Vlaamse wegen

Wat is er aan de hand met onze Vlaamse wegenbouwers?

Geen deftige straat kunnen wij nog aanleggen, geen bospad krijgen we plat, geen autosnelweg kunnen we nog leggen zonder dat je erdoorheen zakt, van schaamte of gewoon door de abominabele kwaliteit.

Er is in de hele wereld geen regio met een zo schabouwelijk wegennet als Vlaanderen. Laatst zagen wij een reportage over Dagestan, waar enkelen van onze voetballers tegenwoordig hun boterham verdienen. Beter gezegd: hun bakkerij. Ook daar, waar het pleistoceen spoedig zal overgaan in het holoceen, rijden ze over biljartlakens in vergelijking met wat automobilisten bij ons onder de wielen krijgen.

De toestand van onze wegen is afschuwelijk, illustratief voor die van ons land. Vol putten, kloven, gaten, bulten. En je raakt geen twee kilometer ver of alles ligt opgebroken. Volg de E-17 van Antwerpen naar Kortrijk, en je dokkert over zestien verschillende soorten wegbedekking. De ene is goed tegen de regen maar levensgevaarlijk bij ijzel, de andere is prima voor droog weer maar bij de eerste druppels slip je de gracht in, een derde dempt het geluid maar vernielt alle schokdempers. Overal riskeer je je leven.

Geen vijftig meter zijn egaal. Links is een stuk bij gespoten, rechts een strook aan vast getimmerd, in het midden is er een lap op genaaid, en aan de kanten zijn allerlei repen opgevuld met telkens een anders gekleurde substantie. Het lijkt wel reclame voor een expositie van Piet Mondriaan. Of voor de nieuwste collectie van Walter V.

Hoe is dat mogelijk? Corruptie, zeker. Fraude, ongetwijfeld. Het zou Vlaanderen niet zijn mochten ze niet in plaats van dure bitumen goedkope cichorei door de pek hebben gemengd. Maar het is erger dan dat: we kunnen het gewoon niet meer. Niet dat ze het zouden willen, want hoe sneller het weer kapot is, des te sneller kunnen ze er weer aan verdienen, maar ook indien ze het zouden willen, is geen enkele Vlaamse firma meer bekwaam om een perfect tracé van al was het maar een halve kilometer af en op te leveren. En dat, waarde lezer, is het ultieme bewijs dat er voor Vlaanderen geen hoop meer is. Een land dat geen wegen kan aanleggen, is een land dat niet kan bestaan.

En schakel nu van pure moedeloosheid uw televisie niet aan, of het is Het goddelijke monster. Er resten ons alleen onze ogen om te schreien.

Koen Meulenaere