Keukenafval is bron van energie

© Reuters

In de zoektocht naar alternatieve energiebronnen blijkt zelfs keukenafval een bron van groene stoom en groene warmte.

Eerder raakte bekend dat groene energie kan opgewekt worden uit gemaaid gras. Dit kan nog straffer. “In de zoektocht naar alternatieve energiebronnen blijkt zelfs keukenafval een bron van groene stoom en groene warmte”, aldus Marianne Smits. Zij onderzocht voor haar masterscriptie bio-ingenieurswetenschappen het proces van ‘anaerobe vergisting’ in het labo LabMET van Professor Verstraete aan de UGent.

Keukenafval wordt massaal geproduceerd in Europa, ongeveer 100 miljoen ton per jaar, wat 40% van het huishoudelijk afval is. De klassieke verwerkingsprocessen voor dit keukenafval hebben elk hun eigen nadelen. De verbranding ervan vraagt veel energie en kan dioxineverspreiding veroorzaken. Storting neemt dan weer veel plaats in beslag, brengt geurproblemen met zich mee en verergert het broeikaseffect door uitstoot van methaan. Compostering is een goed, maar langzaam proces en geeft eveneens een geur die niet overal geapprecieerd wordt.

Anaerobe vergisting is daarom in vele gevallen een beter alternatief voor de verwerking van keukenafval. Het is een natuurlijk proces waarbij het afval, bestaande uit materiaal met een plantaardige of dierlijke oorsprong, wordt afgebroken door kleine beestjes. De term ‘anaeroob’ verwijst naar de afwezigheid van zuurstof bij het proces, waardoor de beestjes of micro-organismen optimaal kunnen werken. Het positieve aan de vergistende micro-organismen is dat ze niet enkel het afval verwerken, maar het ook omzetten in de uiterst nuttige energiebron biogas. Daarnaast produceren de beestjes heel wat warmte tijdens het werken en leveren ze op die manier groene stroom en groene warmte.

Kink in de kabel
Maar zoals bij elke vooruitgang zit ook hier een kink in de kabel. De samenwerking tussen de vier soorten micro-organismen die nodig zijn voor het proces loopt net als in vele huishoudens niet altijd van een leien dakje. Het resultaat is een verzuurde omgeving, waarin de organismen niet kunnen overleven. Hierdoor zijn de voordelen tegenover industriële verwerking helaas beperkt. “Daarom is het belangrijk de micro-organismen te ‘managen”, oppert Marianne Smits.

Om in te schatten of de microbiële gemeenschap ziek is en of ze nog kan herstellen, combineerde Smits een analyse van een aantal parameters voor samenwerking tussen de micro-organismen met een, in de industrie reeds bestaande, ‘Ripley-index’, die via een snelle test aangeeft of een anaerobe vergister goed of slecht werkt. Deze werkende combinatie levert een enorme besparing van tijd en geld op en maakt dat energie genereren uit keukenafval binnekort geen toekomstmuziek meer is, maar zuivere realiteit.

Marianne Smits werd in 2009 genomineerd voor de Agoriaprijs, onderdeel van de Vlaamse Scriptieprijs. Lees de volledige scriptie na op www.scriptieprijs.be.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content