‘De Belgische regering moet de bescherming van jongeren in Gaza serieus nemen’

De voorzitters van acht jongerenpartijen roepen de Belgische regering op om de Israëlische ambassadeur om uitleg te vragen rond mensenrechtenschendingen in Gaza. ‘We ijveren ervoor dat alle jongeren, waar ook ter wereld, hun stem zonder risico kunnen laten horen.’

Dit jaar vieren we de vijftigste verjaardag van de protesten van mei ’68 in België en elders. Talloze analyses van jong en oud uit diverse hoeken van ons politieke spectrum passeren de revue. We proberen om parallellen te trekken, verschillen en gelijkenissen tussen vroeger en vandaag te zoeken. Eén ding staat vast: ook vandaag vragen jongeren een plaats in het politieke systeem. Ze laten zich horen via sociale media en liken, sharen, tweeten en facebooken erop los en komen op straat waar ze protesteren voor zaken waar ze in geloven.

Dit engagement laat ons ook toe om verder te kijken dan onze eigen grenzen. Want net zoals ons laten jongeren overal ter wereld hun stem horen. Al is het ene engagement het andere niet. Vaak riskeren dagelijks heel wat moedige jongeren hun leven in een conflictzone waar ze niet voor gekozen hebben. Denk maar aan jongeren in Syrië, Congo, Niguaragua en Gaza.

Ook vandaag, wanneer jongeren in Gaza voor de zevende vrijdag op rij op straat komen om toekomstperspectieven te eisen. Dit verloopt echter niet zonder risico. Dat mocht ook Yousef, een 20-jarige fotograaf, ondervinden. Op 30 maart, de eerste dag van de reeks protesten, trok hij naar de grens met Israël. Persvest aan, perskaart in zijn tas. Als één van de weinige inwoners van Gaza, had Yousef wél werk. In een regio waar 95% van het water ondrinkbaar is en jongerenwerkloosheid piekt tot boven de 60%, een hele verwezenlijking.

Op 750 meter van de beveiligingsomheining kwam hij echter in contact met een kogel van 16 millimeter. Recht in het linkerbeen. Niet veel later gevolgd door een tweede kogel, ditmaal in het rechterbeen. Een ambulance bracht hem naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis waar Yousef niet anders kon dan bang afwachten. Door een jarenlange illegale blokkade van Israël rond het gebied, is medisch materiaal in Gaza een zeldzaam goed. Een vergunning om in Israël de noodzakelijke behandelingen werd geweigerd. En ook de grensovergang met Egypte bleef gesloten.

‘Minus one leg, but nog giving up’

Lijdzaam moest de jonge fotograaf toekijken hoe zijn been werd geamputeerd. Indien Yousef tijdig de nodige medische verzorging had gekregen, had het nooit zo ver moeten komen en stond hij nu nog op twee benen. Maar sommige dingen kies je als jongere niet. In Gaza valt er zelfs maar heel weinig te kiezen.

Het positivisme van de jonge fotograaf is bewonderenswaardig. “Minus one leg, but not giving up. Ik ben trots op mijn werk en blijf mijn droom nastreven om een beroemde fotograaf te worden. Ik heb nog steeds twee handen om mijn camera bij te houden“. Tekenend voor onze generatie, die Tesla’s in de ruimte ziet vertrekken. Tekenend ook voor de jonge Palestijn, die in een woestijn van ellende de oase van hoop blijft zien.

Het conflict tussen Israël en Palestina is een kluwen waar hopelijk ooit een einde aan komt. 25 jaar na de Oslo-akkoorden die weinig opleverden, blijven we alsnog hoopvol dat er ooit een definitieve oplossing komt. Geweldloos en met respect voor de gevoeligheden die bestaan bij de verschillende gemeenschappen. Ooit. Maar ook vandaag kan en moet er heel wat gebeuren. De bescherming van jongeren die zich positief willen engageren moet altijd en overal gegarandeerd worden.

Volgens de VN werden er sinds vrijdag 30 maart, 50 Palestijnen gedood in Gaza, waaronder 6 kinderen. Daarnaast raakten meer den 7900 Palestijnen gewond, onder hen minstens 689 minderjarigen. En dit ondanks de oproep die B’tselem, een Israëlische mensenrechtenorganisatie, deed naar Israëlische soldaten om niet te schieten op ongewapende demonstranten. De VN stelde immers expliciet dat de Palestijnse doden en gewonden ongewapend waren, geen ernstige bedreiging vormden en in bepaalde gevallen juist wegliepen van het afscheidingshek. Ook de EU veroordeelde het disproportionele geweld tegen de betogers en vroeg een onafhankelijk onderzoek.

Het gebruik van extreem geweld tegen betogers is niet aanvaardbaar en kan niet ongestraft voorbijgaan. Daarom vragen wij, de Belgische jongerenvoorzitters, aan onze partijvoorzitters om de bescherming van jongeren serieus te nemen, en specifiek in bezet Palestijns gebied vandaag. We vragen de Belgische regering om de Israëlische ambassadeur om uitleg te vragen rond mensenrechtenschendingen in Israël en Palestina en om een leidende rol op te nemen op Europees niveau rond deze kwestie. Want ook wij geven niet op en ijveren ervoor dat alle jongeren, waar ook ter wereld, hun stem zonder risico kunnen laten horen.