“Vriend over politieke grenzen heen”

Minister van Staat, Willy Claes, verliest met Wilfried Martens, een politiek tegenstander, maar boven alles een goede vriend. Hij was dan ook zeer aangedaan door het overlijden. “Wij waren echte vrienden, over de politieke grenzen heen.” Voor de opvolger van Martens, Jean-Luc Dehaene, is de dood van Martens het verlies een vriend en bondgenoot. “Wij waren complementair en hadden een totaal vertrouwen in elkaar. Ik heb heel veel aan hem te danken.” De oud-premier wordt veelvuldig geëerd voor zijn plichtsbesef. “Hij heeft zeer veel opgeofferd voor de publieke zaak”, zegt Willy Claes. “Als hij voor iets ging, deed hij dat met totale inzet, vaak ten koste van zijn privéleven.” “Je kan niet in een feit samenvatten wat zijn grootste verdienste is”, zegt Dehaene. Hij is de architect van de staatshervorming, maar had ook veel aandacht voor het Europese project. “Hij heeft het herstelbeleid ingezet met de devaluatie en zorgde zo voor stabiliteit.” Claes herinnert hem als een daadkrachtige politicus die de beslissingen nam, die genomen moesten worden. Jean-Luc Dahaene betreurt dat hij in 1991 Martens geen positie meer in de politiek kon geven. “Toch heeft dat niet voor een breuk tussen ons gezorgd. Hij was heel begripvol.” Martens vond daarna zijn weg in het voorzitterschap van de Europese Volkspartij.

Minister van Staat, Willy Claes, verliest met Wilfried Martens, een politiek tegenstander, maar boven alles een goede vriend. Hij was dan ook zeer aangedaan door het overlijden. “Wij waren echte vrienden, over de politieke grenzen heen.” Voor de opvolger van Martens, Jean-Luc Dehaene, is de dood van Martens het verlies een vriend en bondgenoot. “Wij waren complementair en hadden een totaal vertrouwen in elkaar. Ik heb heel veel aan hem te danken.” De oud-premier wordt veelvuldig geëerd voor zijn plichtsbesef. “Hij heeft zeer veel opgeofferd voor de publieke zaak”, zegt Willy Claes. “Als hij voor iets ging, deed hij dat met totale inzet, vaak ten koste van zijn privéleven.” “Je kan niet in een feit samenvatten wat zijn grootste verdienste is”, zegt Dehaene. Hij is de architect van de staatshervorming, maar had ook veel aandacht voor het Europese project. “Hij heeft het herstelbeleid ingezet met de devaluatie en zorgde zo voor stabiliteit.” Claes herinnert hem als een daadkrachtige politicus die de beslissingen nam, die genomen moesten worden. Jean-Luc Dahaene betreurt dat hij in 1991 Martens geen positie meer in de politiek kon geven. “Toch heeft dat niet voor een breuk tussen ons gezorgd. Hij was heel begripvol.” Martens vond daarna zijn weg in het voorzitterschap van de Europese Volkspartij.