New York moet zich beginnen wapenen tegen superstormen

Orkaan Sandy maakte eind oktober duidelijk hoe slecht New York is voorbereid op de klimaatverandering. Grote infrastructuurprojecten als een stormvloedkering of kunstmatige eilanden maken opnieuw opgang, maar ook andere voorstellen zoals de aanleg van oesterbanken worden bestudeerd.

Bijna zes jaar geleden klopte de stad voor advies aan bij Jeroen Aerts, hoogleraar aan het Instituut voor Milieustudies van de Vrije Universiteit in Amsterdam. “In die tijd was niemand geïnteresseerd in overstromingsgevaar voor New York. Na de doortocht van orkaan Irene in 2011 gingen de ogen pas open.”

Aerts maakt momenteel een kosten-batenanalyse van de bouw van een stormvloedkering tegenover strengere wetgeving op het vlak van bouwvoorschriften, zonering en verzekering voor waterschade. “We vergelijken de mate waarin beide strategieën het risico op overstroming verkleinen.”

Bevaarbaar “De voorwaarde is dat de stormvloedkering bevaarbaar blijft, want New York is een havenstad. Verticale of roterende poorten zouden de getijden en boten ongehinderd laten passeren”, legt Aerts uit.
Peter Stillman, hoogleraar politieke wetenschappen en milieustudies aan Vassar College, merkt op dat een stormvloedkering het probleem vaak verschuift.

“Als de storm niet loodrecht op de kering inslaat, zal een deel van de energie zich verplaatsen en veel harder toeslaan op plaatsen waar de kering stopt.”

In dit geval zouden de Rockaways en delen van New Jersey het slachtoffer worden bij toekomstige stormen, voegt hij eraan toe.
Volgens hem bestaan er andere strategieën, die nabootsten hoe de natuur zelf de kusten beschermt. Stillman denkt daarbij aan oesterriffen, draslanden, artificiële eilanden en koraalriffen.

Oesters kweken Aerts erkent de nood aan groene projecten in het gebied, maar gelooft niet dat ze zullen volstaan om de stad te beschermen tegen toekomstige stormen van het kaliber van orkaan Sandy.
De Nederlandse hoogleraar beseft wel dat er veel tijd nodig is voor het ontwerp en de bouw van een stormvloedkering. Om de stad in die tussentijd niet aan haar lot over te laten, pleit hij voor aangepaste bouwvoorschriften om nieuwe bouwwerken veerkrachtiger te maken.

Kate Orff, hoogleraar aan de Universiteit van Columbia, verwacht niet alle heil van grijze infrastructuur zoals een stormvloedkering. “Ik pleit voor een hybride aanpak. Het totaalplaatje moet een soort ecologische beschermende infrastructuur zijn die vandaag grotendeels verdwenen is door baggerwerken of vervuiling.”
Een van Orffs ideeën is oesters kweken in de Ridge Flats-baai. Bij dit project rekent ze op oesters, mossels en zeegras om de golven op te vangen en het water in de baai te filteren.

Combinatie Volgens een rapport van de commissie NYS 2100, die gouverneur Andrew Cuomo bijeenriep na orkaan Sandy, heeft New York 80 procent van zijn draslanden en bijna 81.000 hectare van zijn oesterriffen verloren.

“Volgens mij is een combinatie van infrastructuur, natuurlijke barrières en duinen noodzakelijk”, zegt Guy Nordenson, hoogleraar architectuur aan de Princeton-universiteit en commissielid van NYS 2100.

Het rapport beveelt ook verder onderzoek naar stormvloedkeringen aan, onder andere de effecten op het zeeleven, erosie en de oceanografische omstandigheden.

Uitstoot Volgens Aerts zullen mensen overal ter wereld zich blijven vestigen in laaggelegen steden. “Bij mijn weten is er geen stad die zich heeft overgegeven na een grote ramp”, verklaart hij met orkanen Sandy en Katrina (2005, New Orleans) in het achterhoofd.
Wat de klimaatverandering betreft, vindt Orff het vreemd dat we al in ‘aanpassingsmodus’ zitten en we ons er dus eigenlijk al bij hebben neergelegd dat onze uitstoot van broeikasgassen exponentieel zal blijven stijgen.

“Ik mis hier een discussie over CO2 en de Amerikaanse ecologische voetafdruk”, besluit ze.

George Gao (IPS)