Relanceplan Di Rupo I: het ontbrekende nulletje

400 of 500 miljoen euro voor een loonlastenverlaging is als een uitslaande brand bestrijden met een waterpistooltje.

De regering Di Rupo I zou zondag, uiterlijk maandag willen landen inzake de begroting en het relanceplan. Wat dit laatste betreft, luidt het meest gehoorde bericht dat het om 400 à 500 miljoen zou gaan. Dit bedrag zou in belangrijke mate toegewezen worden aan een verlaging van de loonkosten. Voor de financiering van deze ingreep, zo stelde minister van Financiën Vanackere gisteren expliciet, wordt onder meer gedacht aan nieuwe inkomsten in de sfeer van vermogensbelasting en/of milieubelasting.

Laten we er even van uitgaan dat de regering inderdaad tot een loonlastenverlaging a rato van 500 miljoen euro komt. Dit bedrag moet gerelateerd worden aan een globale loonlast in de private sector van onze economie van 130 miljard euro. De regeringsingreep vertegenwoordigt dus amper 0,4% van de totale loonkosten. Rekening houdend met de jongste cijfers van Eurostat mag de ontsporing ten opzichte van de drie buurlanden ingeschat worden op minimaal 5%. Ten opzichte van Duitsland is de ontsporing zelfs minstens het dubbele. 5% van een totale loonlast van 130 miljard komt neer op 6,5 miljard euro. Di Rupo I werkt dus aan een ingreep die slaat op amper ééntwaalfde van de minimale schatting van de ontsporing van de loonkosten. Dit is zelfs geen druppel op een hete plaat maar veeleer een microdruppel op een gloeiend hete plaat.

Dezelfde conclusie moet getrokken worden op het vlak van de tewerkstellingseffecten van de vooropgestelde 500 miljoen euro lastenverlaging. Diverse berekeningen, onder meer die van de Leuvense hoogleraar Joep Konings, geven aan dat het tewerkstellingseffect van een loonlastenverlaging met 1% mag ingeschat worden op 0,5% tot 1%. Verlaagt men de loonlasten met 0,4% dan mag er dus een toename van de jobcreatie met 0,2% tot 0,4% verwacht worden. Op een totaal jobvolume in de private sector van afgerond 2,5 miljoen betekent dat tussen de 5000 en de 10000 nieuwe jobs. In de realiteit zal het veeleer om 5000 dan wel 10000 jobs gaan daar de lastenverhogingen gepland voor de financiering van de loonlastenverlaging ook jobs zal kosten. 5000 nieuwe jobs is niet niks maar is zeker ook niet wat mag verwacht worden van een heus relanceplan.

De conclusie ligt voor de hand. Opdat een ingreep op de loonlasten echt een significante impact zou hebben op de jobcreatie en de economische groei ontbreekt er minstens één nulletje in de plannen van Di Rupo I. Als politiek niet meer haalbaar is dan een relanceplan ter waarde van 400 of 500 miljoen dan wordt eens te meer bevestigd dat dit een regering is die niet in staat is om zelfs maar tot een begin van ernstig economisch beleid te komen. Of is het voor sommigen binnen Di Rupo I nu net de bedoeling om een beleid van loonlastenverlagingen op een perfide manier te ontluisteren? Maak er veel poeha rond, doe iets maar veel te weinig om een echte impact hebben en je kan achteraf heel overtuigend beweren dat een beleid van loonlastenverlaging niet werkt. Zeker in crisistijden is veel in de Wetstraat anders dan het op het eerste zicht lijkt.

Johan Van Overtveldt