Patrick Martens

Schuldenvirus

Terwijl financiële stormen de eurozone teisteren, duurt de politieke surplace in ons land voort.

Na drie weken vakantie neemt Elio Di Rupo (PS) na 15 augustus de draad van de formatiegesprekken weer op. Aarzelend dan nog. Niet dat de wereld is blijven stilstaan tijdens die zomerse time-out. Positief zijn de berichten over onze economie: ondanks een vertraging in de afgelopen maanden zal die dit jaar wellicht met 2,5 procent groeien en zo de werkloosheid flink terugdringen. Minder gunstig is dat de inflatie door de energiekosten blijft pieken. Ronduit alarmerend zijn natuurlijk vooral de gevolgen van de schuldencrisis in de eurozone voor ons land. Het woord ‘recessie’ valt, en op de obligatiemarkten slinkt het vertrouwen dat België zijn publieke schuldverplichtingen kan blijven nakomen. Daardoor stijgt de rente op Belgisch staatspapier en verhogen de budgettaire kosten van onze overheidsschuld, die even groot is als de welvaart die we met z’n allen in een jaar creëren.

Over dat alles zal het de komende tijd níét gaan aan de federale onderhandelingstafel. Nee, eerst zullen de acht partijen nog maar eens hun tanden zetten in de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, een nieuwe staatshervorming en een aanpassing van de financieringswet. Alleen: zeker die twee laatste kwesties kunnen onmogelijk losgekoppeld worden van de sociaaleconomische context. En al evenmin van de noodzaak om de overheidsfinanciën tegen 2015 voor 22 miljard euro structureel te saneren. Op die manier moet worden vermeden dat ons land in dezelfde pijnlijke situatie als Spanje en Italië belandt, of – erger nog – Ierland, Portugal en Griekenland.

Maar Di Rupo is nog lang niet thuis. Een voorstel van toenmalig bemiddelaar Johan Vande Lanotte (SP.A) om bij een overdracht van bevoegdheden naar de gewesten en gemeenschappen voor de federale overheid 10 procent in te houden op de bijbehorende middelen, heeft hij alvast niet overgenomen. Aan die deelstaten zal ook pas over vijf jaar worden gevraagd om hun schamele bijdrage voor de pensioenen van hun ambtenaren te verhogen.

Voorts grijpt Di Rupo enkel terug naar de grote lijnen van het aan Europa overgemaakte ‘stabiliteitsprogramma’ om met de gewesten en gemeenschappen te onderhandelen over hun bijdrage (4,5 miljard euro?) aan de saneringsinspanning. Maar van Vlaams minister van Begroting Philippe Muyters (N-VA) heeft hij opnieuw te horen gekregen dat daarvoor niet moet worden gerekend op Vlaamse begrotingsoverschotten vanaf 2012. Diens Waalse evenknie, André Antoine (CDH), heeft van de weeromstuit gezegd dat hij zich evenmin zal laten afpersen, want dat zou de heropleving van de Waalse economie in gevaar brengen.

Er blijft dus genoeg conflictstof om de politieke impasse nog een hele tijd te laten voortduren. Op een moment dat het nefaste virus van de Europese schuldencrisis ook naar ons land dreigt over te slaan, is dat een toestand met stilaan onwezenlijke trekken.

Patrick Martens

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content