Pol Van Den Driessche gaat bemiddelen in Cypriotisch conflict

N-VA-senator Pol Van Den Driessche is door de Interparlementaire Unie in Genève verkozen om te bemiddelen in Cyprus. “Wij, Belgische politici, staan erom bekend dat we na eindeloos lang onderhandelen altijd op een vreedzame manier tot een compromis komen.”

Al sinds de onafhankelijkheid van Cyprus in 1960 heerst er heel wat onrust tussen beide bevolkingsgroepen: de Turkse Cyprioten in het noorden en de Griekse Cyprioten in het zuiden. Sinds Turkije in 1974 het land binnenviel en in het noorden een onafhankelijke Turkse Republiek uitriep is er op bepaalde plaatsen een muur die Cyprus letterlijk in twee deelt. In tegenstelling tot het zuidelijke deel van Cyprus, wordt de noordelijke republiek wereldwijd nog altijd niet erkend – behalve door Turkije – en heerst er nog veel onrust tussen beide bevolkingsgroepen.

De Interparlementaire Unie (IPU), die de nationale parlementen van meer dan 160 landen verenigt, wil nu een nieuw offensief lanceren om beide partijen in Cyprus rond de tafel te krijgen. Daarvoor stellen ze een internationale groep samen van drie IPU-leden. N-VA-senator Pol Van Den Driessche, die ook voorzitter is van de Belgische IPU-groep, is een van hen.

Wat hoopt u te bereiken?

Pol Van Den Driessche: “Er heeft eerder al een groep van de IPU geprobeerd om beide partijen rond de tafel te krijgen voor echte onderhandelingen, maar nooit werd enige vooruitgang geboekt. Dat gesprek ging niet veel verder dan wat standpunten herhalen, zonder succes. En het kwam uiteindelijk altijd op hetzelfde neer: ‘We agree to disagree’. Op dit moment wordt er eigenlijk niet eens meer gesproken tussen beide partijen. Ik wil kijken of er een mogelijkheid bestaat om terug rond de tafel te zitten zodat het probleem op een dag misschien kan worden opgelost. Cyprus is ook geopolitiek een erg belangrijk land, zeker vandaag.”

“Ik wil daar toch ten minste een stapje voorwaarts kunnen zetten en meer doen dan enkel wat standpunten uitwisselen. Dat lijkt bijna een onmogelijke opdracht maar soms kan de IPU wel dingen in gang zetten die ministers op regeringsniveau aanvankelijk niet kunnen. Het ideale zou zijn dat er opnieuw echt wordt gesproken en dat we tot onderhandelingen kunnen komen. Ik maak me geen illusies: we zullen dit meer dan veertig jaar oude conflict niet zelf oplossen, maar misschien slaag ik er samen met de Ierse Senaatsvoorzitter in om het gesprek terug op gang te brengen.”

Waarom bent u volgens de IPU de geschikte persoon voor de job?

Van Den Driessche: “Toen ik mijn kandidatuur indiende, kreeg ik bijval van andere leden van de IPU. Sommigen vonden dat Belgische politici veel ervaring hebben op het vlak van ingewikkelde compromissen sluiten. Door ons wereldrecord regeringsvormen hebben we een bepaalde reputatie op internationaal vlak. Dikwijls grapt men in internationale kringen over het Belgische reilen en zeilen en onze zes regeringen. Tegelijk staan we er wel om bekend dat we na eindeloos lang onderhandelen altijd op een vreedzame manier tot een compromis komen. Daarnaast ben ik ook gefascineerd door het conflict in Cyprus. Ik vraag me af hoe het mogelijk is dat er in een Europees land nog steeds een muur staat die een natie verdeelt. Want dat is in Cyprus wel degelijk het geval. Dat is onaanvaardbaar.”

Wat zijn volgens u de grootste uitdagingen?

Van Den Driessche: “Eerst en vooral is het een uitdaging om het conflict te begrijpen zodat ik het probleem kan doorgronden. Dat wordt studiewerk, gecombineerd met gerichte contacten. Het is ook niet bevorderlijk dat ik geen van de beide talen begrijp en spreek.”

“Het is ook een kwestie van vertrouwen want het is perfect mogelijk dat de onderhandelaars ter plaatse denken: ‘daar zijn er weer twee die eens met ons komen babbelen’. Ik wil dus hun vertrouwen winnen zodat we meer kunnen bereiken dan enkel het jaarlijkse beleefdheidsgesprekje. En ondanks alles zijn er toch een paar hoopvolle tekenen in de wereld die mij positief stemmen. Zo zijn Taiwan en China na tientallen jaren van zeer gespannen verhoudingen, met militaire dreigingen, eindelijk terug beginnen praten met elkaar. En ook dat werd voorafgegaan door parlementaire diplomatie.” (MVM)