Belgische cipier drie maanden in Tunesische cel wegens homofilie

. © Getty Images

De Belgische cipier Ronny De Smet heeft drie maanden vastgezeten in een Tunesische gevangenis omdat hij seksueel contact had met een man. De Smet meent dat hij er ingeluisd werd.

De Belgische cipier Ronny De Smet (43) heeft drie maanden en dertien dagen vastgezeten in de Tunesische gevangenis van Messadine omdat hij seksueel contact had met een man. Dat staat in De Standaard en Het Nieuwsblad.

De Smet leerde begin oktober tijdens zijn strandvakantie in Sousse een Tunesische man kennen. ‘Toen we intiem werden in de tuin van een verlaten hotel, stonden twee minuten later plots politieagenten rond ons. Ik werd in de boeien geslagen, hij niet. Ik ben er vrij zeker van dat die man voor de politie werkte’, zo verklaart hij. Op Radio 1 zegt De Smet dat hij nagenoge zeker is in de val gelokt te zijn, aangezien hem meteen geld werd gevraagd om vrij te kunnen komen. Daar is hij nooit op ingegaan.

Drie jaar cel naar zes maanden teruggebracht

Omdat homoseksuele contacten verboden zijn in Tunesië, werd De Smet veroordeeld tot drie jaar effectieve gevangenisstraf. Zijn vrienden en familie wisten aanvankelijk niet dat hij in een Tunesische cel zat. Pas toen collega’s in de Gentse gevangenis het bizar vonden dat de cipier niet kwam opdagen, werd duidelijk dat hij Tunesië nooit had verlaten.

‘Mijn familie heeft een goede advocate in de arm genomen. Zij maakte dat mijn straf in beroep werd veranderd in zes maanden effectieve celstraf. Omdat ik al meer dan de helft van mijn straf had uitgezeten, mocht ik de gevangenis daags voor de jaarwisseling verlaten. Geen dag te vroeg, want ik ging er mentaal kapot’, klinkt het.

‘Ik zou liever in ‘De Hel van Tanger‘ gezeten hebben’

‘Meer dan drie maanden heb ik op de grond gelegen. Geen bed. Geen matras’, aldus De Smet. ‘Ik werd er behandeld als een beest.’ De Smet op Radio 1: ‘Iedereen spreekt van ‘De Hel Van Tanger’ (film gebaseerd op het waargebeurde verhaal van twee buschauffeurs die onschuldig in de gevangenis van het Marokkaanse Tanger opgesloten werden, red). Maar ik zou daar graag gezeten hebben. Daar zou ik tenminste een bed en tafel gehad hebben. Ik had enkel een deken dat mijn familie voor mij had gekocht. Alles moesten zij kopen.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content