Achterdocht

Elio Di Rupo wordt door het hof ‘extreem hoog’ ingeschat.

De berekening van de verschillende modellen voor een hervorming van de financieringswet hoeft niet aan te slepen tot 2 november. Bij de Nationale Bank van België hebben ze mappen vol met de geactualiseerde berekeningen gemaakt door Eric Kirsch, destijds een van de Toshiba-boys van Jean-Luc Dehaene en nu kabinetschef van premier Yves Leterme.

Kirsch is al sinds 2007 in de weer met de becijfering van de hervorming van die fameuze bijzondere financieringswet, waarvan wijlen Hugo Schiltz ooit voor een enthousiast VU-congres beweerde dat hij het einde van België inluidde. Toen Schiltz dat zei, zaten er in die financieringswet nog remblokken, die later door premier Guy Verhofstadt werden weggeslagen. Die wijziging van de financieringswet door Paars, samen met een belastingverlaging die het land zich niet kon veroorloven, en de invoering van de notionele-interestaftrek, hebben ervoor gezorgd dat het federale koninkrijk zich momenteel te pletter leent op de internationale geldmarkt om het sociale systeem te kunnen betalen.

Intussen worden de twee winnaars van de verkiezingen, beide incontournable voor de regeringsvorming, door achterdocht verlamd. Dat laatste is de omschrijving die een verwonderde regeringsonderhandelaar meegeeft van de patstelling waar PS en N-VA zich in bevinden. Volgens hem staan de twee partijen, PS en N-VA, voor wat in de game theory het prisoner’s dilemma heet. En dat loopt, zo weten we, voor beide partijen altijd slecht af.

De achterdocht die PS en N-VA vandaag verlamt – en die er aanvankelijk niet was – is ze aangepraat door andere, belanghebbende actoren. Door VBO-voorzitter Thomas Leysen, bijvoorbeeld, die al voor de verkiezingen de lezers van De Standaard opriep om doof te blijven voor de separatistische sirenenzang. En kijk, nu leggen ook de vakbonden een cordon sanitaire rond N-VA. Vorige week immers riep ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw op tot een progressief front tegen het nationalistische populisme. Er kwam meteen een echo vanuit het ACV-kamp – zij het zonder oproep tot frontvorming tegen N-VA. Op het congres van de christelijke vakbond stelde voorzitter Luc Cortebeeck de vraag: ‘Moeten we klakkeloos aanvaarden hoe men in Vlaanderen een werkgeversparadijs wil uitbouwen op een sociaal kerkhof?’

Wellicht waren De Leeuw en Cortebeeck voor langere tijd het land uit. Zo niet hadden zij zeker kennisgenomen van de loftuiting van VBO-voorzitter Leysen in een brochure van de Belgische-Japanse kamer van koophandel, aan het adres van België. Daarin beschreef Leysen België als een land met – dankzij de notionele-interestaftrek – de laagste reële vennootschapsbelasting ter wereld, en voor aanwerving en ontslag van werknemers een van de meest patroonsvriendelijke landen in Europa. Kortom: het werkgeversparadijs bestaat al, het heet België.

Vreemd genoeg is er van Rudy De Leeuw en Luc Cortebeeck geen oproep bekend om in het verzet te gaan tegen de invoering van de notionele-interestaftrek, de hold-up op de staatsfinancies en de dieptebom onder de sociale zekerheid. Ook al maakt die dat bedrijven als Umicor en InBev Belgium, volgens ons zusterblad Trends-Tendances, al twee jaar nauwelijks of zelfs geen belastingen betalen in België – wat de splitsing van de vennootschapsbelasting inderdaad overbodig maakt.

En er was evenmin protest van de vakbonden tegen het oneigenlijke gebruik dat ze in Brussel maken van Actiris, de plaatselijke dienst voor arbeidsbemiddeling. Die besteedt zowat 65 procent van het jaarbudget van 240 miljoen euro niet aan het motiveren en activeren van werklozen maar aan duizenden nepstatuten van contractuelen die op goedkope wijze de diensten van de negentien Brusselse gemeenten moeten bemannen. Om ervoor te zorgen dat die handel doordraait, wordt eerstdaags de PS’er Laurent Delvaux aan het hoofd van Actiris benoemd.

Een groot deel van de achterdocht tussen PS en N-VA wordt ook aangewakkerd door de koninklijke entourage, die tot vorige week via allerlei kanalen nog druk uitoefende op de Vlaamse christendemocraten van CD&V om alsnog De Wever uit de regeringsonderhandelingen te bonjouren.

Graaf Georges Jacobs de Hagen, gewezen VBO-voorzitter, naar eigen zeggen intimus van ’s konings kabinetschef Jacques van Ypersele de Strihou, en volgens La Libre Belgique ‘de beste vriend’ van koning Albert, maakt in een Humo-interview zelfs geen geheim van wat aan het hof wordt gedacht. Leterme is, zegt Jacobs, een man zonder envergure. En wat De Wever betreft, moet CD&V maar eens op tafel kloppen om hem tot een compromis te dwingen. Elio Di Rupo wordt door het hof dan weer ‘extreem hoog’ ingeschat, zowel door koning Albert als door diens overleden broer Boudewijn, verzekert Jacobs. En jawel, in het geval van plan B, als België splitst en Wallonië en Brussel samenspannen, blijft de koning toch gewoon op zijn troon, weet Jacobs.

Wat er ook mag gebeuren, als we Jacobs mogen geloven, heeft koning Albert zijn kamp nu al gekozen. Dat is dan alvast één verduidelijking die de eindeloze formatieonderhandeling heeft opgeleverd.

Rik Van Cauwelaert

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content