Vrouwtjes worden overspelig door genen die ze erven van hun vader.
De vogelwereld heeft een stevige reputatie van monogamie, en toch barst hij van het overspel, waarbij zowel mannetjes als vrouwtjes het regelmatig aanleggen met de buren of met toevallige passanten.
Voor mannetjes worden daar vooral voordelen aan gekoppeld, want ze kunnen jongen hebben in nesten waar ze niet voor hoeven te zorgen. Maar bij vrouwtjes worden eerder nadelen gezien, omdat mannetjes de neiging hebben zich minder voor hun jongen in te spannen als ze het gevoel hebben dat er daar tussen zitten die niet van hen zijn.
Waardoor de vraag zich opdrong: hoe komt het dat er zoveel vrouwelijke ontrouw in de vogelwereld zit? De ploeg rond de in het Duitse Max Planck Instituut werkzame bioloog Bart Kempenaers heeft daar een relatief eenvoudig antwoord op gevonden, en gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences.
Casanova
Acht jaar lang zocht ze in een populatie zebravinken naar genetische aanwijzingen voor ontrouw. Ze ondekte dat vrouwtjes ontrouw zijn omdat ze genen voor ontrouw erven van hun vader. Ze krijgen deze Casanovagenen dus vooral omdat hun vaders er voordeel uit puurden. En zolang de voordelen voor mannetjes groter zijn dan de nadelen voor vrouwtjes, zullen deze genen blijven floreren.
Wat de hamvraag doet rijzen: zou dat ook bij de mens het geval kunnen zijn? (DD)
