Hilde Vautmans (Open VLD)

De nieuwe ‘Hel van Duinkerken’: ‘Waar blijft Europa?’

Hilde Vautmans (Open VLD) Europees Parlementslid voor Open VLD/ Renew Europe

Hilde Vautmans, Europees Parlementslid voor Open VLD, trok naar het vluchtelingenkamp La Linière in Duinkerken in het noorden van Frankrijk. ‘Als politica was ik beschaamd en verontwaardigd toen het tot mij doordrong dat er daar te veel kinderen moederziel alleen voor staan.’

Meer dan zeventig jaar geleden trok de Blitzkrieg van nazi-Duitsland door ons land. Honderdduizenden geallieerde soldaten probeerden weerstand te bieden, maar moesten zich uiteindelijk terugtrekken in Duinkerken.

Churchill bood hen een uitweg en in negen dagen tijd werden 338.000 Britse, Franse en Belgische soldaten succesvol geëvacueerd uit de “Hel van Duinkerken”.

Op 22 februari 2017, 77 jaren en een brexit later, bracht ik samen met de secretaris-generaal van de organisatie Missing Children, Delphine Moralis en vzw Humain een bezoek aan de nieuwe Hel van Duinkerken.

De nieuwe ‘Hel van Duinkerken’: ‘Waar blijft Europa?’

Aan de poorten van de hel staat dit keer de Franse oproerpolitie. Eenmaal binnen valt mij, temidden een desolate ruimte, uit het niets een zeer vreemde poster op. Op die poster staat een pistool met een verbodsteken.

Een voormalige Iraanse handballer van de nationale ploeg klampt me aan. De vriendelijke dertiger geeft me in een donkere loods een alarmerende stand van zaken. De situatie is hallucinant, zo vertelt hij me. Dit kamp is in de steek gelaten door de hele wereld.

Het kamp is in handen gevallen van lokale clans die elkander naar het leven staan. Afghanen, Koerden, Iraniërs en Irakezen leven naast elkaar met de moed der wanhoop. De politie laat betijen en de kampcoördinatrice kan de druk niet langer aan.

Als moeder breekt mijn hart wanneer ik kinderen van dezelfde leeftijd als die van mij, zie spelen met kapotte schoenen. Als politica ben ik beschaamd en verontwaardigd wanneer het tot mij doordringt dat er hier te veel kinderen moederziel alleen voor staan. Geen ouders, geen begeleiding, niets.

Officieel verblijven er honderd niet-begeleide minderjarige kinderen in het kamp. Ze vallen vaak ten prooi aan mensensmokkelaars zonder geweten. Te vaak worden kinderen ook verplicht een shelter te delen met volwassen mannen, misbruik vindt plaats. Vrouwen en kinderen in het kamp durven ’s nachts niet naar het toilet gaan omdat ze doodsbang zijn aangerand te worden en krijgen pampers aangeboden om de nacht door te komen.

Maar wat met de mensenrechten, wat met de rechten van deze kinderen? Terwijl in de zomer onze kinderen op het strand van Oostende couteaukes inruilen voor papieren bloemen, worden enkele kilometers verder hun leeftijdsgenootjes naar verluidt verkocht aan prostitutienetwerken tegen ontraceerbare bitcoins.

Zijn we dan zo cynisch geworden dat we meewarig onze schouders ophalen en de andere kant opkijken? Belgische en Britse vrijwilligersorganisaties doen wat ze kunnen, maar waar blijft Frankrijk, waar blijft Europa?

Ook deze kinderen hebben recht op waardigheid, vrijheid en blijheid.

Genoeg is genoeg. Daarom blijf ik pleiten voor een nieuw actieplan voor alle kinderen op de vlucht. Ook zij hebben recht op waardigheid, vrijheid en blijheid.

Het vorige actieplan van de Europese Commissie dateert al van 2010. Toen was er nog geen sprake van de huidige vluchtelingenstroom. Een nieuw actieplan dringt zich op.

Het Europees Parlement moet opnieuw een fact finding missie sturen om de Franse overheid aan te sporen de opvang anders te organiseren. Vorig jaar liet Europol al weten dat er tijdens de tocht naar Europa 10.000 kinderen vermist raakten. Een symbolisch getal, er zijn er veel meer.

Dat was een jaar geleden. Ondertussen blijft het in de Europese salons oorverdovend stil.

Op 1 maart stel ik hierover een mondelinge vraag aan de Commissie in het Europees Parlement. Hoe kunnen we deze kinderen helpen? Hoe gaan we reageren op de verdwijningen? Ik wil antwoorden, en ik wil ze nu.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content