Rekto:Verso over de Waalgrens

Het cultureel-literaire tijdschrift Rekto:Verso is op korte tijd een certitude geworden in het fel geplaagde landschap van (gesubsidieerde) culturele en literaire tijdschriften. Naast opvallende samenwerkingsverbanden met andere media (zoals Apache, Stampmedia en Mo*), weet het echter ook zelf – zowel in print als online – een eigenzinnige en innovatieve koers te varen.

In het nieuwste nummer is het weer van dat! De diverse facetten van de Waalse culturele buur worden er te kijk gezet: van de Waalse literatuur (alhoewel Franstalige literatuur in België toch te verkiezen valt blijkbaar) tot de Waalse musea en het Waalse theater.

In een pittig editoriaal wijzen Wouter Hillaert en Katrien Van Langenhove erop dat het toch godgeklaagd is waarom Vlaanderen wel culturele akkoorden met het buitenland afsluit maar er niet in slaagt om dat met Wallonië te doen: ‘Tg Stan bijvoorbeeld speelt al jaren Frankrijk plat, maar was nog nooit bezuiden de taalgrens.’

In het nummer zelf gaat het over Wallonië in al zijn culturele zelfrepresentatie maar Vlaanderen is daarbij – als spiegeleffect – steeds aanwezig. En uitgerekend die (bewust opgezochte?) symmetrie maakt dit nummer boeiend. Knack-medewerker Tom Van Imschoot bezocht het Waalse Museum voor Volkskunde (Musée de la Vie wallonne) dat 10 miljoen euro renovatiekosten vergde en moest denken aan zijn Vlaamse tegenhanger: het Museum van de Ronde van Vlaanderen… Où sont les flandriens d’antan?

Frank Hellemans