Vlaamse ‘intellectuelen’ op Dewinters ros

De ‘Mitterrand’ van Gounod is even verkrijgbaar als het ‘Ave Maria’ van zijn naamgenoot. Piet de Moor ziet geen enkel teken van censuur.

Op 9 april verscheen in ‘De Standaard’ een open brief (‘Het ritselt weer onder de toonbanken…’) waarin 36 petitionarissen het opnamen voor de verspreiding van de Mitterrand-biografie van Vlaams Belanger Koen Dillen. Maar Piet de Moor ziet geen enkel teken van censuur

Dat zijn me nogal de intellectuelen, die drie keer ‘dirty dozen’, die op de dag dat hun anticensuur-pleidooi in ‘De Standaard’ (9 april) verschijnt op hun eigen visionaire website al moeten klagen dat die krant nu ook al hun opiniestuk heeft gecensureerd. Hadden de visionairen dat niet kunnen voorzien? Dat ‘De Standaard’ nu door de petitionarissen wordt gepresenteerd als een extreemlinkse krant die de maoïsten van ‘boek.be’ in bescherming neemt, is een beeld waarop zelfs Dewinter in zijn stoutste dromen niet zou durven komen.

Maar ernstig. Ik ben er het hart van in dat al de inspanningen die gedurende tientallen jaren door zo veel Vlamingen geleverd werden om extreemrechts te bedwingen en van de macht af te houden, nu door die petitionarissen zo onnadenkend en smakeloos in een ranzige open brief, die helemaal in het idioom van Vlaams Belang is opgesteld, te grabbel worden gegooid. Gelukkig zijn de verkwanselaars van al dat kostbare goed wat laat met hun pleidooi om het cordon te laten springen. Ook dat zegt iets over hun niveau.

Ik ben er niet goed van als ik al die dappere ridders van het vrije intellectuele woord nu als trotse heemskinderen op Dewinters ros zie zitten, want in de buik van het Trojaanse paard zitten ze al lang niet meer.

Ze hebben er geen benul van wat censuur betekent, de petitionarissen. Er is immers geen censuur. Het beste bewijs daarvoor is dat Vincent Gounods Mitterrand-biografie bij dezelfde uitgeverij (‘Aspekt’) verscheen die in 2006 mijn brandbrieven tegen de Vlaams Belang-tendensen in ‘De Standaard’, tegen het Vlaams Belang en zijn blokfluiten publiceerde (‘Brieven aan mijn postbode, Will Tura en Peter Vandermeersch’). Mijn boek werd destijds ook niet door de Standaardboekhandelketen ingeslagen. Maar ik heb dat niet als censuur ervaren, want mijn ‘Brieven’ konden wel bij de Standaardboekhandel worden besteld.

Het gebruik van een schrijverspseudoniem heeft in het geval van Koen Dillen iets verdachts. Omdat Dillen als politicus een openbare figuur is, bevalt zijn maskerade me niet. Ik zou het ook niet fijn vinden als Leo Tindemans zijn memoires zou publiceren onder het pseudoniem Kamikaze, om maar eens het pseudoniem te noemen van een anonieme blogger die waarschijnlijk niet eens beseft dat alleen een superlafaard is staat is om onder zo’n schuilnaam mensen uit te schelden.

Natuurlijk is er geen censuur. De ‘Mitterrand’ van Gounod is even verkrijgbaar als het ‘Ave Maria’ van zijn naamgenoot. Je kunt Gounods boek vinden in alle openbare bibliotheken. Je kunt het in nagenoeg elke boekhandel kopen. Ik weet niet of de petitionarissen weten dat ook internet de mogelijkheid biedt om boeken te bestellen.

Ik weet niet of Vlaams Belang een eigen boekhandel heeft, maar als dat zo zou zijn, zou het me verbazen als de Stalin-biografie van Ludo Martens daar te koop zou zijn. Ik denk niet dat ik zoiets censuur zou noemen. Het zou me wat zijn als de grapjassen van ‘Visionair België’ of de drie keer ‘dirty dozen’ de boekhandels zouden kunnen dicteren wat ze in moeten slaan.

Maar de petitionarissen denken daar anders over. Nochtans heb ik de Mitterrand-biografie van Gounod/Dillen op geen enkele brandstapel zien verkolen. Het is niet eens uitgesloten dat de Nederlandse uitgeverij ‘Aspekt’ nieuwe oplagen drukt als daar vraag naar is. Ik kan me niet voorstellen dat de schrijver van de Mitterrand-biografie morgen voor zijn maoïstische belagers op de vlucht moet slaan. Koen Dillen en Vincent Gounod mogen in dat geval bij mij komen overnachten, op voorwaarde dat ze hun erelonen met mij delen.

Nog eens serieus. Hebben ze in godsnaam niets beters te doen, die petitionarissen, dan de hielen van Dewinter te likken, nadat ze Marie-Rose Morel en Frank Vanhecke in naam van het ongerepte tortelduifschap al eens uit de e-mailklauwen van ‘Knack’ hebben gered? De petitionarissen lijken op dronkenmannen met een tunnelvisie: altijd als ze hun hoofd uit het raam steken, wordt hun zon verduisterd door de hoofddoeken die om hun oren wapperen.

Was Mohammed een oorlogszuchtige analfabeet? Maar in de ogen van heel wat mohammedanen – geleerden en anderen – zijn ook de christenen niet goed voorgelicht en zelfs wat achterlijk, omdat ze niet in staat zijn hun eigen dogma’s van hun bijgelovige slakken te ontdoen. Ik denk aan het christelijke dogma van de (historisch gegroeide) Drievuldigheid, dat een aanfluiting is voor elke gelovige, jood of islamiet, die het monotheïsme ernstig neemt. Wie van de islam eist dat hij zich aan een kritisch-historisch onderzoek onderwerpt, kan de christelijke mediocriteiten niet onder het tapijt blijven vegen. De petitionarissen moeten overigens niet denken dat alleen ‘Hamas’ tegen de joden is. Heb ik Angela Merkel, een christendemocrate, onlangs niet de oren van de paus horen wassen? Zat daar niet wat antisemitisch smeer?

Wat ik mis in het discours van de petitionarissen is de wil om aan te knopen bij de emanciperende tendensen die in de (monotheïstische) godsdiensten schuilen. Omdat ze zich geroepen voelen de onbezoldigde ambassadeurs van Vlaams Belang te zijn, verraden ze dat ze daar geen moer om geven. Dat is een schandaal. Omdat ze niet weten wat ze met hun munitie moeten doen, schieten de petitionarissen ons vanaf Dewinters ros met scherp in de rug.