Dure rozen

Het optimisme van drie jaar geleden, lijkt al weer getemperd. Reizend door Georgie komt de Rozenrevolutie af en toe ter sprake. Twee fragmenten.

November 2003. Duizenden betogers beschuldigen president Sjevarnadze van verkiezingsfraude en eisen zijn aftreden. Sjevarnadze plooit en verdwijnt van het politieke toneel. De Rozenrevolutie is een feit.

Begin januari 2004 wint de jonge oppositieleider Mikhail Saakashvili de presidentsverkiezingen met 85 procent van de stemmen.

Het optimisme van drie jaar geleden lijkt inmiddels getemperd. Reizend door Georgie komt de Rozenrevolutie af en toe ter sprake. Twee fragmenten.

“Er zijn wel degelijk zaken veranderd na de machtsovername”, beweert Natela, een dokteres uit Zuid-Ossetie, die nu in Tbilisi woont. “De politie is betrouwbaarder, ambulances en spoeddiensten van ziekenhuizen werken efficienter, en de toegangsexamens aan de universiteit zijn beter geregeld. Maar het leven is ook flink duurder geworden. Vooral de energieprijzen, benzine, gas en electriciteit, zijn de hoogte in geschoten na de Rozenrevolutie. Er is een nijpend tekort aan jobs, en de lonen liggen laag. Alleen de bouwindustrie doet het goed.”

“Er heerst niet bepaald een ondernemingsvriendelijk klimaat in Georgie”, zegt Kety Gujaraidze van de ngo Green Alternative. “Investeerders krijgen in het begin alle vrijheid, zelfs de vrijheid om de wet te overtreden. In een volgende fase worden ze dan weer door de regering onder druk gezet, gechanteerd. Persoonlijke verrijking is vervangen door een vorm van “state rocketeering”. Zakenlui betalen de staat, de heersende politieke partij. Over die geldstromen bestaat nauwelijks transparantie.”

“Grote firma’s kunnen tegen een stootje. Maar veel kleine ondernemingen, zonder beschermheren in Londen of het Witte Huis, haken af. Alleen Russische en Chinese mastodonten laten zich niet afschrikken. Maar ik denk niet dat we hun komst moeten toejuichen.”

“Op laag niveau is de corruptie aangepakt. Maar in hogere regionen gebeuren nog steeds zaken die geen daglicht verdragen. Nepotisme is het grootste probleem. Mensen krijgen posten toegewezen omdat ze de juiste contacten hebben, omdat ze familie zijn van of bevriend zijn met. Zo komen totaal onervaren en onbekwame lui in officiele functies terecht. Vaak weten ze niet eens hoe zich “diplomatisch” te gedragen, of hoe te vergaderen. Een groot verschil met de regering van Sjevarnadze. Die was weliswaar corrupt, maar kende haar verantwoordelijkheid.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content