Monseigneur

Wat voor een verdommese lorejas was die monseigneur Vangheluwe eigenlijk?

Indien zich een sensationeel schandaal voordoet, zoals onlangs in het bisdom Brugge, u hebt er wellicht van gehoord, is het goed even te zwijgen, te wachten tot door bevoegde instanties of personen voldoende onweerlegbare feiten bekend zijn gemaakt, en pas dan eventueel te oordelen. Beter ook dan nog niet, maar goed, een mens moet nu eenmaal kunnen kakelen en gekakel verkoopt steeds beter, wat zeer goed is voor ons.

Door ook in dit betreurenswaardige geval de eerste stormen te hebben laten voorbijrazen, zijn wij nu bij machte een meer genuanceerde reactie te formuleren. En die luidt: wat voor een verdommese lorejas was die monseigneur Vangheluwe eigenlijk? Dat is voorzeker een ACV’er geweest. Laten we hopen voor hem dat al de rest wat hij de mensen veertig jaar lang heeft wijsgemaakt ook gelogen was, want anders staat hij er niet goed voor. Eeuwig zal hij branden in de hel indien waar is wat hij altijd heeft gepredikt. Althans, dat veronderstellen wij want met de katholieke geloofsleer weet je nooit, de meest flexibele van allemaal.

Indien het van ondergetekende zou afhangen, wat gelukkig niet het geval is, werd de vrijheid van godsdienst afgeschaft. Steller dezes is marxist, of is het minstens geweest, en in zijn ogen is godsdienst opium voor het volk. Het is een nooit opdrogende bron van conflicten en oorlogen, én intellectuele oplichterij. U gelooft toch zelf niet dat er leven na de dood is, mogen wij hopen. Of zeilt Dirk Draulans voor niets al een jaar over de woeste wereldzeeën?

Godsdiensten moeten niet wettelijk worden erkend, maar wettelijk worden verboden. Alle vormen van overheidssteun en subsidie aan religies moeten worden ingetrokken, liefst nog vóór acht uur vanavond, en alle gebedshuizen dienen te worden afgebroken, met uitzondering van degene die het historisch of architecturaal erfgoed opfleuren.

Tot zover het onverbloemde standpunt van uw dienaar, die eens te meer nogal solitair in de woestijn staat te roepen. Maar zo is Mozes ook begonnen. In afwachting van meer volgelingen zouden wij graag vernemen waaruit dat seksueel misbruik door de Brugse bisschop precies bestond. Daarin zijn namelijk nogal veel gradaties, niet elke pedofiel is ook een pederast. Als de kerk openheid van zaken wil geven, dan maar ineens all the way. En indien dat de trouwe kerkgangers nog dieper schokt dan nu al het geval is, dan is dat maar zo. Het zal hen leren zo goed gelovig en zo goedgelovig te zijn.

Wij kunnen de zoekende en mogelijk een weinig verward geraakte lezer van Bladspiegel slechts één raad geven: geloof niets, en nog het minst van al wat je met je eigen ogen ziet. Alleen twijfel, existentiële en andere, is de correcte levenshouding. Eén profeet maar is het waard om gevolgd te worden: René Descartes. Ging acht jaar lang in een chalet in de Zwitserse bergen zitten twijfelen, en toen zijn brandhout op was stormde hij naar beneden, riep: ‘Cogito ergo sum’, en dook van euforie en door een overdosis spiritualiën in het meer van Genève.

‘Ik denk, dus ik ben’, nadien geperfectioneerd tot ‘Ik denk, dus ik ben, denk ik’, is de enige echte universele waarheid, al de andere zijn quatsch. Onthoud dit, en u zult zich minder vaak bedrogen voelen.

Bon, waarover hadden we het? De gebeurtenissen in Brugge. Wij hebben alle krantenknipsels daarover bijgehouden, twee ton papier, en wij citeren thans uit De Standaard, de kwaliteitskrant van meneer de marketeer. Zaterdag 24 april, zeventien volle bladzijden over de affaire. Plus de kletsrubriek ‘Opinie’ met de onvermijdelijke Rik Torfs, die bijna kopman was van de CD&V-Senaatslijst voor de komende verkiezingen.

Het kan tegenwoordig nooit genoeg zijn in onze media. Dezelfde dag in dezelfde krant: 78 bladzijden over de onafhankelijkheid van Congo. Achtenzeventig! En dat zou je allemaal moeten lezen? Wie het doet, offert niet alleen een mooi weekend maar een volledige maand op. Hopsakee, de vuilnisbak in zie, dat hele katern over de Congo. Wij wachten wel op de Knack Extra van eind deze maand.
Zo’n marketeer zou eens moeten leren dat er een verschil is tussen een krant en een magazine. En hij zou het eerste hoofdstuk uit ‘Hoe word ik journalist’ moeten herlezen: ‘Een journalist moet het nieuws selecteren en samenvatten.’ Die wijze les lijkt inmiddels te zijn vervangen door haar tegendeel: ‘Geef alles, en van alles zoveel als kan.’ En duiding, duiding dat er in de kwaliteitspers opgediend wordt! Twintig keer meer dan feiten waarover duiding kan worden verstrekt. Een plaag. Leve de niet-kwaliteitspers. En dat niemand komt aandragen met de clichéverwijten van sensatie en schending van de privacy, want de zogenaamde kwaliteitskranten plegen precies dezelfde inbreuken, eigenlijk nog erger omdat zij het altijd doen onder een of ander aan het rijk geschakeerde domein van de hypocrisie ontleend mom.

Uit de bisschopssage in De Standaard nemen we bladzijde 12, waarop wordt gepeild naar hoe de gewone Bruggeling reageert op zijn eigen stommiteit om gezagsdragers te vertrouwen. Aan het woord is een verontwaardigde Brugse die, als wij de reporter mogen geloven, Magda Blootakker heet. Nomen est vaak omen, maar gelukkig niet altijd. Zegt Magda: ‘Mocht Vangheluwe hier nu voorbijkomen, ik schiet er mij naartoe en zou roepen: “Gij nieuweerd!” Dat is West-Vlaams voor “niets waard”. Of nee, nog beter: ik zou hem apart trachten te pakken en er dan op slaan. En ik zou wel weten waar ik moet mikken.’ Magda Blootakker. Een mens mag er zich niet te veel bij voorstellen.

Uit hetzelfde artikel: ‘Foorkramer William Pauwels is op ’t Zand bezig met de installatie van zijn Gezondheidsapotheek, een oliebollenkraam. “Vanavond opent de kermis, maar deze keer zal bisschop Roger wel geen smoutebollen komen eten zoals de andere jaren. De bisschop heeft onlangs nog mijn kleinkind gedoopt. Ik mag daar nu niet meer aan denken.” Ook in café Craenenbrug op de markt van Brugge gaat het al de hele dag over de bisschop. “Hij was zo fier op zijn kanariepietje dat hij had afgericht om in zijn bureau rond te vliegen. Vangheluwe had beter zijn eigen kanariepietje getemd.”‘

Er zijn mensen die klagen dat de weekendprijs van 2,40 euro voor De Standaard veel is, maar eerlijk is eerlijk: men krijgt kwaliteit voor zijn geld.