Voorspoed

Had België afgelopen week het WK 2018 binnengehaald, dan was dat op z’n minst een wrange timing geweest.

Tussen de 10 en de 12 miljoen euro. Zoveel heeft de mislukte kandidataatstelling van België en Nederland voor het wereldkampioenschap voetbal van 2018 gekost. Maar dat is helemaal niet erg, want uiteindelijk zal dat zogenaamde Holland-BelgiumBid ons wel nieuwe voetbalstadions opleveren. Dat is toch de mening van de voorzitter van de Belgische voetbalbond. Premier Yves Leterme bestond het zelfs iedereen op te roepen om toch vooral die dure stadionplannen niet op te geven. Een uitspraak die alvast meer bijval kreeg dan de al even warme oproep die hij rond dezelfde periode vorig jaar deed om dakloze asielzoekers in huis te halen.

Ach, het is ook iets vreemds, zo’n regering van lopende zaken. Het hoofd bieden aan de steeds onmenselijker migratiestroom kan die niet. Ervoor zorgen dat alle Belgen een dak boven hun hoofd hebben ook al niet. En ook de groeiende groep werkende armen zal moeten wachten op een nieuwe regering. Maar een premier in lopende zaken kan wel plat op zijn buik gaan voor de FIFA. Hij heeft wel de bevoegdheid om daar te gaan smeken ons land een evenement te gunnen dat elke Belg – afhankelijk van de bron – 33 tot 250 euro zou hebben gekost.

Maar de voorvechters van het Holland-BelgiumBid waren er natuurlijk van overtuigd dat het WK ons land alleen maar voorspoed zou brengen. Met onze kandidatuur alleen al zouden we een goede beurt hebben gemaakt op het internationale forum. Volgens Marc Michiels van het reclamebureau Saatchi & Saatchi was die immers fris, creatief en voorzien van een vleugje humor. Daar hebben de internationale beurzen natuurlijk niet van terug. En hadden we het WK ook daadwerkelijk binnengehaald, dan had onze economie pas echt weer opgeleefd. Stromen toeristen had zo’n evenement naar onze kunststeden gelokt. Al waren anderen natuurlijk wel weggebleven om al die voetbaldrukte te vermijden. Want één ding staat vast: bij dergelijke evenementen blijken de kosten achteraf haast altijd onderschat te zijn en de baten overschat.

Maar een kniesoor die daarover valt, want er is natuurlijk ook nog zoiets als immateriële winst. Nationale trots, bijvoorbeeld. Al zou ook dat waarschijnlijk aan België voorbij zijn gegaan. Het zijn nu eenmaal de goed presterende landen die opstoten van chauvinisme meemaken, niet noodzakelijk de organisator.

Daarnaast heeft België dezer dagen echt wel meer dan een voetbalfeestje nodig om weer op enige nationale trots te kunnen rekenen. Eigenlijk was er dus maar één garantie als de FIFA voor België en Nederland had gekozen: de Rode Duivels hadden nog eens aan een WK mogen deelnemen. Van return gesproken.

Natuurlijk gunnen we iedereen zijn hoogmis en was zo’n WK fantastisch geweest voor al die Belgische voetbalfans. Maar politici zouden beter moeten weten. Zij moeten eindelijk eens beseffen dat ze een land leiden dat een overheidsschuld van zo’n 340 miljard euro met zich meezeult. Natuurlijk gaat het geld dat we in het WK hadden geïnvesteerd nu niet automatisch naar armoedebestrijding of de aanpak van de vergrijzing. Maar politiek is wel een zaak van prioriteiten stellen. Of zou dat toch moeten zijn. En dan is een peperdure campagne om de FIFA te behagen op dit moment wel erg wrang.

Ann Peuteman