THEATER: Jeugdtheater Luxemburg speelt Zucht (12+) **1/5

Deze brainwashsessie dient maar één doel: van jou een gewillige bieder maken.

Een omzwachtelde vrouwenstem laat minutenlang een hypnotiserende mantra op het binnenstromende publiek los: “Welkom. Zoek u een gezellig plekje uit. Ga rustig zitten. Relax. Doe dat knopje los, strek de beentjes. Leave your troubles outside. Hier is iedereen uw vriend.”

Tarara. Deze brainwashsessie dient maar één doel: van jou een gewillige bieder maken. Want je bent terechtgekomen in een veilingzaal waar twee gewiekste kerels zichzelf in de etalage zetten. Ze staan ongetwijfeld achter Woody Allens gevatte oneliner, dat verkopen het leukste is dat je kunt doen met je kleren aan.

Iedereen te koop

Er valt niet op af te dingen, binnen de vrije markt is alles en iedereen te koop. De vogelen des hemels, de leliën des velds en het evenbeeld Gods, allemaal koopwaar.

Dat hebben de twee marketeers Frans (Manou Frateur) en Frank (Jo Jochems) goed begrepen. Om centen binnen te rijven, bedenken ze een originele stunt. Tijdens een wervelende show veilen ze hun eigen persoontje onder het mom van een goed doel. De stortingsbulletins worden uitgedeeld. De hoogste bieder neemt de glitterboys mee naar huis. Twee voor de prijs van één. Satisfaction guaranteed.

Disco

De showformule die de jongens in de witte smoking als vehikel hanteren, wordt uittentreure uitgemolken. De knipoog naar de overstuurde veramerikaanste discopresentatie met schelle jingles en John Travolta pasjes gaat op de duur vervelen.

Herhaling verslapt

Zucht is ook tekstueel gewoon te veel van hetzelfde. Voor hun tekstmateriaal zijn ze bij Luxemburg te rade geweest bij tal van moderne management goeroes. Het is op scène al merchandising- en promojargon dat de klok slaat. Wat het Push The Button-concept, de Lach Meer Dan Anderen-filosofie, het Anderen Denken Helden Doen-ontwerp inhouden en waar de Victory-spot zich bevindt, kan een poos boeien, maar zeker niet tot op het einde.

Kill your darlings

De notie van Meer is Minder geldt zeker voor het tweede deel van de voorstelling. De verkopers hebben een kwartiertje pauze ingelast en laten hun publiek verder marineren in de verbale stroop die ze eerder toedienden. De idee van de mens als koopwaar wordt via een karpersprong in de plot verder richting vrouwenhandel gestuurd. Op deze manier versoapt de voorstelling zichzelf. Jammer, want Zucht heeft beslist potentieel. Dat zal pas ten volle benut worden als de makers zich aan een ascetische stonde rond de herschrijftafel onderwerpen. Misschien eens te rade gaan bij de collega’s van Bad van Marie? Daarna is de kans groot dat hun Zucht toegejuicht wordt als eertijds de castraten tijdens hun concerten: Eviva il coltello!

Jan De Smet