Zelfs een sterkere vis wordt kwetsbaar als hij het alleen moet doen in de grote boze wereld.
Het is in wielerwedstrijden blijkbaar niet het geval, maar nauwkeurig onderzoek van de posities van vissen in een school heeft uitgewezen dat alvast onderwater de sterkste diertjes altijd vooraan zwemmen. Dat stellen wetenschappers in de Proceedings of the Royal Society B op basis van grondige analyse van het gedrag van jonge harders in een troep.
Ze bestudeerden visscholen in de onderwatervariant van een windtunnel, en registreerden nauwkeurig het energieverbruik en de zwemcapaciteiten van vele individuele diertjes in functie van hun positie in de school. Het resultaat was ondubbelzinnig: als een school aan hoge snelheid zwom, waren alle diertjes vooraan in staat efficiënter zuurstof naar hun spieren te kanaliseren dan de diertjes achteraan.
De beste diertjes van een school moeten zich dus wat harder inspannen dan de rest, want ook onderwater pakt de leider aan de kop meer weerstand dan de volgers. Volgens de wetenschappers is deze strategie nuttig om een school samen te houden, want doordat de vissen een positie innemen in functie van hun capaciteiten kan de school hecht samenblijven tijdens een verplaatsing.
Zwemmen in een school beperkt het risico om ten prooi te vallen aan viseters. Zelfs een sterkere vis wordt kwetsbaar als hij het alleen moet doen in de grote boze wereld. Hij heeft er dus belang bij zwakkere broertjes in zijn zog mee te slepen. (DD)
