Als Hillary Clinton het presidentschap binnenhaalt is dat tegelijkertijd goed en slecht nieuws voor het klimaat. Ze erkent het probleem van de klimaatverandering enerzijds wel, maar anderzijds blijft ze geloven in een sterke Amerikaanse oliesector.
Als Hillary Clinton het presidentschap binnenhaalt, zal haar beleid naar alle waarschijnlijkheid nauw aanleunen bij dat van haar voorganger Barack Obama. Dat is tegelijk goed en slecht nieuws voor het klimaat, want enerzijds erkent ze het probleem en steunt ze de strijd tegen de klimaatverandering, maar anderzijds blijft ze geloven in een sterke Amerikaanse oliesector.
Dat Clintons beleid waarschijnlijk nauw zal aansluiten bij dat van Obama, blijkt al uit haar keuze voor John Podesta als rechterhand en voorzitter van haar campagne. Podesta was lange tijd klimaatadviseur van Obama, en de keuze lijkt er op te wijzen dat Clinton stevig wil inzetten op de strijd tegen de klimaatverandering, maar ook dat ze net als Obama blijft vasthouden aan een binnenlandse energieproductie inclusief gas en olie. Het was ook Podesta die gisteren in een veelzeggende tweet de prioriteiten van Hillary2016 de wereld instuurde: hardwerkende gezinnen helpen, kleine bedrijven opbouwen, de klimaatverandering aanpakken en schone energie ontwikkelen.
Uitstoot energiecentrales aanpakken
Net als Obama ziet Clinton schaliegas als een meer klimaatvriendelijke brandstof die een brug kan vormen naar hernieuwbare energiebronnen, en een manier om de almacht van landen als Rusland te ondermijnen.
In tegenstelling tot heel wat Republikeinse kandidaten en politici probeert Clinton de wetenschappelijke consensus over de klimaatverandering alvast niet in twijfel te trekken, integendeel. ‘De wetenschap van de klimaatverandering laat geen ruimte voor interpretatie, wat de ontkenners ook mogen beweren’, zei ze in december nog tijdens een toespraak. ‘De zeespiegel stijgt, ijskappen smelten, stormen, droogtes en bosbranden zaaien vernieling. Als we nu snel actie ondernemen, kunnen we de meest catastrofale gevolgen nog vermijden.’
Cruciaal daarbij is dat Clinton volmondig de strategie van Obama steunt om de uitstoot van Amerikaanse energiecentrales aan te pakken via het milieuagentschap EPA om het vijandige Congres te omzeilen. ‘De baanbrekende actie die president Obama genomen heeft moet koste wat het kost beschermd worden’, zei ze daarover – volgens analisten een boodschap dat ze als president haar veto zou gebruiken tegen Republikeinse pogingen om die strategie te blokkeren.
Ontplooiing van olie- en gassector
Maar net als Barack Obama kan Clinton niet rekenen op de onverdeelde steun van milieuorganisaties, omdat ze blijft geloven in de ontplooiing van de Amerikaanse olie- en gassector. Zo stemde ze in 2006 samen met Republikeinen voor het openen van nieuwe olievelden in de Golf van Mexico. Obama opende heel wat nieuwe olievelden, en de kans is groot dat Clinton hetzelfde zal doen als ze president wordt.
Ook tijdens haar bewind als minister van Buitenlandse Zaken spande ze zich in om schaliegaswinning te promoten over de hele wereld. Net als Obama ziet ze schaliegas als een meer klimaatvriendelijke brandstof die een brug kan vormen naar hernieuwbare energiebronnen, en een manier om de almacht van landen als Rusland te ondermijnen. Maar steeds meer wetenschappelijk onderzoek wijst op de milieuproblemen die schaliegaswinning veroorzaakt, onder meer voor het drinkwater.
Lippen stijf opeen over Keystone
Daarnaast is er kritiek op het feit dat ze de lippen stijf opeen houdt wat betreft de omstreden Keystone-XL pijpleiding, die erg vervuilende Canadese olie dwars door de VS zou moeten transporteren. De pijpleiding wordt door milieuverenigingen als een lakmoesproef gezien, maar Clinton weigert haar positie duidelijk te maken. ‘Je zult me niet doen praten over Keystone’, zei ze in januari nog. ‘Ik heb altijd duidelijk gemaakt dat ik hier geen mening over zal geven.’
Tot slot wijzen critici ook op de liefdadigheidsstichting van haar man, ex-president Bill Clinton, die al miljoenen dollars heeft aanvaard van oliebedrijven en olieproducerende landen als Saoedi-Arabië. Via die stichting zouden oliebedrijven invloed kunnen kopen bij de presidentskandidaat, klinkt het, zonder in de officiële cijfers van de campagnefinanciering op te duiken. (IPS)
Amerikaanse presidentsverkiezingen 2016
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier