Marktdag in Shkodra

Het is nog donker als de muezzin van de Ebu Bakr moskee zijn luidsprekers open draait. Gelovig of niet, wakker ben je. Niet veel later komt het verkeer toeterend op gang.

Albanezen zijn vroege vogels. Winkeliers stallen hun koopwaar uit op de stoep, geldwisselaars en straatventers nemen strategische plekken in, minibusjes rijden met open deuren langs het Vijfheldenplein om passagiers te ronselen.

We drinken een espresso in koffie-bar “Nederland”, en vragen de uitbater of hij ook Nederlands spreekt. “Huh?”. Nee dus. Italiaans is hier de meest gesproken tweede taal.

Voor een stadswandeling in Shkodra doe je best stevig schoeisel aan, laarzen of botinnen. De hoofdwegen zijn geasfalteerd, maar in veel onverharde, kleinere straten liggen permanent plassen en modderpoelen. Bovendien schort er iets met de huisvuilophaling. De metalen containers die her en der in de straten als verzamelpunt fungeren, zijn meestal vol of stuk, of staan in de fik. Sluikstorten is hier de norm, en niemand stoort zich er aan.

Shkodra is een arme stad. Op de dagelijkse markt aan het voetbalstadion worden fruit en groenten op de stoffige grond verkocht, te midden van het afval dat elke nieuwe marktdag creeert. Onder de betonnen tribune zit een man met een handvol rode pepers, gepresenteerd op een stuk plastic zeil. Een mevrouw passeert met een levende eend, bengelend aan haar fietsstuur. In geopende kofferbakken van oude wagens wachten hopen tweedehands kledij op kopers. Een moeder probeert af te dingen terwijl ze een vlek aanwijst op een kinderjasje.

Ook welgestelde Albanezen doen hier hun inkopen. Dure auto’s wringen zich toeterend langs de wriemelende massa, te voet, per fiets of brommer, of met paard en kar. Een man heeft net een kitcherig salon gekocht en bindt de drie zetels op het dak van zijn Mercedes.

Er gebeurt zo veel op de markt. De chaos maakt het moeilijk om te focussen. Ik weet niet waar eerst kijken.

Wanneer de markt gedaan is, speelt FC Tirana een voetbalmatch tegen Appolonia Shkodra. Fans die zich geen ticket kunnen veroorloven, kruipen op muren en palen om over de omheining heen de wedstrijd te volgen.

Voetbal is echter niets voor ons, en we kopen een ticket in Cinema Millenium. We hoeven niet te kiezen. Er speelt slechts een film. Miami Vice: No Law.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content