe een woord Sanskriet of Hindi vallen en maakt kunst met doodshoofden. Hij kon volgens ex-huurders heel koleriek zijn, zoals toen het gebouw werd verhuurd voor een sex-party en een van zijn kinderen de volgende ochtend een gebruikt condoom vond. Hij zette bewoners aan de deur en dreigde met processen.

Hij en zijn echtgenote waren vorig jaar het hoederecht over hun kinderen kwijtgespeeld, en hadden het teruggekregen op voorwaarde dat ze geregeld – twee keer per week – via urinestalen zouden bewijzen dat ze geen drugs namen. Hun babysit verklaarde dat Almena en echtgenote soms dagenlang verdwenen – zodat haar moeder haar van proviand en verse kleren moest komen voorzien – en dat het echtpaar vervolgens aanbood haar in marihuana te vergoeden, of in lessen boogschieten. Wat ze doorgaans weigerde.

‘Snelle actie om toekomstige tragedies te voorkomen’

Terwijl het vuur in het Ghost Ship nog smeulde, startte de stad Oakland onderzoeken naar vijf andere pakhuizen/fabrieken, waarvan bekend is dat er wordt gewoond. Elders in de stad maakten de eigenaars aanstalten om contracten op te zeggen – zeker nu de eigenares van Ghost Ship een proces, mogelijks gevangenisstraf, en in elk geval een miljoenenboete boven het hoofd hangt.

Een van de panden die door de stad aan een snel onderzoek wordt onderworpen heeft de wel heel lugubere naam Death Trap.

Aan een ander pand, The Salt Lick, organiseerde Dorothy King een persconferentie, die uitmondde in een scheldpartij.

King is eigenares van een restaurant naast The Salt Lick, en na de brand zag ze reden om voor haar eigen veiligheid te vrezen. “Ik maak me zorgen dat ze mijn zaak in de as zullen leggen”.

De bewoners van The Salt Lick vonden dan weer dat de persconferentie hun onderkomen bedreigde.

Burgemeester Schaaf liet weten dat er geen heksenjacht tegen bewoonde industriële panden zal georganiseerd worden, maar dat aan de elementaire veiligheidseisen moet zijn voldaan en dat de status qua onaanvaardbaar is.

Er was, gaf ze aan, “een toevloed aan klachten tegen gebouwen”, en ze zei dat de stad “agressieve en snelle actie zal ondernemen om toekomstige tragedies te voorkomen”.

Tegelijk kondigde ze een nieuw fonds aan om de artiesten in de stad te ondersteunen, zodat de “ongelofelijke creatieve gemeenschap die Oakland tot Oakland maakt niet weggeduwd wordt”.

De afwegingen zijn complex. Bewoners van ex-fabriekspanden willen uiteraard niet in een brandonveilige omgeving verblijven, maar ze weten tegelijk dat ze in een pakhuis met dubieuze voorzieningen voor 400 tot 600 dollar per maand aan huur kunnen overnachten, terwijl dat in het gewone circuit gemiddeld 2.366 dollar is – voor een appartement met één slaapkamer. Kunstenaars die een atelier zoeken, kunnen al helemaal niet in het gewone, commerciële circuit terecht, tenzij ze goudklompen verdienen.

Mara Barenbaum, 32, zanger en muzikant, die uit schrik niet zegt in welk pand ze verblijft, meldde aan het lokale filiaal van tv-zender ABC dat ze een dubbele schrik heeft. Schrik voor wat er in haar pand kan gebeuren, en schrik om uit dat pand gezet te worden. “Iedereen is op dit ogenblik echt bezorgd. Er is een heleboel schrik vrijgekomen”.

Hoeveel dergelijke panden er in Oakland zijn, is onbekend. Maar het zijn er veel.

Circusartiest Fallon Burner, 31, die kwam rouwen aan de brandresten van het Ghost Ship, zei aan datzelfde ABC dat dit ook haar lot had kunnen zijn. Ze leeft in gelijkaardige omstandigheden. Zij is bang om de slechte veiligheidsvoorzieningen in haar pand aan te klagen omdat het alternatief niet duidelijk is.

Kaarsen aan het Ghost Ship
Kaarsen aan het Ghost Ship© REUTERS

De lokale pers vond mensen die getracht hebben hun panden op te kalefateren, en in overeenstemming te brengen met de wettelijke vereisten. In zo’n gevallen staat de brandweer wel paraat om eindeloos te controleren en af te keuren, zeggen ze, zodanig dat ze het uiteindelijk opgaven, onder meer omdat hun geld op was.

Ook een overweging, die vanuit naburig San Francisco werd aangegeven: in San Francisco is er een stadsverordening waarbij je als bewoner/huurder de brandveiligheid kunt laten controleren zonder dat er een onmiddellijke sanctie van uitzetting volgt als de veiligheid te wensen overlaat. Dat maakt dat bewoners sneller alarm slaan. In Oakland is uitzetting meteen een risico. Dat weerhoudt vele bewoners ervan om hun woonsituatie aan te klagen.

Nationale reactie

De schrik rond de brand leidde niet alleen in Oakland tot actie. Ook in naburige plaatsen zoals Richmond of San José, en verderop in Los Angeles, Dallas, Baltimore, Washington DC, werden onderzoeken geopend naar bewoonde industriële panden. In Baltimore werd een kunstenaarscollectief uit een fabriekspand gezet. Los Angeles voorziet deze week een speciale gemeenteraad rond bewoonde fabriekspanden.

Dat het in die industriële gebouwen vaak om artistieke, alternatieve bewoners gaat – de underground – mag niet verdoezelen dat vele jongeren, die geen kunstenaars zijn, gewoon een betaalbare kamer zoeken.

Die zoektocht is nijpender dan elders in Oakland, waar de huurprijzen de voorbije drie jaar met 70 procent gestegen zijn en waar sinds begin 2011 een appartement met één slaapkamer bijna dubbel zo duur is geworden.

Dat is gedeeltelijk een burenprobleem. Nabij San Francisco is de duurste woonstad in de VS (met voorsprong op New York). Het is er voor één slaapkamer nog ongeveer 1.000 dollar per maand duurder dan in Oakland.

San Francisco is een pleisterplek voor informatici en techneuten, en dat brengt veelverdieners uit Silicon Valley naar de stad. Bewoners van San Fran die de prijzen niet meer aankonden, verhuisden onder meer naar Oakland, dat met de metro op een kwartier van San Francisco ligt. Maar door die migratie stegen de prijzen spectaculair in Oakland, dat nu nationaal naar de vierde plaats op de duurtelijst is geklommen. De stad wordt vergeleken met Brooklyn in New York – een hip nieuw stadsdeel dat ruimte biedt voor wie Manhattan niet langer kan betalen. De influx van nieuwkomers drijft laagverdieners weg.

De nieuwbouw hinkte achterop door de huizencrisis.

Ook dat is weer complex. Tijdens de huizencrisis werden veel mensen uit hun eigendommen gezet, waardoor de huurmarkt drukker werd en de prijzen de hoogte ingedreven werden.

De Bay Area, de buurt rond San Francisco, kende tussen 2010 en 2014 een economische boom. Er kwamen 460.000 banen bij in de privésector, terwijl er maar 54.000 nieuwe wooneenheden beschikbaar kwamen.

De huurprijzen stegen in Oakland op het tempo van San Francisco terwijl de inkomens niet navenant stegen. Het gemiddeld inkomen van een huishouden in Oakland ligt 25.000 dollar lager dan in San Francisco.

Jonathan Spader, researcher aan het Joint Center for Housing Studies van Harvard Universiteit, stelde in een studie vast dat wat mensen aan huur uitgeven nationaal tegen een record aanzit. Hij vatte de resultaten voor de gespecialiseerde site Curbed als volgt samen: “In 2014 spendeerde 49,3 procent van de huishoudens ten minste 30 procent van hun inkomen aan huur. Daar bovenop spenderen 26 procent van de huishoudens ten minstens de helft van hun inkomen aan huur. De voorbije vijftien jaar hebben we een gestage opwaartse beweging gezien”.

De huizencrisis is daar een onderdeel van, maar er zijn andere elementen, volgens Spader. Zo is de generatie van de millenials op zoek gegaan naar een onderkomen. Het aantal huurders in de VS is gestegen van 31 naar 37 procent van de woningmarkt. Tegelijk wordt niet geïnvesteerd in goedkope verblijven, er verdwijnen in die prijscategorie, zegt Spader, nationaal 125.000 eenheden per jaar.

Bijna nergens wordt afdoende in goedkope woningen geïnvesteerd.

De prijsstijgingen in de sector orden bijgehouden door Rent Jungle, een organisatie die 7.000 huursites in de gaten houdt.

Volgens Rent Jungle bedroeg de gemiddelde huurprijs voor een appartement met één slaapkamer in Oakland in november van dit jaar 2.366 dollar per maand (2.240 euro), tegen 1.264 dollar in januari 2011.

In San Francisco ligt de huurprijs momenteel op 3.336 dollar en dat was 2.176 dollar begin 2011.

In Seattle is de prijs over dezelfde periode meer dan verdubbeld, van 925 dollar in 2011 naar 1.924 nu. In Detroit ging het van 624 naar 968 dollar. In Philadelphia van 879 naar 1.472. In Los Angeles van 1.342 naar 2.291 en in New York van 1.938 naar 2.747. In Chicago is de stijging iets beperkter: van 1.451 naar 1.770. In Washington DC verschoof het nauwelijks: van 2.022 naar 2.065.

Bij dat alles: huisbazen eisen inzage in inkomsten en sommigen eisen dat hun huurders het drievoudige van de huur verdienen.

Nu de huizenmarkt weer onder stoom komt, mikt ze eerder op veelverdieners dan op ‘gewone mensen’.

Zoals een bewoonster van Oakland het in de New York Times formuleerde: “We zijn een stad geworden van mensen die geld hebben, en van degenen die er geen hebben. Wie geld heeft, wordt rijker, en we er geen heeft, houdt steeds minder opties over”.

Hulp en remmende regels voor daklozen

Een van de reële opties is dakloosheid. San Francisco staat te boek als de tweede stad in de VS inzake dakloosheid (795 daklozen per 100.000 inwoners, alleen New York doet het slechter, met 887 per 100.000 bewoners). Voor Oakland zijn er geen precieze cijfers bekend, maar één schatting gewaagt van 3.000 daklozen, waarmee de stad op ongeveer 750 per 100.000 inwoners zou uitkomen. Dakloosheid is in ieder geval een groeiend probleem in de stad.

Een dakloze aan geïmproviseerde tentjes in San Francisco
Een dakloze aan geïmproviseerde tentjes in San Francisco© REUTERS

Dat er zoveel daklozen zijn in de Bay Area, San Francisco en omstreken, heeft te maken met de gestegen huurprijzen, en met de sociale voorzieningen in ‘linkse steden’ in de Bay. Specialisten zeggen dat het een tweesnijdend zwaard is. Omdat het bestuur meer ingrijpt, is er betere opvang, zijn er toiletten en is er wasgelegenheid, of is er grotere tolerantie voor wie een tentje opslaat (en komen er goed georganiseerde actiegroepen op de been als de overheid tenten wil verwijderen). Maar van de andere kant stellen linkse steden ook meer eisen alvorens er gebouwd kan worden, hebben ze strikte regels voor groenzones en stadsbehoud die maken dat het moeilijker is om nieuwe woningen neer te zetten.

Ook: de rijke bewoners van San Francisco voeren efficiënt actie als er ook maar sprake is van goedkope woningen in hun buurt, die hun huizenprijzen negatief zouden kunnen beïnvloeden.

En zo ook in Oakland.

De problemen van huisvesting, en gebrekkige controle op bewoning en veiligheid, beperken zich zeker niet tot de Bay en zeker niet tot de prijs alleen. In Virginia, vlakbij hoofdstad Washington DC, brandde in augustus een huis af, en wist men dagenlang vooral dat er vier honden waren omgekomen naast wellicht twee mensen. Voor de honden veranderde de balans niet, maar het aantal mensen was dagenlang in beraad en werd uiteindelijk verhoogd tot drie, misschien vier.

Met naar schatting 11 miljoen sans-papiers in het land vinden mensen wegen om te wonen zonder dat het officieel geregistreerd wordt. Huisjesmelkers weten bouwvallige panden te gelde te maken, en decennia van besparingen maken dat de controles achterwege blijven.

Dat er 36 doden en een pand met een maffe baas nodig waren om dat even in de aandacht te brengen, belooft niet veel goeds.

Zoals een overlevende het meldde: de nieuwe president tweet over elke luchtverplaatsing, over een bosbrand en over tv-porgramma’s die hem niet bevallen, maar over de brand in Oakland bleef hij woordenloos.

Zijn nieuwe minister van Huisvesting Ben Carson, gewezen presidentskandidaat, deed er evenzeer het zwijgen toe.

Door Rudi Rotthier vanuit Sonoma, Californië, VS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content