De ‘Amanda Knox-saga’ is nog niet afgelopen, haar advocaten menen namelijk dat de Italiaanse rechter zijn boekje te buiten ging in de pers en dat haar uitlevering aan Italië daarom overbodig is. Opnieuw een complex juridisch steekspel. Toch zijn er ook nog zekerheden: drie onbetwistbare feiten.
Amanda Knox werd op vorige week opnieuw veroordeeld tot een gevangenisstraf van 28 jaar voor de moord op de Britse studente Meredith Kercher in Italië. Een gerechtelijke dwaling volgens de één, gerechtigheid volgens de ander. De Britse krant The Guardian omschrijft de zaak als complex, gehuld in een zweem van dubbelzinnigheden. Zelfs de de landgenoten van het slachtoffer Meredith Kercher hebben weinig sympathie voor de manier waarop de Italianen het recht hebben toegepast. Toch zijn er volgens de krant op zijn minst 3 punten die vaststaan.
1. Zowel voorafgaand aan als tijdens de verschillende processen hebben meerdere rechters en juryleden het bewijsmateriaal grondig onderzocht en bestudeerd. Daaruit concludeerden ze dat er voldoende bewijzen tegen de beklaagden waren om hen schuldig te bevinden aan moord.
2. In eerste aanleg werd Knox beschuldigd van moord, maar het Italiaanse Hooggerechtshof oordeelde dat de processen in eerste aanleg en in beroep ‘vol tegenstrijdigheden’ zaten. Volgens de rechters was er onzorgvuldig omgegaan met bewijsmateriaal. Daarom moest de zaak opnieuw worden behandeld.
3. Niet alleen werd Knox in eerste instantie schuldig bevonden aan moord, de rechtbank oordeelde dat ze bovendien schuldig was aan laster en eerroof omdat ze een onschuldige man had aangewezen als schuldige. Daarvoor kreeg ze een bijkomende straf van vier jaar cel.
Nadat de Knox en Sollecito vier jaar in voorarrest hadden vastgezeten, werden ze in 2011 vrijgesproken. Maar de aanklacht voor laster en eerroof bleef behouden. In feite heeft Knox dus nog geen enkele dag vastgezeten voor een moord die ze niet heeft gepleegd. Voor haar voormalige partner Sollecito geldt dat niet.
Hoewel deze drie zaken volgens de Britse krant vaststaan, ondermijnen de eentonige beweringen die onder meer worden geuit door Andrew Gumbel ( de co-auteur van Sollecito’s autobiografie) de ernst van de zaak.
‘Uitspraak is unfair’
Knox, die blijft volhouden dat ze onschuldig is, “kon haar eigen oren niet geloven toen ze de uitspraak hoorde”, reageert ze in een interview met de Amerikaanse zender ABC. “Mijn eerste reactie was, dit kan niet waar zijn. De uitspraak is unfair, ik ga er alles aan doen om niet terug te moeten gaan naar die plek.”
Nog voor de uitspraak viel liet ze al weten dat zou leven als voortvluchtige indien ze opnieuw veroordeeld zou worden.
Ik begrijp hoe moeilijk het moet zijn voor de familie van Kerchner
Knox is bovendien teleurgesteld. “Ik had toch meer verwacht van het Italiaanse rechtssysteem. Deze veroordeling kwam aan als een trein.”
Opvallend tijdens het interview toonde Knox medeleven voor de familie van Kerchner. “Ik begrijp hoe moeilijk het voor hen moet zijn. Alleen al het feit dat ze niet weten wat er is gebeurd, moet verschrikkelijk zijn. Ze verdienen respect en erkenning voor hun verlies. Ik wens ze echt het beste toe. “
Rechter gaf interview
Maar de advocaten van Amanda Knox geven zich nog niet gewonnen. Zij stellen immers dat de Italiaanse rechter Alessandro Nencini zijn boekje te buiten ging in de pers. De rechter gaf interviews over de zaak en zei dat hij “overtuigd is van haar schuld”.
In Italië is het verboden voor rechters om commentaar te geven op een zaak die nog niet volledig is afgerond. De advocaten spreken daarom van “een duidelijk bewijs van de vooringenomenheid van de rechter”. Volgens hen zal een uitlevering van de VS aan Italië daarom niet nodig zijn.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier