Stadsbegroeiing vangt veel meer CO2 op dan tot dusver werd aangenomen.
Veel mensen zijn geneigd om een stedelijke omgeving volledig los te koppelen van enige vorm van ‘groenheid’. Dat geldt zelfs voor wetenschappers. In de meeste klimaatmodellen, waarin wordt berekend hoeveel koolstofdioxide (CO2, het belangrijkste broeikasgas) planten opslaan, wordt het stadsbiotoop als te verwaarlozen beschouwd.
Fout, stellen onderzoekers in de Journal of Applied Ecology, op basis van een gedetailleerde analyse van het CO2-absorberend vermogen van planten in de Britse stad Leicester. Ze berekenden dat de stadsvegetatie gemiddeld 3,2 kilogram koolstof opnam per vierkante meter stad, wat een stuk hoger is dan voor mogelijk werd geacht.
Het grootste deel daarvan betrof opname door bomen langs lanen en in parken, en in mindere mate ook in tuinen. Daarnaast waren er grote stukken grondgebied, zoals verlaten industrieterreinen of oevers van waterlopen, die mits een aangepast beheer (zoals het aanplanten van bomen) voor een nog hogere CO2-winst zouden kunnen zorgen.
En hoewel er niet wordt verwacht dat een adequaat beheer van de natuurlijke omgeving in steden tot een substantiële versnelling van de strijd tegen het broeikaseffect zal leiden, zijn alle beetjes nuttig. Zeker omdat groene zones in een stad ook andere voordelen voor mens en milieu hebben – al was het maar door het aangenamer maken van de stedelijke leefomgeving. (DD)
