THEATER ~ Een vrouw die de horizon heeft bereikt

Op vraag van CAMPO schreef Brusselmans voor Lies Pauwels de monoloog Een vrouw die de horizon heeft bereikt (**1/2). Die-hard fans zien de receptuur van de romans in een ander medium naspelen.

Op verzoek van theaterdirecteur Dirk Pauwels is Herman Brusselmans heel even writer in residence bij Campo geweest. De zelfverklaarde mooie jonge oppergod heeft het anders niet zo op theater begrepen. In tegenstelling tot film vindt hij toneel een moeilijk medium om zich in in te leven. Tenzij de situatie mega absurd of sarcastisch is of de acteurs staan te schmieren. Die drie parameters zijn rijkelijk aanwezig in Een vrouw die de horizon heeft bereikt.

Directeur zoekt auteur

Dus waarom Brusselmans of all people? Pauwels: “Het ging niet om Brusselmans op zich. Wat we bij Campo regelmatig doen, is mensen combineren. Ik was vooral benieuwd wat de koppeling tussen de schrijver en de actrice Lies Pauwels zou opleveren. Had Lies dat niet gewild, de monoloog zou er niet gekomen zijn.”
Je bloedeigen dochter een tekst van de misogyne Herman Brusselmans in de schoot werpen, is dat geen vergiftigd geschenk? “Eerder een groot cadeau, denk ik. Wat er over de voorstelling ook gezegd of geschreven zal worden, Lies heeft er iets heel strafs van gemaakt. Ze is er niet alleen als speelster, ze heeft het theaterstuk ook zelf gemaakt.”

Dubbelop

De openingsscène weerspiegelt perfect de gespletenheid die Brusselmans eigen is. In het mooi georkestreerde In the winter bezingt Janis Ian een toestand van opgesloten zijn in wanhopige eenzaamheid en neerslachtigheid. Bruut daar overheen rollen weldra de webcambeelden van een opgedirkte tv-hoer die bellers naar een betalende sekslijn lokt met beloftes over maniakaal klaarkomen, achterwaarts in de poes naaien en echte orgasmes.
Het stuk draait om twee personages.

Er is het ons-kent-ons verhaal met de ironiserende ontboezemingen van de actrice Lies Pauwels die het heeft over haar jeugd en haar fantastische dafalgan pappie.
Côté jardin suggereert een kitchenette de rommelige biotoop van de horizonvrouw uit de titel. Pauwels verlaat zichzelf als dochter van en kruipt in de huid van Vera Van De Velde, echtgenote van de Senegalees Nukonko Zundi en moeder van Pietje en Lukaku. Het verhaal schiet alle schunnige kanten uit.
Er zijn de obligate schimpscheuten op de collega-schrijvers. Pispaal is deze keer Dimitri Verhulst. Verder wordt er Brusselmansgewijs gegrossierd in absurdisme, vuilbekkerij, obsceniteiten, anale fixatie, morbide grappen, cynisme en sarcasme.

A dirty mind is a joy forever

Alhoewel. Brusselmans’ écriture automatique heeft reeds lang de horizon bereikt. Een one-trick pony noemt hij zichzelf. Publicist Hendrickx gebruikte de term allesbehalve als geuzennaam. Hij zette er Brusselmans mee op zijn plaats nadat hij “met lange tanden” de Humo-petitie (De Morgen, 15 november 1999) tegen het censureren van Uitgeverij Guggenheimer mee had ondertekend. “Gemakzuchtig auteur” en “kloteschrijver” volgden in dezelfde alinea.

Met Een vrouw blijft Brusselmans op hetzelfde aambeeld slaan en bevestigt hij zijn onkunde als toneelschrijver.

Geen total loss

Een vrouw is geen bedorven toneelavond en sprokkelt twee en een halve sterren dankzij Lies Pauwels. Zei Luc Philips niet dat een acteur het telefoonboek moet kunnen spelen? Pauwels’ acteerprestatie komt daar dichtbij.

Vooraf had ze er zich toe verbonden de tekst te spelen zoals die afgeleverd werd. Ze heeft woord gehouden. Zo diep gaan in dat soort personage en met een weinig flatterende tekst vergt moed en talent.

Geblondeerd, met tutu en beenwarmers stort ze zich vol zelfspot, faux sérieux en camp in de rol van de wat simpele huisvrouw die door haar vent geknecht wordt. Lijzig, met hoog aangemeten bimbogehalte en met een Gentse tongslag debiteert ze de grove vettigheden en bizarre anekdotes. Het gaat haar af. Ze komt ermee weg.

Het geheel wordt wat minder cassant op die momenten dat de voorstelling wordt opgeleukt door de mooie playlist. Vlaamse evergreens en Lonely van Bobby Vinton worden door Pauwels gelipt, hardop meegezongen of schmierend gebracht.
Een gimmick zijn de regieaanwijzingen die als overgang geprojecteerd worden.

Een vrouw die de horizon heeft bereikt kan een tijdlang voor onderhoudend theater doorgaan, maar lijdt schipbreuk op de overkill aan grofheden en capriolen.

Jan De Smet

www.campo.nu
09 223 00 00