Koen Meulenaere

Nanny

Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Nu gaat ze ook nog eens de nanny van Jada betrekken in haar dankwoord!

En waar wij helemaal dol van worden, is dat ze die nanny ook nog extra gaat betrekken in haar dankwoord: ‘Thank you Nicole.’ Je hebt net Key Biscane gewonnen, twee en een half uur gezwoegd om Justine Henin eronder te krijgen en daarna Venus Williams van het terrein geveegd, en dan: ‘Thank you Nicole.’

Niks thank you Nicole. Die Nicole mag potverdomme zelf op haar knieën vallen om zoveel geluk. Ziet de hele wereld, logeert in de duurste hotels, heeft een auto met chauffeur, mag overal voor niets binnen, wordt zo vaak opgevoerd dat ze aan een eigen kleding- en juwelensponsor mag gaan denken, en wordt er nog goed voor betaald ook. En het enige wat ze moet doen is die Jada, als haar moeder het niet ziet, een paar ferme peren tegen haar oren geven.

Ze zal dan wel zwijgen en braaf zijn.

Het dankwoord op een tennistoernooi is sowieso van een stuitende meligheid. Wij kunnen het niet áánhoren. De trainer is zo belangrijk geweest. Hij vliegt dan wel de volgende week aan de deur maar kom, zonder hem was het niet gelukt. Zo een coach heeft twee aanwijzingen: ‘Goed serveren’, en ‘Naar het net’. Daarvoor moet je niet gestudeerd hebben. Zijn enige nut is dat hij op het scherm komt. Dan zijn er thuis honderden op geld en roem beluste vaders bereid elke maand hun hele loon af te geven als hij ook hun kind maar onder handen wil nemen.

Er is ook telkens een dierbare in de hemel die dient vermeld te worden, nergens meer verdriet dan in de tenniswereld. Sommige vrouwen danken zelfs hun man! We spreken dan over de slampamper die een week lang heeft zitten geeuwen in de speelstersbox, en bij elk dood moment door een fantasieloze regisseur in beeld is gebracht. Tot je het thuis al op je heupen krijgt van die jandoedel, kun je nagaan wat dat voor de speelsters zelf moet zijn. Er is maar één reden waarom de partner van een toptennister in de tribune zit: dan is ze tenminste zeker dat hij, terwijl zij aan het werk is, niet op een ander gaat.

Justine Henin dankte Pierre-Yves Hardenne! Zou ze nu niet meer doen. Die Pierre-Yves had toch publiekelijk haar zolen moeten likken van dankbaarheid? Bij de scheiding kreeg hij volgens de kranten acht miljoen euro plus het appartement in Monaco. Voor die prijs likken wij ook haar zolen. En meer ook, op gevaar af nu vulgair te worden.

De enige tegenprestatie voor Pierre-Yves was dat hij geen boek zou schrijven en geen interviews zou geven over zijn leven met Justine. Met andere woorden: zwijggeld. Waarna om het even welke mens met een minimum aan kritisch denkvermogen de vraag stelt waarover die knaap dan wel zo luid moet zwijgen dat het acht miljoen euro plus een appartement in Monaco waard is. Dat moet een en ander zijn, niet? Wacht tot zijn geld op is, dat is een kwestie van nog een paar maanden.

Het is in die ellendige dankredes ook elke keer een geweldig publiek en een schitterende organisatie geweest. Waar is de tijd dat John McEnroe na een nederlaag op Roland Garros tenminste vlakaf door de luidsprekers brulde dat het publiek verschrikkelijk was geweest en geen snars verstand had van tennis. Kreeg er nog applaus voor ook, want behalve van tennis hadden die Fransen ook geen verstand van Engels.

In het golf doen ze het ook, de winnaar een woordeke laten placeren. Of nog erger: de verliezer. Toen de Amerikaanse rouwdouw en zuipschuit John Daly tot ieders verbijstering de British Open op de heilige grond van Saint-Andrews had gewonnen, griste hij de ceremoniemeester de microfoon uit handen en riep: ‘Genoeg gezeverd, ik geef voor ieder van jullie, suckers, een rondje aan de bar.’

In het deftige clubhouse wisten ze niet waar ze het hadden toen Daly plotseling kwam binnen gestruind met in zijn zog een zootje ongeregeld van een man of driehonderd.

Koen Meulenaere

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content