Benno Barnard

Vijandbeelden

Benno Barnard Lees hier de columns van de Nederlandse dichter en essayist Benno Barnard.

Waarin Benno Barnard even in het Engels blogt omdat het Nederlandse Fonds voor de Letteren dat ook meent te moeten doen.

De Amerikaanse opperbevelhebber in het bezette Japan kreeg van Washington te horen dat het sjintoïsme als staatsgodsdienst niet getolereerd zou worden. Het kon de Amerikaanse regering niet schelen wat de individuele gele medemens geloofde, maar de verknooptheid van de religie met de oorlogszuchtige staat, alsook het verplichte onderwijs in het sjintoïsme, moest uitgeroeid worden. Aldus geschiedde, de keizer gaf zijn goddelijke status op; en zie, Japan werd een volwaardige democratie. Er zijn nog enkele landen op deze wereld waar vergelijkbare maatregelen erg nuttig zouden zijn: 56 stuks, als ik goed geteld heb.

Selahattin Koçak, lid van de SP.A, eigenaar van een gespleten tong en een incoherent wereldbeeld, verklaart in P Magazine dat de Joden slechter zijn geïntegreerd dan zijn geloofsgenoten. Ook bagatelliseert hij de holocaust. De SP.A dient ter verantwoording te worden geroepen, maar hoe doe je zoiets? Het kader van die partij bulkt van de mensen die heel tevreden zijn met wat ze in hun eigen hoofd aantreffen: bedorven restjes van wat ooit een nobel wereldbeeld was.

Wanneer Jan Blommaert weer eens de mis celebreert in het rode godshuis van dewereldmorgen.be, word ik altijd herinnerd aan de opmerking van Hegel dat je niet met kinderen in discussie moet gaan, omdat ze altijd wel voor een slechte zaak goede argumenten weten te vinden.

Toen mijn welbekende lezing aan de Antwerpse universiteit met een monotone, vele malen herhaalde oorlogskreet verstoord was, noemde een bestuurslid van de Vlaamse PEN, een jongeling genaamd Sven Peeters, mij in een mail aan een paar literaire vrienden een rechtse provocateur – of woorden van die strekking. De mail lekte uit. Nu is het niet bepaald heldhaftig om solidair te zijn met bijvoorbeeld een Chinese schrijver, integendeel, dat is ongevaarlijk en bezorgt je een glanzend aura van humanitaire voortreffelijkheid. De Vlaamse PEN scheidt dan ook politiek-correcte opinies af als een krokodil tranen. Maar wanneer een totalitair systeem hier te lande aan de vrijheid vreet, doet de PEN niets om een medelid te verdedigen. Integendeel, dat medelid is in plaats daarvan binnen de PEN het voorwerp van achterklap. Mijn klacht tegen het geachte medelid Peeters werd verworpen, met als argument dat het een privé gedane uitspraak betrof. Die brave PEN blijft maar kopjes geven aan het heersende denken.

Het Nederlandse Fonds der Letteren stuurde aan zijn Vlaamse connecties een nieuwjaarswens in het Engels. Hierop is de grachtengordel door mijn collega’s bestookt met sarcastische mailtjes in het Frans, Duits en Spaans. Zelf besloot ik te kijken hoe ingewikkeld ik mijn Engels kon maken zonder een woordenboek te raadplegen, met geen andere bedoeling dan de haringvreters te wijzen op het onuitroeibare misverstand dat zij die taal machtig zouden zijn: ‘Your kind wishes smack of parochial cosmopolitanism, nay, are an egregious manifestation of it. Unfortunately, I have a high-strung propensity for restive behaviour as soon as my language is scorned. Forgive me for taking you to task on this subject, but I feel obliged to express my wish that your spurious notion of internationalism may soon “hop the twig”, to borrow a demotic expression.’

Walter Pauli was indertijd een volgeling van de Chinese roerganger met de wrat en denkt au fond al veertig jaar hetzelfde. Niets meer aan te doen. De humanist, geheel verzonken in zijn eigen voorname menselijkheid, gelooft nu eenmaal niet in één afgod maar in alle afgoden tegelijk. O maakbare samenleving, voorstadium van het bloedbad! (Ik zeg Pauli, maar ik bedoel die hele geloofsgemeenschap.)

Dirk Verhofstadt heeft het stuk haram vlees geheten Wim van Rooy een ruiker toegeworpen in Liberales, louter en alleen omdat hij, Verhofstadt, tegen religie als dusdanig is. Meer en meer ontpopt hij zich als het soort logeman dat in elke tekst agitprop voor zijn eigen denominatie bedrijft. Met die andere inquisiteur, Paul Cliteur, deelt hij het idee dat moord een logische consequentie van ‘het’ monotheïsme zou zijn. Gij zult zalig worden volgens de moraal van de gebroeders Verhofstadt, of gij zijt in het minst verschrikkelijke geval overgeleverd aan het christendom.

De schrijver Bart Koubaa verklaarde onlangs dit: ‘Nederlands en Vlaams zijn twee verschillende talen die twee verschillende culturen oproepen: de calvinistische klompen en de breugheliaanse binnenvetters.’ Zoiets lees ik met een bittere schaterlach. Wat weet deze Vlaming überhaupt van ‘calvinisme’ af?

President Obama heeft bij het begin van zijn ambtstermijn een kostbare buste van Winston Churchill, vervaardigd door Sir Jacob Epstein, naar de kunstcollectie van Westminster geretourneerd. De Britse regering had het kunstwerk na 9/11 aan het Witte Huis geleend. Het brons hunkerde ongetwijfeld naar een verboden sigaar, maar de ware reden was het feit dat Obama’s opa indertijd bij de terreurbeweging van de Mau-Mau in Kenia betrokken was: onder supervisie van Churchill belandde hij waar hij thuishoorde, in het cachot namelijk. Een blogger maakte deze superieure kanttekening: ‘Obama Returns Churchill Bust, Requests One of Chamberlain.’

In de gangen van mijn gedachten brandt een zwak licht – ach, het beverige schijnsel van mijn verstand! – waarin de lezer ook bovenstaande opmerkingen moet zien.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content