De opwarming van de oceanen en het smelten van het pakijs heeft mogelijk grote gevolgen voor de zadelrobzeehonden. Die hangen grotendeels af van de klimaattoestand.
Onderzoekers van de Amerikaanse Duke University hebben ontdekt dat het pakijs dat voor de zadelrobzeehonden als paar- en broedplaats dienst doet, de laatste 30 jaar met telkense 6% per decennium vermindert. Het overleven van hun soort zal dus afhangen van de mate waarin de zeehonden zich kunnen aanpassen aan klimaatveranderingen.
De meeste studies rond het smeltproces van het pakijs focussen op de gesmolten hoeveelheid in september, maar deze dieren dienen zich van het seizoensijs in februari en maart en daar is weinig over geweten. In Canada werd in 2007 al vastgesteld dat de sterfte bij de zadelrobzeehonden enorm hoog lag door de slechte ijstoestand op hun voornaamste broedplaats voor de kust in de Canadese regio Newfoundland. Een andere broedplaats ligt in de Witte zee, die omsloten wordt door Rusland.
Overlevingsinstinct
De sterfte van de jongen lijkt van twee factoren afhankelijk te zijn. Enerzijds is de ijstoestand heel bepalend, anderzijds speelt ook de Noord-Atlantische oscillatie (NAO) mee. De NAO is een klimaatcyclus die het luchtdrukverschil tussen Ijsland en de Azoren regelt en zo voor strenge of matige winters zorgt. Die oscillatie kan de ene keer de Russische populatie zeehonden bevoordelen en de andere keer de Canadese naarmate de wintertoestand die door de NAO een bepaalde richting opgestuurd wordt.
Onlangs werden ook broedplaatsen aangetroffen rond Groenland, waar de zadelrobben zich normaal niet begeven om te broeden. Dat kan een aanwijzing zijn dat de dieren beseffen dat ze noordwaarts moeten als de subarctische gebieden opwarmen. Noordwaarts betekent wel meer contact met ijsberen, het voornaamste roofdier uit het hoge noorden.
Doctor Johnston beschouwt zijn studie als een aanzet naar meer onderzoek dat een antwoord kan bieden op de vooruitzichten voor de zadelrobben, om zo het overleven van de soort te verzekeren. (MVB)
