Dalend aantal starters

De “krijgmaatschappij” zegeviert in dit land.

Unizo meldde de daling met 5,85 % van het aantal starters in 2009 t.o.v. 2008. De praktijkervaring leert dat de huidige generatie zeer veel belang hecht aan zekerheid.

Diezelfde zekerheid dragen vakbonden zeer hoog in hun vaandel zowel voor werknemers als voor ambtenaren. De waaier sociale stelsels leiden in België tot een “krijgmaatschappij” en een profitariaat waarbij prestaties niet meer aan de basis liggen voor een inkomen. Diezelfde zekerheid wordt door diezelfde vakbonden evenwel ontzegd aan de starters nl. het toekomstige bedrijfsleven en toekomstige werkgevers.

Die zekerheid betreft o.a. de economische zekerheid – die er vandaag minder is alhoewel de tewerkstelling in de K.M.O. in 2009 steeg – maar tevens de “juridische rechtszekerheid”, die men wel 100% in de hand heeft. Het aanhoren van volgende zinsnede doet huiveren. Zij werd herhaaldelijk aangehaald door een voorzitter van een vakorganisatie : “Wij zoeken de rechtsonzekerheid voor het bedrijfsleven, op die manier kunnen we dat bedrijfsleven in de hand houden”.

Die doelstelling is specifiek in België perfect gelukt : het vat met rechtsonzekerheid wordt voor de bedrijven van dag tot dag nog steeds voller ! Ditzelfde bedrijfsleven wordt bovendien permanent bestookt met discriminaties en nieuwe maatregelen, die uitgevonden worden door diensten om hun frequent zinloze job veilig te stellen. Citeren wij “de billijke heffing” en zeer dure creaties zoals de “maaltijdcheques” en de “ecocheques” via Sodexo / Accor : de werkgever betaalt de belasting i.p.v. de genieter nl. de werknemer ! De vele onuitvoerbare verplichtingen die wel achteraf streng gesanctioneerd worden. Denken wij aan de nieuwe zware sancties bij niet onmiddellijke aansluiting bij een sociaal verzekeringsfonds. Niet bijzonder plezant … maar enkel voor één partij. De leuze “een win-win-situatie” is duidelijk een onbekende.

Citeren wij ook de fiscale maatregelen van de laatste jaren : enkel positieve maatregelen voor het niet-bedrijfsleven en geen enkele stimulans voor het bedrijfsleven ! Meer nog : enkel het bedrijfsleven betaalt alle belastingverhogende fiscale maatregelen 2010 ofte het fiscale gelag. Of is dit het “gelach” ? Opnieuw niet bijzonder plezant … maar enkel voor één partij ?

Bovendien wordt rond het bedrijfsleven in België een negatief imago opgebouwd en dat totaal ten onrechte. Er is sprake van “fiscale fraude” – die wel aanwezig is in alle lagen van de bevolking, zeker als men economisch en niet strikt juridische normen hanteert – maar nooit van “fiscale defraude” en nooit van de breed verspreide “sociale fraude”.

De “krijgmaatschappij” zegeviert in dit land en leidt tot het wegvallen van elke stimulans om nog te werken. Jonge initiatiefvolle mensen zien dat ook en worden er niet meer toe aangezet zich hard in te zetten en een zelfstandige activiteit te beginnen en mensen tewerk te stellen. “Ik wens je veel personeel” zijn de woorden van een ondernemer als hij iemand niets positiefs toewenste. Is dat niet het nakende einde van het Belgisch sociaal zekerheidsstelsel ?

Wat met de toekomst van onze jeugd ? De cijfers blijken dat te bevestigen. Arm wordend België : “La Belgique, petit pays, petit esprit” zijn de woorden van de echtgenote van een B.V., zelf Française en lang geleefd hebbende in de V.S.

José Haustraete Bedrijfsrevisor – Professor Universiteit Gent