Wereldbeker 2018

Er is één ding dat wij voor hebben op alle andere kandidaten voor de organisatie van de wereldbeker 2018: ons wegennet.

Er is één ding dat wij, naast onze geavanceerde stadioninfrastructuur, voor hebben op alle andere kandidaten voor de organisatie van de wereldbeker 2018: ons wegennet.

Waren wij in de plaats van Alain Courtois en François Colin, de enige twee die echt schijnen te geloven dat het WK naar hier komt, wij nodigden alle stemgerechtigde FIFA-leden uit om een bezoek te brengen aan ons land en bijvoorbeeld rond de middag eens mee te rijden vanuit Genk via Antwerpen naar Roeselare, drie ernstige kandidaten voor de halve finales.

Tegen de tijd dat alle vitale organen van de achtbare leden min of meer terug op hun plaats zijn geschoven en alle inwendige en uitwendige verwondingen zijn verzorgd, mogen Engelsen én Russen én Portugezen én Spanjaarden én alle anderen die zo vermetel zijn geweest om zich tegenkandidaat te stellen, inpakken.
Om de kiesgerechtigden helemaal te overtuigen, zouden wij de volgende dag dezelfde trip in de andere richting maken, van Roeselare naar Genk, maar dan via Brussel en Leuven en in volle spitsuur. Zo kunnen de buitenlanders zich een goed idee vormen van de vlotte doorstroming van ons verkeer, te danken aan het doortastende mobiliteitsbeleid van onze overheid.

‘Het is in de zak’, zult u zich al vergenoegd in de handen wrijven, maar niet te vroeg juichen, je weet nooit wat de concurrentie achter de hand houdt. Nu gaan we hen werkelijk plat slaan. De derde dag rijden we opnieuw van Genk naar Roeselaere, maar deze keer via onze klokvaste en ultramoderne spoorverbindingen!

Het eerste deel van het traject Genk-Leuven, zal nog met de stoomtrein moeten worden afgelegd, vanwege geen elektriciteit in de Limburg, maar al vanaf Diest is er een geëlektrificeerde bovenleiding die slechts een paar maal per dag met panne heeft af te rekenen. Jaja, ook in de buitenprovincies van Rusland hebben ze stoomtreinen. Ja, ook in het centrum van Spanje zijn er elektrische sporen. Maar een zo vernuftige combinatie van stoom- en stroomtrein als bij ons vind je nergens.

Het zal het gezelschap ook de kans geven om kennis te maken met onze futuristische stationsgebouwen en met de architecturale pracht van achtergevels en tuinen. De vereerde gasten zullen met eigen ogen vaststellen dat elke Belg wonderen kan verrichten met spaanplaat en eternit, en dat het bouwen ons in het bloed zit. Samen met de baksteen in onze maag een niet te versmaden anatomische troef.

De vierde dag brengen we met de dan al verrukte delegatie een bezoek aan het Atomium en aan Manneken Pis, onze twee grote toeristische trekpleisters, en willen ze graag eens in een bootje over Leie of Reien varen, dan kan dat. Peter Goossens zal wel voor niks koken als hij in ruil ook eens met zijn kop in de boekskes mag.

En om de vierdaagse af te sluiten met een alles verpletterende indruk, nemen we iedereen mee naar de werf van het Arteveldestadion in Gent, zodat ze de sensationele vorderingen in een doorsnee Belgisch bouwproject kunnen aanschouwen: het leggen van een tweede steen minder dan drie jaar na de eerste. Het zou wel niet slecht zijn mochten ze die eerste tegen dan hebben teruggevonden.

Georges Leekens heeft al aangekondigd dat we hem niet mogen beoordelen op het halen van het EK 2012, dat was Dick Advocaat die we daarop mochten afrekenen. Georges maakt een afspraak voor de wereldbeker 2014. Hij was beter niet zo roekeloos geweest: in 2018 zijn we automatisch gekwalificeerd.

Koen Meulenaere