Mark Eyskens pleit voor een soort mini-zakenkabinet voor communautaire aangelegenheden.
In een interview met het weekblad Knack pleit Mark Eyskens voor een soort mini-zakenkabinet voor communautaire aangelegenheden.
‘Als de communautaire gesprekken echt volledig geblokkeerd raken na de verkiezingen, dan kan men het misschien overwegen om tenminste die communautaire problemen te laten voorbereiden door niet-politici’, zegt oud-CD&V-mandataris Mark Eyskens deze week in Knack.
‘Het uitgangspunt zou dan heel eenvoudig moeten zijn: welke staatsstructuren werken het beste? Ik vermoed dat niet-politieke experts daar wel uit moeten raken. Al zijn het dan nog altijd de politici die het laatste woord hebben, natuurlijk.’
Een soort mini-zakenkabinet voor communautaire aangelegenheden, dat aan het werk gaat parallel met de politieke onderhandelingen over een regeerakkoord? ‘Waarom niet?’ zegt Eyskens. ‘Misschien kunnen ook de sociale partners daar een rol in spelen. Je merkt vandaag al dat de werkgevers- en werknemersorganisaties verzoenende taal spreken: zowel het VBO als de twee grote vakbonden zouden mee kunnen nadenken over de toekomst van het land op lange termijn. Want zeg nu zelf, als je denkt hoe de wereld er over twintig of dertig jaar zal uitzien, dan is een ruzie over Brussel-Halle-Vilvoorde toch absurd.’
Eyskens is lid van een aantal denktanks die bestaan uit niet- of ex-politici. ‘Dat heeft mij tot mijn blijde verbazing geleerd dat akkoorden tussen Vlamingen en Franstaligen wel degelijk mogelijk zijn’, zegt hij. ‘Ook over de meest heikele problemen is het mogelijk om een consensus te bereiken. “Jamaar,” zeggen politici dan, “in zo’n denktank is het gemakkelijk, jullie hoeven niet verkozen te worden.” Dat vind ik een vreemde opmerking, want dat impliceert dat je om verkozen te worden blijkbaar onhaalbare en onrealistische beloftes moet doen.’
“Bart De Wever moet eens uit zijn kot komen”
Over de opdracht van Bart De Wever is Eyskens ook duidelijk: ‘De winnaar van de verkiezingen moet voor zijn verantwoordelijkheid worden geplaatst. Als dat Bart De Wever is, dan moet hij eens uit zijn kot komen. Hij zal moeten gaan praten met de winnaar aan Franstalige kant, en dat wordt waarschijnlijk Elio Di Rupo. Die zal aan De Wever vragen of hij voorafgaandelijk wil verzaken aan het separatisme, want met dat perspectief kan een staatshervorming niet slagen. Als De Wever op dat verzoek ingaat, wordt hij vertrappeld door zijn achterban. Als hij er niet op ingaat, zal Di Rupo zeggen dat met De Wever geen land te bezeilen valt. En dan komt de N-VA in een isolement terecht. Dan is het aan de andere partijen om een meerderheid te vormen en eindelijk die communautaire hypotheek te lichten, zodat de mensen tegen de volgende verkiezingen geen reden meer hebben om nog voor De Wever te stemmen.’
Joël De Ceulaer
