Ann Peuteman

De gedroomde campagne van Vande Lanotte

Ongeloofwaardige journalisten, deemoedige partijgenoten en kibbelende concurrenten. Johan Vande Lanotte wordt dezer dagen slapend rijk.

Dat de publicatie van De keizer van Oostende de gemeenteraadsverkiezingen zou beïnvloeden, stond vast zodra uitgever André Van Halewyck de publicatiedatum vastlegde. Amper een week nadat het ondertussen beruchte boek over vicepremier Johan Vande Lanotte en de rest van de Oostendse SP.A is verschenen, blijkt dat ook daadwerkelijk het geval te zijn. Maar wellicht niet zoals de auteurs hoopten.

VRT-journalisten Luc Pauwels en Wim Van den Eynde mogen dan inschattings- en andere fouten hebben gemaakt, hun drijfveren waren in elk geval verdedigbaar. Omdat ze maar niet konden begrijpen hoe een ‘gewoon gemeenteraadslid’ als Vande Lanotte zo’n enorme macht kan hebben in zijn thuisstad, besloten ze al zijn functies en belangen door te lichten.

Ze namen vrij, reden naar de zee en raakten met de dag meer verontwaardigd. Met hun boek wilden ze dan ook niet alleen aantonen op wat voor een slap koord de vicepremier in Oostende balanceert; ze hoopten ook dat er hij uiteindelijk af zou vallen. Of af zou worden geduwd.

En ze waren niet alleen. Ook Jean-Marie Dedeceker, die de Oostendse oppersocialist al jarenlang om precies dezelfde redenen met hart, ziel en veel lawaai bestrijdt, duimde dat het na de publicatie van De keizer van Oostende eindelijk uit zou zijn met het rijk van Vande Lanotte. Niet dus.

Het lijkt zelfs te lopen zoals Open VLD’er Bart Tommelein al voorspelde toen het boek nog geschreven moest worden: Vande Lanotte zal uiteindelijk sterker uit al die heisa komen. In Oostende dan toch. En veel heeft te maken met de reactiesnelheid van de vicepremier. Het boek lag nog niet in de winkel of hij stuurde al een lijst rond met 65 ‘halve waarheden en leugens’.

Nadat die gisteren tijdens een persconferentie door de auteurs waren weerlegd, liet hij weten dat hij bij zijn standpunt blijft: het boek is niet op feiten gebaseerd, sommige getuigen zijn door de LDD gecontacteerd en door hem verschafte informatie werd niet opgenomen. Het gevolg is dat de hele zaak het grote publiek al begint te vervelen. Iedereen onthoudt wat hij wil onthouden, en in Oostende is dat vooral dat Johan Vande Lanotte onheus is behandeld door twee gecontesteerde journalisten.

Ondertussen hebben ze aan de kust ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om een lenteschoonmaak te organiseren. Twee tegendraadse schepenen die in het boek zwaar van leer trokken tegen Vande Lanotte moesten publiekelijk door het stof kruipen en zullen zich voortaan wel koest houden. En ook bij coalitiepartner CD&V houden ze zich wel even gedeisd, want sommige mandatarissen worden, weliswaar in voorzichtige bewoordingen, in het boek geciteerd.

De enige die het aanvankelijk best verstandig speelde, was de derde meerderheidspartij Open VLD. Boegbeeld Bart Tommelein zorgde ervoor dat hij niet in het boek kon worden geciteerd, gaf er achteraf zo weinig mogelijk commentaar op en zorgde zelfs voor wat afleiding door opnieuw vader te worden. Wel liet hij weten dat hij het boek geen meesterwerk vond, en dat was voor Wouter De Vriendt van Groen al genoeg om hem de felste verdediger van Johan Vande Lanotte te noemen.

Daarop volgde een reeks gênante tweets, waarin De Vriendt beweerde dat de Open VLD zijn partij had gepolst voor een voorakkoord en Tommelein hem uiteindelijk een totentrekker noemde. Toen ook Björn Anseeuw, de plaatselijke lijsttrekker van de N-VA, zich met de zaak kwam bemoeien, was de vaudeville compleet.

Ja, Johan Vande Lanotte moet genoten hebben gisteren. Twee lastige journalisten zullen jaren nodig hebben om hun geloofwaardigheid terug te winnen, Jean-Marie Dedecker is met verhuisdozen in de weer en de politieke concurrentie rolt vechtend over de zeedijk. Hij had zich geen betere precampagne kunnen wensen.

Ann Peuteman

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content