Open brief aan de CEO van de VRT (2)

De VRT is geen boekske dat per se lezers moet verleiden.

Geachte mevrouw De Preter,

Beste Sandra,

Exact één maand na de schoolkinderen bent ook u klaar voor een nieuwe start. Vanaf vandaag, vrijdag 1 oktober, mag u – ik durf u nog niet helemaal met ‘je’ of met de voornaam aan te spreken – onze openbare omroep gaan leiden; een heuse carrièreswitch.

‘Hoezo?’, hoor ik u denken, ‘De media zijn al jarenlang mijn habitat’. Ja, natuurlijk hebt u feeling met onafhankelijke weekbladen voor radio en televisie, hebt u de flair om een mediaconcern te leiden, maar ik denk (en weet eigenlijk wel zeker) dat de VRT in niets te vergelijken valt met Sanoma. En ik mag uit het diepst van mijn hart hopen dat u dat ook beseft.

De VRT is geen boekske dat per se lezers moet verleiden, geen bedrijf dat gericht is op het maken van winst en het behagen van zijn aandeelhouders. De VRT is een organisatie die met ons belastingsgeld radio en televisie mag maken, die het publiek niet zonder meer moet entertainen, maar een aantal welomlijnde opdrachten kreeg opgelegd. En waar er de komende jaren bovenal flink zal moeten worden gesnoeid.

Mag ik u hierbij alvast enkele suggesties geven? Zorg eerst en vooral voor een goede nieuwe beheersovereenkomst, met kwaliteit als belangrijkste maatstaf. Ga volop voor nieuwsgaring en duiding op alle niveaus. Hoed u voor eenheidsworst als de verstudiobrusseling van Radio 1, voor de niet eens sluipende maar duidelijke commercialisering van onze omroep. De marketeers wonnen het het voorbije decennium van de creatievelingen. Buig dat aub om. Wees niet bang de kijkers en luisteraars iets bij te brengen (ook na Bumba).

Durf cultuur te brengen (ook na de Rode Loper) en ja, daar reken ik ook onze gerenommeerde Vlaamse fictiereeksen bij. Vlaamse content, heet dat in mediajargon. En waag het om een kweekvijver te blijven voor ontluikend talent; een risico dat uw tegenpolen van de commerciële zenders onmogelijk kunnen nemen. Onze openbare moet geen verzameling nichezenders worden, maar moet ook tonen en laten horen wat niet de populaire mainstream is. Dan hoef ik voor mijn portie jazz niet noodzakelijk naar een internetstation uit Detroit te luisteren, voor documentaire niet naar National Geographic of de BBC te kijken.

Daarna kan je pas heel gericht wat gaan bijknippen, zonder menselijk of kwalitatief bloedbad. Een exclusief Formule 1-contractje hier (da’s toch zo’n echte mannensport), een puur commercieel radiozendertje daar, twee wielerwedstrijden tegelijk, of enig goedkoop, maar niettemin duurbetaald entertainment… ? Enfin,u ziet het wel, daar ben ik zeker van.

Maar bovenal: Hou u ver weg van mediawatchers en zelfverklaarde deskundigen. Schuw politici, zeker als ze boeken beginnen te schrijven over de omroep, waarin ze anekdotiek mengen met hineininterpretiering. Mijd coryfeeën uit de wereld van de televisie die ‘en retour’ in de mediacommissie verzeild raakten en er hun wijsheid, lees hun door frustraties gevoede opinie rondstrooien.

Let ook op voor die zogenaamde politieke vrienden die zeggen voor een sterke VRT te zijn, maar toch pleiten voor lagere dotaties en eigen inkomsten van de VRT en die dus nauwelijks verholen het in memoriam van de openbare omroep aan het schrijven zijn. Dans niet als een marionet naar de pijpen van je raad van bestuur. Vele leden hebben rode, blauwe of oranje telefoons en een directe lijn met hun hoofdkwartier. De kwaal van de politisering is bij de VRT nog verre van uitgeroeid.

Want, mevrouw De Preter, beste Sandra, niet zij zijn uw klanten en financiers, maar wel de zes miljoen Vlamingen. Laat hen geen unserved audience worden.

Veel moed en succes gewenst van een ware supporter van de VRT,

uw / je vriend

Bart


Bart Caron
Vlaams parlementslid Groen!