Ewald Pironet

Kind van de rekening

Loonmatiging en saneren, luidt het mantra vandaag. Daarbij wordt helemaal niet gedacht aan de gevolgen voor de armoede in ons land, die al schrijnend is en alleen maar toeneemt.

Vorige week woensdag werd in ondergrondse parkeergarage van de Carrefour in Gent een pasgeboren kindje te vondeling gelegd. De moeder was thuis bevallen, in haar eentje. Ze knipte de navelstreng zelf door en bond de wonde af met een touwtje. Enkele uren later reed ze met haar pasgeboren, gezonde dochtertje naar de parkeergarage, waar ze het kindje in een maxi-cosi achterliet tussen twee auto’s. Het kindje werd snel gevonden en vrij vlug daarna werd de 31-jarige moeder van het meisje geïdentificeerd. Ze had al twee kinderen om voor te zorgen en een derde zou ze financieel niet aan kunnen, luidde haar uitleg. ‘Ik kan dat kind niet opkweken’, verklaarde ze letterlijk. Nog een kind erbij zou haar leven ook zo moeilijk maken, ‘om werk te zoeken, bijvoorbeeld’.

Of financiële zorgen de enige reden waren om het pasgeboren kind te vondeling te leggen, moet het onderzoek uitwijzen, maar het is schrijnend om zien hoe de armoede in onze maatschappij toeneemt en tot wat het allemaal aanleiding kan geven.

Vorige week was er ook het bericht dat het armoederisico bij mensen die een job uitoefenen is toegenomen. In 2006 liep 4,2 procent van de Belgen met een baan het risico om in armoede te verzeilen, in 2008 was dat al 4,8 procent. In absolute cijfers wordt nog duidelijker dat het om een grote groep landgenoten gaat en dat de stijging indrukwekkend is: van 180.000 personen in 2006 naar 220.000 in twee jaar later.

In ons land klinken de stemmen voor loonmatiging en sanering dezer dagen steeds luider, waarbij Duitsland als lichtend voorbeeld wordt aangehaald. Het kan misschien wel wiskundig te verdedigen zijn waarom er bespaard moet worden, maar dat neemt niet weg dat het een hele boel mensen in de armoede kan drijven. In Duitsland is de armoede de laatste jaren sterk gestegen dankzij de afslankingspolitiek, zegt ook professor en armoede-expert Bea Cantillon (Universiteit Antwerpen). De cijfers bevestigen dat: in Duitsland leeft de helft van de werklozen in armoede, bij ons is dat ook al beschamend bijna 40 procent.

Een ongenuanceerd pleidooi voor loonmatiging is niet zonder gevaar. Cantillon onlangs in Vacature: ‘Sommigen redeneren dat de armoede afneemt als er via loonmatiging meer mensen aan het werk kunnen, omdat het aantal werkloze armen daalt. Anderzijds zet loonmatiging heel wat druk op de laagste lonen.’ En als die onder druk komen, neemt de kans op armoede toe.

Met de komende sociale onderhandelingen zal er ongetwijfeld werd druk gepalaverd worden over onze loonkosten. Cantillon herinnert er aan dat de loonkost in ons land de jongste 20 jaren systematisch daalde. ‘De lastenverlaging die we gedurende al die jaren hebben doorgevoerd, zijn enorm’, zegt ze. ‘Ook de komende jaren gaan we niet ontkomen aan de druk om de loonkost te verminderen. Daarbij moeten we er vooral beducht voor zijn dat de druk op de laagste nettolonen niet te groot wordt. Die mensen zitten al in de gevarenzone voor armoede.’

Als het over armoede gaat, is dat tegenwoordige niet meer beperkt tot de laagste sociale klasse in onze samenleving. Sinds de crisis treft ze ook zelfstandigen en de middenklasse. Wie durft vandaag nog over herverdelen spreken? Als we iets willen doen aan de onterende grote armoede in ons land, zullen we toch aan herverdelen moeten denken. Of er volgen nog moeders die hun pasgeboren zoontje of dochtertje weggeven omdat ze dat wonder niet kunnen opkweken.

Ewald Pironet

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content